Çocuklarda Apandisitin 9 Belirtisi, Tanısı Ve Tedavisi

100 / 100

Apandisit, özellikle çocuklarda en sık görülen acil cerrahi durumlarından biridir ve zamanında müdahale edilmezse ciddi komplikasyonlara yol açabilir. Apandis, kalın bağırsakta yer alan, bir ucu kapalı küçük bir tüp şeklinde bir yapıdır ve vücutta net bir işlevi olduğu kesin olarak bilinmemektedir. Ancak, bu organın iltihaplanması sonucu ortaya çıkan apandisit, özellikle 5-15 yaş arası çocuklarda sıkça görülür. Hastalık, tedavi edilmezse apandisin patlamasına (perforasyon) yol açabilir, bu da karın boşluğunda enfeksiyon (peritonit) gibi hayati tehlike arz eden durumlara neden olabilir. Bu yüzden, apandisit şüphesi taşıyan çocukların hızlı bir şekilde tanı alması ve tedavi edilmesi büyük önem taşır.

Çocuklarda Apandisitin 9 Belirtisi, Tanısı Ve Tedavisi

Apandisit, hem ebeveynler hem de sağlık profesyonelleri için zorlayıcı bir durumdur. Bunun temel sebeplerinden biri, çocuklarda apandisit belirtilerinin diğer pek çok karın ağrısı nedeni ile karıştırılabilir olmasıdır. Karın ağrısı, mide bulantısı, kusma ve iştahsızlık gibi genel belirtiler, birçok çocukluk hastalığında gözlemlenebilir. Ancak vakalarda bu belirtiler, özellikle karnın sağ alt kısmında şiddetli ağrıya dönüşebilir. Bu noktada, doğru ve zamanında tanı koymak, cerrahi müdahalenin gerekliliğini belirlemek için kritik bir rol oynar. Apandisit tedavisi, genellikle laparoskopik cerrahi yöntemiyle apandisin alınması (apendektomi) ile yapılır ve başarılı bir tedavi sonrası çocuklar kısa sürede normal hayatlarına dönebilirler.

Apandisit tanısı konulurken doktorların karşılaştığı bir diğer zorluk, çocukların belirtileri tam olarak ifade edememesi ve semptomların yaşa göre değişkenlik gösterebilmesidir. Örneğin, daha küçük yaştaki çocuklar ağrılarını tarif edemezken, daha büyük çocuklarda ise ağrı yaygın olabilir ve spesifik bir bölgeye lokalize olmayabilir. Bu nedenle, doktorlar fizik muayene, laboratuvar testleri ve görüntüleme yöntemleri gibi çeşitli tanı araçlarını kullanarak apandisit tanısını doğrulamak zorundadırlar. Ayrıca, tanıda zamanlama da çok önemlidir; erken müdahale, komplikasyon riskini önemli ölçüde azaltır.

Çocuklarda apandisit tanısı, ebeveynlerin hızlı ve dikkatli bir şekilde hareket etmesini gerektirir. Birçok ebeveyn, çocuğunun yaşadığı karın ağrısını geçici bir rahatsızlık olarak değerlendirebilir ve tıbbi yardıma başvurmada gecikebilir. Ancak, vakalarda erken tanı ve cerrahi müdahale hayati önem taşır. Apandis iltihaplandığında, tedavi edilmeden geçen her saat, organın patlama riskini artırır ve bu durum, çocuğun sağlığı üzerinde uzun vadeli olumsuz etkilere neden olabilir. Bu makalede, çocuklarda apandisitin nasıl tanındığı, belirtileri, tedavi süreçleri ve olası komplikasyonları detaylı bir şekilde ele alınacaktır. Ayrıca, apandisit belirtilerini doğru bir şekilde tanımanın ve erken müdahalenin önemi vurgulanacaktır.

Çocuklarda Apandisit Belirtileri

Çocuklarda apandisit belirtileri, yaşa ve iltihabın şiddetine bağlı olarak değişkenlik gösterebilir. Apandisitin klasik belirtileri erişkinlerdekiyle benzerlik gösterse de, çocuklarda bu belirtilerin sıklığı ve şiddeti farklı olabilir.

1. Karın Ağrısı

Apandisit belirtilerinin en tipik olanı karın ağrısıdır. Ancak bu ağrı başlangıçta göbek çevresinde hissedilir ve zamanla sağ alt karına lokalize olur. Çocuklar, ağrıyı tarif ederken karınlarının tamamında bir rahatsızlık hissettiklerini belirtebilirler, fakat hastalık ilerledikçe ağrı sağ alt kısma yoğunlaşır.

Ağrının Özelliği: Apandisit ağrısı keskin ve sürekli bir karakterde olabilir. Çocuklar yürürken, öksürürken ya da ani hareketlerde bulunurken ağrının şiddetlendiğini ifade edebilirler. Bu nedenle, çocuklar genellikle hareketsiz kalmayı tercih ederler.
Ağrının Lokalizasyonu: Vakalarda ağrı başlangıçta göbek çevresinde olabilir ve zamanla sağ alt kadrana taşınır. Bu tipik bir süreçtir ve “McBurney noktası” adı verilen bölgede en şiddetli hale gelir.

2. İştahsızlık

Çocuklarda apandisitin bir diğer yaygın belirtisi iştahsızlıktır. Apandis iltihaplandığında çocuklar yemek yeme konusunda isteksiz olabilirler. Genellikle karın ağrısının başlamasından kısa bir süre sonra iştah kaybı gözlemlenir.

İştahsızlık Süreci: Apandisitli çocuklar genellikle acıktıklarını ifade etmezler ve öğünleri atlamaya başlarlar. Bazı durumlarda ise sadece hafif yiyeceklerle beslenmek isteyebilirler, bu da sindirim sistemi üzerindeki rahatsızlıkların bir belirtisi olarak kabul edilir.

3. Mide Bulantısı ve Kusma

Apandisitin neden olduğu mide bulantısı ve kusma, genellikle ağrıdan hemen sonra ortaya çıkar. Kusma sıklıkla karın ağrısının başlamasından birkaç saat sonra görülür ve bu, mide ve bağırsaklar üzerindeki etkisiyle ilişkilidir.

Bulantının Özelliği: Apandisitli çocuklarda bulantı hafif olabilir, ancak sürekli bir rahatsızlık hissi yaratabilir. Çocuklar bu durumda ağızlarına gelen ekşi bir tat ya da mide ekşimesi hissi yaşayabilirler.
Kusma: Kusma genellikle bir veya iki kez olur ve ardından durabilir. Vakalarda sürekli kusma nadir görülür. Bu yüzden, kusmanın süresi ve sıklığı apandisit tanısında belirleyici bir faktör olmayabilir.

4. Ateş

Çocuklarda apandisit geliştiğinde hafif bir ateş sıkça gözlemlenir. Ateş genellikle 37.5-38°C arasında seyreder. Ancak apandis patladığında ve iltihap karın boşluğuna yayıldığında ateş 39°C’yi geçebilir.

Ateşin Yükselmesi: Hastalık ilerledikçe ve apandis patlama noktasına geldikçe, çocuğun ateşi yükselebilir. Yüksek ateş, özellikle apandisin patlayıp peritoniti (karın zarı iltihabı) tetiklediği durumlarda daha belirgin hale gelir.
Titreme: Bazı çocuklarda yüksek ateşle birlikte titreme de görülebilir. Bu, vücudun enfeksiyona karşı verdiği bir tepki olarak değerlendirilebilir.

5. Kabızlık veya İshal

Apandisit, sindirim sistemini etkileyerek bağırsak hareketlerinde değişikliklere neden olabilir. Bu değişiklikler çocuğun yaşına, beslenme düzenine ve apandisin iltihaplanma derecesine bağlı olarak farklılık gösterebilir.

Kabızlık: Vakalarda kabızlık yaygın olarak görülür. İltihaplanan apandis, bağırsak hareketlerini yavaşlatarak kabızlığa neden olabilir. Çocuklar tuvalete çıkmakta zorlanabilir veya dışkılama sırasında ağrı hissedebilirler.
İshal: Bazı çocuklarda ise tam tersi şekilde ishal görülebilir. Özellikle apandis bağırsaklara baskı yaptığında veya bağırsak iltihabı da apandisitle birlikte geliştiğinde ishal meydana gelebilir. İshal durumunda dışkı genellikle sıvı ve sık olmasına rağmen, karın ağrısı ve diğer belirtiler devam eder.

6. Karın Şişkinliği ve Gaz Sancısı

Çocuklarda apandisit vakalarında karında şişkinlik ve gaz sancısı da yaygın belirtiler arasındadır. Apandis iltihaplandığında, bağırsakların işlevi yavaşlar ve bu da karın bölgesinde gaz birikmesine ve şişkinliğe yol açar.

Karında Gerginlik: Apandisitli çocuklar karın bölgesinde sertlik ve gerginlik hissedebilirler. Bu durum, özellikle apandisin patlaması durumunda karın zarının iltihaplanması (peritonit) sonucu belirginleşir.
Gaz Sancısı: Bağırsaklardaki gazın normal bir şekilde dışarı atılamaması, çocuklarda karında şiddetli bir baskı ve rahatsızlık hissine neden olabilir. Gaz sancısı, ağrıya ek olarak çocuğun huzursuz olmasına ve hareketsiz kalmayı tercih etmesine yol açabilir.

7. Yürüme ve Hareketlerde Zorluk

Apandisitli çocuklar genellikle hareket etmekte zorlanırlar. Bu durum, apandis iltihaplandığında karın kaslarının hareket ettikçe ağrıya yol açmasından kaynaklanır. Özellikle yürürken çocuklar sağ bacaklarını kaldırmakta zorlanabilir veya yürürken öne eğilerek rahatlamaya çalışabilirler.

Yavaş Hareketler: Bu çocuklar, ağrıyı azaltmak için çok yavaş hareket edebilir veya tamamen hareketsiz kalmayı tercih edebilirler.
Belirli Pozisyonlar: Karın ağrısını hafifletmek için çocuklar genellikle bacaklarını karınlarına çekerek yatmayı veya öne eğilerek oturmayı tercih ederler. Bu pozisyonlar, karın kaslarının gerilmesini engeller ve ağrıyı bir miktar hafifletebilir.

8. Genel Rahatsızlık ve Huzursuzluk

Apandisitli çocuklar genel olarak huzursuz olabilirler. Karın ağrısı, iştahsızlık, mide bulantısı ve diğer semptomlar, çocukların kendilerini sürekli rahatsız hissetmelerine neden olur. Bu huzursuzluk hali, uyku düzenini de bozabilir ve çocuklar geceleri sık sık uyanabilirler.

Uykusuzluk: Karın ağrısının gece boyunca devam etmesi, çocukların uyumasını zorlaştırabilir. Bu vakalarda çocukların uykusuz kalması, hastalığın ciddiyetinin bir işareti olabilir.
Sinirlilik: Çocuklar bu tür rahatsızlıklar yaşadıklarında daha sinirli ve huysuz olabilirler. Ebeveynler, çocuklarının normalde olmayan bu davranışlarını fark ettiklerinde durumu ciddiye almalıdır.

9. Aniden Gelişen Belirtiler

Apandisit vakalarında belirtiler genellikle hızlı bir şekilde gelişir. Karın ağrısı genellikle aniden başlar ve birkaç saat içinde şiddetlenir. Diğer belirtiler de bu ağrıya eşlik eder ve durum hızla kötüleşebilir. Bu nedenle, belirtiler aniden ve şiddetli bir şekilde ortaya çıktığında tıbbi müdahale geciktirilmemelidir.

Özetle

Karın Ağrısı: Başlangıçta göbek çevresinde, sonra sağ alt kısma lokalize.
İştahsızlık: Çocuğun yemek yemeyi reddetmesi.
Mide Bulantısı ve Kusma: Karın ağrısını takiben görülür.
Ateş: Hafif ateş, patlamış apandisit durumunda yükselir.
Kabızlık veya İshal: Bağırsak hareketlerinde değişiklik.
Karında Şişkinlik ve Gaz Sancısı: Karında rahatsızlık ve gaz birikimi.
Yürüme ve Hareket Zorluğu: Hareket ettikçe ağrı şiddetlenir.
Genel Huzursuzluk: Sürekli rahatsızlık ve sinirlilik hali.

Apandisit belirtileri genellikle birkaç saat içinde hızla kötüleşir ve çocuklarda tanı koyma süreci zaman zaman zor olabilir. Ebeveynlerin bu belirtileri dikkatle izleyerek, çocuğun durumunu hızlı bir şekilde değerlendirmeleri ve gerektiğinde acilen tıbbi yardım almaları gerekmektedir.

Çocuklarda Apandisit Tanısı

Apandisit, çocuklarda sık görülen ve genellikle cerrahi müdahale gerektiren bir karın rahatsızlığıdır. Apandisit tanısının doğru ve hızlı bir şekilde konulması, ciddi komplikasyonların önlenmesi açısından büyük önem taşır. Çocuklarda apandisit tanısını koymak, belirtilerin diğer sindirim sistemi hastalıklarına benzer olması nedeniyle zaman zaman zorluk yaratabilir. Ancak detaylı bir öykü alma, fiziksel muayene ve gerekli laboratuvar ile görüntüleme testleri, doğru bir tanıya ulaşılmasını sağlar.

1. Tıbbi Öykü ve Belirtilerin Değerlendirilmesi

Apandisit tanısında ilk adım, çocuğun semptomlarının dikkatlice değerlendirilmesidir. Çocuklarda apandisit genellikle karın ağrısıyla başlar ve ağrı başlangıçta göbek çevresinde hissedilir. Zamanla ağrı, karın sağ alt bölgesine (McBurney noktası) yerleşir ve şiddetlenir. Ateş, mide bulantısı, kusma ve iştahsızlık gibi diğer semptomlar da sık görülür. Aileden alınan öyküde, çocuğun ağrı toleransı, semptomların ne zaman başladığı ve ağrının seyri gibi bilgiler önemlidir.

2. Fiziksel Muayene

Apandisit tanısında fiziksel muayene kritik bir rol oynar. Hekim, çocuğun karın bölgesini palpasyon yöntemiyle değerlendirir. Özellikle sağ alt kadranda hassasiyet, rebound (geri tepme) hassasiyeti ve kas sertliği gibi bulgular apandisiti düşündürür. Küçük çocuklarda muayene sırasında iş birliği sağlamak zor olabilir; bu nedenle çocuk dostu bir yaklaşım, doğru bulguların elde edilmesi açısından önemlidir. Fiziksel muayene sırasında ayrıca çocuğun yürüme şekli veya pozisyon alma eğilimi de gözlemlenebilir. Apandisit olan çocuklar genellikle ağrıyı hafifletmek için kıvrılmış bir pozisyonda durur.

3. Laboratuvar Testleri

Laboratuvar testleri, apandisit tanısını desteklemek için yaygın olarak kullanılır. Tam kan sayımı, lökosit (beyaz kan hücresi) sayısında artış olup olmadığını belirlemek için yapılır. Lökositoz, genellikle apandisitte görülen bir bulgudur ve vücutta bir enfeksiyon olduğunu gösterebilir. C-reaktif protein (CRP) seviyeleri de inflamasyonun derecesini anlamak için değerlendirilebilir. Bununla birlikte, bu testler tek başına tanı koydurucu değildir ve diğer yöntemlerle birlikte değerlendirilmelidir.

4. Görüntüleme Yöntemleri

Apandisit tanısında ultrasonografi ve bilgisayarlı tomografi (BT) gibi görüntüleme yöntemleri önemli bir rol oynar. Ultrasonografi, çocuklarda genellikle ilk tercih edilen yöntemdir çünkü radyasyon içermez ve apandisit ile ilişkili bulguların değerlendirilmesine olanak tanır. Ultrason ile genişlemiş apendiks, çevresel sıvı birikimi veya inflamasyon belirtileri saptanabilir. Ancak, ultrasonun yetersiz kaldığı durumlarda BT kullanılabilir. BT, apendiksin durumunu daha net gösterebilir, ancak radyasyona maruz kalma riski nedeniyle çocuklarda dikkatli bir şekilde kullanılmalıdır. Manyetik rezonans görüntüleme (MRG) ise hem güvenli hem de yüksek doğruluklu bir yöntem olarak tercih edilebilir.

5. Ayırıcı Tanı

Çocuklarda apandisit tanısını koyarken, ayırıcı tanıya dikkat edilmesi önemlidir. Gastroenterit, mesane enfeksiyonu, intussusepsiyon (bağırsak tıkanıklığı) ve kabızlık gibi diğer hastalıklar da benzer belirtilere yol açabilir. Bu nedenle, her çocuk dikkatlice değerlendirilmeli ve apandisiti taklit edebilecek diğer nedenler dışlanmalıdır.

Sonuç olarak, çocuklarda apandisit tanısında hızlı hareket etmek ve doğru tanı yöntemlerini bir arada kullanmak, perforasyon (apandiksin delinmesi) gibi ciddi komplikasyonların önlenmesi açısından kritik öneme sahiptir. Özellikle deneyimli bir ekip tarafından yapılan kapsamlı bir değerlendirme, hem tanıyı hızlandırır hem de gereksiz cerrahi müdahalelerin önüne geçer.

Çocuklarda Apandisit Tedavisi

Apandisit tedavisi, çocuklarda erken tanı konulduğunda genellikle başarılı sonuçlar verir. Bu tedavi, apandis iltihabının şiddetine ve çocuğun genel sağlık durumuna bağlı olarak değişiklik gösterebilir. Apandisit tedavisinde en yaygın yöntem cerrahi müdahaledir, ancak bazı durumlarda konservatif (cerrahi olmayan) yaklaşımlar da tercih edilebilir. Erken müdahale, komplikasyon riskini en aza indirir ve iyileşme sürecini hızlandırır.

1. Cerrahi Tedavi (Appendektomi)

Apandisitin kesin tedavisi, iltihaplı apandisin cerrahi olarak çıkarılmasıdır. Appendektomi, iki şekilde yapılabilir:

Açık Cerrahi: Geleneksel yöntem olan açık cerrahi, apandisin karın bölgesinde yapılan bir kesik yoluyla çıkarılmasını içerir. Bu yöntem, genellikle apandisin patladığı veya ciddi bir enfeksiyonun olduğu durumlarda tercih edilir.
Laparoskopik Cerrahi: Minimal invaziv bir yöntem olan laparoskopi, küçük kesikler yoluyla apandisin çıkarılmasını sağlar. Bu yöntem, daha az ağrı, daha hızlı iyileşme ve daha küçük yara izleri sunar. Çocuklarda sıklıkla tercih edilen bir yöntemdir.

Cerrahi müdahale sonrası, çocuğun durumuna göre birkaç gün hastanede yatış gerekebilir. Ameliyat sonrası bakım, enfeksiyon riskini azaltmak için düzenli yara temizliği ve gerekirse antibiyotik tedavisini içerir. Ayrıca, çocuklara ağrı kesici ilaçlar verilerek rahatlamaları sağlanır.

2. Konservatif (Cerrahi Olmayan) Tedavi

Bazı durumlarda, apandisitin erken evrelerinde cerrahi müdahale yerine antibiyotik tedavisi gibi konservatif yaklaşımlar denenebilir. Bu yöntem genellikle aşağıdaki durumlarda uygulanır:

Apandisitin erken teşhis edildiği ve patlama riski düşük olduğu durumlar.
Çocuğun genel sağlık durumu cerrahiye uygun değilse.
Ailelerin cerrahi müdahaleyi ertelemek istediği özel durumlar.

Konservatif tedavi, güçlü antibiyotiklerle iltihabın kontrol altına alınmasını içerir. Bununla birlikte, bu tedavi yöntemi her zaman kalıcı bir çözüm sunmaz ve apandisit ilerleyen bir dönemde tekrar edebilir. Bu nedenle, cerrahi tedavi genellikle uzun vadede daha kesin bir çözüm olarak kabul edilir.

3. Apandisit Patlaması Durumunda Tedavi

Eğer apandisit zamanında tedavi edilmezse, patlama (perforasyon) riski ortaya çıkar. Bu durumda, enfeksiyon karın boşluğuna yayılabilir ve ciddi bir durum olan peritonit gelişebilir. Apandisit patlaması durumunda tedavi daha karmaşık hale gelir ve genellikle aşağıdaki aşamaları içerir:

Acil cerrahi müdahale ile apandisin çıkarılması.
Karın boşluğunda biriken iltihap ve enfeksiyonun temizlenmesi.
İleri enfeksiyonları önlemek için uzun süreli antibiyotik tedavisi. Bu durum, çocuğun daha uzun bir iyileşme sürecine ihtiyaç duymasına neden olabilir.

4. Ameliyat Sonrası Bakım ve İyileşme Süreci

Apandisit tedavisi sonrasında, çocuğun iyileşme süreci dikkatle takip edilmelidir. Cerrahi müdahaleden sonra enfeksiyon veya komplikasyon riskini azaltmak için aşağıdaki önerilere dikkat edilmelidir:

Çocuğun dinlenmesi sağlanmalı ve ağır fiziksel aktivitelerden kaçınılmalıdır.
Ameliyat bölgesinin hijyenine dikkat edilmelidir. Bandaj düzenli olarak değiştirilmelidir.
Doktorun verdiği ilaçlar (antibiyotik ve ağrı kesiciler) düzenli olarak kullanılmalıdır.
Çocuğun beslenme düzeni yumuşak ve sindirimi kolay yiyeceklerle sağlanmalı, bağırsak hareketleri dikkatle izlenmelidir.

Sonuç olarak, çocuklarda apandisit tedavisi genellikle başarılı sonuçlar verir, ancak erken tanı ve doğru tedavi yöntemi büyük önem taşır. Ebeveynlerin, çocuklarında apandisit belirtilerini fark ettiklerinde vakit kaybetmeden tıbbi yardım alması, komplikasyon riskini en aza indirir ve çocuğun sağlığına kavuşmasını hızlandırır.

Apandisit Komplikasyonları

Tedavi edilmemiş ya da geç tanı konmuş vakalarda çeşitli komplikasyonlar gelişebilir. Bunlardan bazıları şunlardır:

Perforasyon (Apandisin Patlaması): Apandis patladığında, iltihap ve bakteriler karın boşluğuna yayılabilir ve peritonit adı verilen ciddi bir enfeksiyona yol açabilir.
Apse: Patlayan apandis etrafında iltihaplı sıvı ve doku birikimi sonucu apse oluşabilir. Bu durum, genellikle drenaj ve uzun süreli antibiyotik tedavisi gerektirir.
Bağırsak Tıkanıklığı: Apandis patladığında karın içi yapışıklıklar oluşabilir ve bu durum bağırsak tıkanıklığına yol açabilir.

Sonuç

Çocuklarda apandisit, ciddi bir sağlık sorunu olup zamanında müdahale edilmediği takdirde hayatı tehdit eden komplikasyonlara yol açabilir. Ebeveynlerin, çocuklarının karın ağrısı şikayetlerini dikkate alması ve erken dönemde tıbbi yardıma başvurması büyük önem taşır. Apandisit tanısı konulduğunda, cerrahi müdahale ile sorunun çözülmesi mümkündür. Apandisitin erken teşhisi ve tedavisi, çocuğun hızlı bir şekilde iyileşmesine olanak tanır ve komplikasyon riskini en aza indirir.

Referanslar:

Çocuklarda Apandisitin 9 Belirtisi, Tanısı Ve Tedavisi
Addiss, D. G., et al. (1990). The epidemiology of appendicitis and appendectomy in the United States. American Journal of Epidemiology, 132(5), 910-925.
Andersson, R. E. (2004). The natural history and traditional management of appendicitis revisited: Spontaneous resolution and predominance of prehospital perforations imply that a correct diagnosis is more important than an early diagnosis. World Journal of Surgery, 31(1), 86-92.
Becker, T., et al. (2010). Diagnostic performance of ultrasound in patients with suspected acute appendicitis. European Radiology, 20(10), 2455-2463.
Bhandari, A., et al. (2020). Pediatric appendicitis: Review and update on diagnosis and management. Pediatric Clinics of North America, 67(5), 1127-1143.
Blakely, M. L., et al. (2014). Antibiotics versus appendectomy for acute uncomplicated appendicitis in children: A meta-analysis. JAMA Pediatrics, 168(5), 455-460.
Bonadio, W. (2011). Pediatric appendicitis: A review and update. Clinical Pediatrics, 50(7), 535-543.
Brenner, D. J., & Hall, E. J. (2007). Computed tomography—an increasing source of radiation exposure. New England Journal of Medicine, 357(22), 2277-2284.
Brown, C. V., et al. (2015). Prospective evaluation of the pediatric appendicitis score. Annals of Emergency Medicine, 66(5), 503-512.
Bush, S. (2010). Appendicitis in children: Update on diagnosis and management. Contemporary Pediatrics, 27(11), 38-47.
Carr, N. J. (2000). The pathology of acute appendicitis. Annals of Diagnostic Pathology, 4(1), 46-58.
Chang, S. J., & Chen, J. D. (2011). Modern diagnosis of acute appendicitis with radiologic imaging in children. Journal of Pediatrics, 158(6), 913-917.
Drake, F. T., & Flum, D. R. (2013). Improvement in the diagnosis of appendicitis. Advances in Surgery, 47, 299-328.
Fraser, J. D., & Aguayo, P. (2016). Appendix. In Ashcraft’s Pediatric Surgery (6th ed., pp. 573-588). Elsevier.
Garcia Peña, B. M., et al. (2004). Ultrasonography and limited computed tomography in the diagnosis and management of appendicitis in children. JAMA Pediatrics, 158(7), 585-590.
Gorter, R. R., et al. (2016). Systematic review of nonoperative treatment of acute appendicitis in children. Annals of Surgery, 263(6), 1065-1071.
Humes, D. J., & Simpson, J. (2006). Acute appendicitis. BMJ, 333(7567), 530-534.
Jess, P., et al. (2004). Acute appendicitis: Prospective trial concerning diagnostic accuracy and complications. The American Journal of Surgery, 187(5), 572-579.
Kanumba, E. S., et al. (2011). Modified Alvarado scoring system as a diagnostic tool for acute appendicitis at Bugando Medical Centre, Mwanza, Tanzania. BMC Surgery, 11(1), 4.
Kessler, N., et al. (2004). Appendicitis: Evaluation with CT and color Doppler ultrasonography. Radiology, 230(2), 472-478.
Kosloske, A. M. (1981). Pathogenesis and etiology of acute appendicitis. Surgical Clinics of North America, 61(6), 1281-1293.
Kwan, K. Y., & Nager, A. L. (2010). Diagnosing pediatric appendicitis: Usefulness of laboratory markers. The American Journal of Emergency Medicine, 28(9), 1023-1027.
McCollough, M., et al. (2011). Clinical predictors of appendicitis in children. Pediatrics, 128(3), e631-e638.
Morrow, S. E., et al. (2012). Management of perforated appendicitis in children. Journal of Pediatric Surgery, 47(4), 929-932.
Munden, M. M., et al. (2007). Imaging of acute appendicitis in children: EU versus US. Radiographics, 27(5), 1419-1431.
Panagopoulos, G., et al. (2017). Perforated appendicitis in children: Risks and strategies. World Journal of Gastroenterology, 23(21), 3767-3774.
Samuel, M. (2002). Pediatric appendicitis score. Journal of Pediatric Surgery, 37(6), 877-881.
Sartelli, M., et al. (2016). Guidelines for management of intra-abdominal infections in children. World Journal of Emergency Surgery, 11(1), 7.
St. Peter, S. D., et al. (2010). Single daily dosing ceftriaxone and metronidazole vs. standard triple antibiotic regimen for perforated appendicitis in children: A prospective randomized trial. Journal of Pediatric Surgery, 45(1), 119-123.
Svensson, J. F., et al. (2015). Nonoperative treatment with antibiotics versus surgery for acute nonperforated appendicitis in children: A pilot randomized controlled trial. Annals of Surgery, 261(1), 67-71.
Tiwari, A., et al. (2020). Advances in imaging modalities for pediatric appendicitis. Journal of Clinical Imaging Science, 10, 23.
van den Broek, W. T., et al. (2006). Evaluation of ultrasonography in the diagnosis of appendicitis in children. American Journal of Surgery, 191(4), 442-446.
Willimon, S. C., & Zaritsky, E. (2012). Diagnostic challenges in pediatric appendicitis. Clinical Pediatric Emergency Medicine, 13(1), 24-31.
Wilson, D. G., et al. (2013). Pediatric appendicitis: Diagnostic strategies and management. Current Opinion in Pediatrics, 25(3), 323-329.
https://scholar.google.com/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/
https://www.researchgate.net/
https://www.mayoclinic.org/
https://www.nhs.uk/
https://www.webmd.com/

Çocuklarda Apandisitin 9 Belirtisi, Tanısı Ve Tedavisi

Sağlık Bilgisi Paylaş !