100 / 100

İşitme, çocukların bilişsel, sosyal ve duygusal gelişiminde kritik bir rol oynar. Ancak işitme kaybı, çocukların dil gelişimini, akademik başarılarını ve sosyal ilişkilerini olumsuz etkileyebilir. Bu durum, özellikle erken yaşlarda fark edilmediğinde daha ciddi sonuçlara yol açabilir. Dünya Sağlık Örgütü’ne göre, çocukluk çağında, en yaygın duyusal bozukluklardan biridir ve etkili tedavi yöntemleri bulunmasına rağmen, birçok çocuk bu sorunla yeterince ilgilenilmeden büyümektedir.

Sağlık Bilgisi İçeriği

Çocuklarda İşitme Kaybı: 8 Nedeni Ve Tedavisi

Çocuklarda işitme kaybı, işitme duyusunun kısmen ya da tamamen yitirilmesi durumudur. Doğumsal (konjenital) veya sonradan kazanılmış (edinilmiş) olabilir. Ayrıca iletim tipi, sensörinöral ve mikst işitme kaybı gibi farklı kategorilere ayrılır. Bu sınıflandırma, kaybın nedenlerini ve tedavi seçeneklerini anlamada önemli bir temel sağlar. Her türün kendine özgü bir etkisi bulunur ve bu etkilerin çocuk üzerindeki yansımaları da farklıdır.

Erken tanı, kaybın çocuk üzerindeki etkilerini en aza indirmenin anahtarıdır. Doğumdan hemen sonra uygulanan yenidoğan işitme taramaları, birçok ülkede standart hale gelmiştir ve bu taramalar sayesinde pek çok vaka erken dönemde tespit edilebilmektedir. Erken teşhis, çocukların işitme cihazları, koklear implantlar veya diğer destekleyici teknolojilerden fayda görmesini sağlar. Aynı zamanda erken müdahale programları, çocukların dil ve sosyal becerilerini yaşıtlarına uygun bir seviyede geliştirmelerine olanak tanır.

Bu çocukların desteklenmesinde ailelerin ve toplumun rolü büyüktür. Ebeveynlerin ve öğretmenlerin bu konuda bilinçlendirilmesi, çocukların ihtiyaçlarına uygun çözümler sunulmasını kolaylaştırır. Ayrıca, işitme kaybı yaşayan çocukların topluma entegrasyonu için okul ve sosyal çevrede farkındalık yaratılması gerekmektedir. Toplumsal destek sistemleri ve rehabilitasyon programları, çocukların yaşam kalitesini artırmada hayati bir öneme sahiptir.

Çocuklarda İşitme Kaybı Nedenleri Nelerdir?

1. Genetik Faktörler

En yaygın nedenlerden biri genetik faktörlerdir. Kalıtsal işitme kaybı, genetik mutasyonlarla ilişkilidir ve aile geçmişinde işitme kaybı olan bireylerde daha sık görülür. Genetik nedenler, doğuştan işitme kaybı vakalarının %50’sinden fazlasını oluşturur. Bazı genetik hastalıklar, örneğin Usher sendromu veya Waardenburg sendromu gibi sendromik bozukluklar, işitme kaybı ile ilişkilendirilir.

2. Doğum Öncesi ve Doğum Sırasındaki Komplikasyonlar

Hamilelik sırasında annenin geçirdiği enfeksiyonlar veya doğum sırasında yaşanan komplikasyonlar, neden olabilir. Bu durumlar arasında şunlar bulunur:

Rubella (Kızamıkçık): Gebelikte annenin kızamıkçık geçirmesi, fetüsün işitme sinirlerini etkileyebilir.
Sitomegalovirüs (CMV): Bu viral enfeksiyon, doğuştan işitme kaybının önde gelen nedenlerindendir.
Prematüre Doğum: Erken doğan bebeklerde işitme organları tam olarak gelişmemiş olabilir.
Doğum Asfiksisi: Doğum sırasında yeterli oksijen alınamaması işitme sinirlerine zarar verebilir.

3. Enfeksiyonlar

Çocukluk döneminde geçirilen bazı enfeksiyonlar da yol açabilir. Bu enfeksiyonlar şunlardır:

Orta Kulak Enfeksiyonları (Otitis Media): Çocuklarda sıkça görülen bu enfeksiyon, işitme kaybına neden olabilecek sıvı birikimine ve kulak zarında hasara yol açabilir.
Kabakulak: İç kulaktaki kokleaya zarar vererek kalıcı işitme kaybına neden olabilir.
Menenjit: Beyin zarlarının enfeksiyonu, işitme sinirlerinde geri dönüşü olmayan hasarlara yol açabilir.

4. Çevresel Faktörler

Çevresel faktörler, önemli etkenlerdendir. Bunlar arasında şunlar yer alır:

Yüksek Gürültüye Maruz Kalma: Uzun süreli yüksek sesli ortamlarda bulunma, özellikle erken yaşlarda iç kulakta hasara yol açabilir.
Ototoksik İlaçlar: Bazı ilaçlar, iç kulakta bulunan duyusal hücrelere zarar vererek kayba neden olabilir. Örneğin, aminoglikozid türü antibiyotikler ve bazı kemoterapi ilaçları ototoksik etkiler gösterebilir.

5. Fiziksel Travmalar

Baş ve kulak bölgesine alınan darbeler de neden olabilir. Bu durum genellikle kazalar sonucunda ortaya çıkar ve kulak zarının yırtılması, iç kulak yapılarında hasar veya işitme sinirlerinde zedelenme şeklinde kendini gösterebilir.

6. Anatomik Anormallikler

Kulak yapısındaki doğuştan gelen anomaliler kayba neden olabilir. Örneğin, dış kulak kanalının doğuştan kapalı olması (atresia), orta kulak kemikçiklerinin gelişimsel bozuklukları veya koklea anormallikleri, işitme kaybını tetikleyen faktörlerdendir.

7. Beslenme ve Sağlık Durumu

Bazı vitamin ve mineral eksiklikleri, işitme sağlığını olumsuz etkileyebilir. Özellikle, çinko ve B12 vitamini eksiklikleri işitme kaybıyla ilişkilendirilmiştir. Ayrıca, genel sağlık durumu ve bağışıklık sistemi de riski artırabilir.

8. Risk Faktörlerinin Kombinasyonu

Çocuklarda işitme kaybı genellikle tek bir nedene bağlı olmayabilir. Genetik, çevresel ve sağlıkla ilgili faktörlerin bir araya gelmesi, riski artırabilir. Örneğin, genetik yatkınlığı olan bir çocuğun enfeksiyon geçirmesi veya ototoksik ilaçlara maruz kalması, kaybı daha olası hale getirebilir.

Her bir çocuğun nedeni farklı olabileceği için kapsamlı bir değerlendirme yapılması gereklidir. Erken teşhis ve müdahale, kaybın etkilerini en aza indirmede kritik bir rol oynar.

Bebeklerde İşitme Ne Zaman Değerlendirilmeli? Yenidoğan İşitme Taraması

Yenidoğan İşitme Taramasının Önemi

Bebeklerde işitme kaybının erken dönemde tespit edilmesi, çocuğun dil ve iletişim becerilerinin sağlıklı gelişimi için hayati öneme sahiptir. Zira kayıp, erken müdahale edilmediğinde, sosyal, duygusal ve bilişsel gelişimde geri kalmaya yol açabilir. Yenidoğan işitme taraması, işitme sorunlarının doğumdan sonraki ilk haftalarda belirlenmesine olanak tanır.

İşitme Taraması Ne Zaman ve Nerede Yapılmalıdır?

Yenidoğan işitme taraması genellikle bebek hastaneden taburcu edilmeden önce yapılır. Bebekler, doğumdan sonraki ilk 3 gün içinde taramadan geçirilmeli, ancak bu mümkün değilse en geç ilk ay içinde tarama gerçekleştirilmelidir. Tarama, yenidoğan yoğun bakım ünitelerinde veya pediatri birimlerinde, genellikle özel işitme tarama cihazları ile yapılır.

İşitme Taramasında Kullanılan Yöntemler

Otoakustik Emisyon (OAE) Testi
OAE testi, iç kulaktaki (koklea) tüy hücrelerinin ürettiği ses dalgalarını ölçer. Bu test, kısa süre içinde, bebeğin uyurken bile kolayca uygulanabilir ve genellikle ağrısızdır. Eğer sonuçlar normal değilse, ileri değerlendirmeler gerekebilir.
Beyinsapı İşitsel Yanıt (ABR) Testi
ABR testi, beyinsapının seslere verdiği elektriksel tepkileri ölçer. Bu test, daha hassas ve detaylı bir analiz gerektiren durumlarda kullanılır. Özellikle yoğun bakımda kalan veya risk faktörlerine sahip bebekler için tercih edilir.

Risk Faktörleri Olan Bebeklerde İşitme Taraması

Bazı bebekler daha yüksek risk altında olabilir. Aşağıdaki durumlar taramanın daha erken yapılmasını gerektirebilir:

Ailede işitme kaybı öyküsü
Prematüre doğum (<37 hafta)
Doğum sırasında düşük doğum ağırlığı (<1500 gram)
Enfeksiyonlar (ör. sitomegalovirüs, toksoplazma)
Uzun süreli yenidoğan yoğun bakım ihtiyacı
Doğum sırasında kullanılan ototoksik ilaçlar
Yüz ve kulak anomalileri

Tarama Sonrası Süreç

Eğer yenidoğan işitme taramasında herhangi bir sorun tespit edilirse:

Tarama tekrarlanır veya daha ileri testler yapılır.
İşitme kaybı doğrulanırsa, 6 ay içerisinde tedavi ve rehabilitasyon süreci başlatılır. Bu süreç, işitme cihazları, koklear implantlar veya konuşma terapisi gibi destekleri içerebilir.

Erken Tanının Sağladığı Avantajlar

Erken dönemde kayıp tespit edilen ve müdahale edilen bebeklerde:

Dil gelişimi normal seviyelere yakın seyredebilir.
İletişim becerileri yaşıtlarına paralel şekilde gelişir.
Akademik başarı ve sosyal ilişkiler olumlu yönde etkilenir.

Yenidoğan işitme taraması, işitme kaybının yaratabileceği uzun vadeli olumsuz etkileri önlemek için kritik bir adımdır. Ebeveynlerin, tarama sonuçlarını dikkatle takip etmesi ve gerektiğinde uzman yardımı alması büyük önem taşır.

Çocuklarda işitme kaybı belirtileri nelerdir?

1. Konuşma ve Dil Gelişiminde Gecikme

Genellikle konuşma ve dil gelişimindeki gecikmelerle kendini gösterebilir. Çocuklar, yaşlarına uygun kelimeleri öğrenme ve cümle kurmada zorlanabilir. Özellikle, “anne” ve “baba” gibi basit kelimeleri belirli bir yaşta söylememesi önemli bir işaret olabilir.

2. Duygusal ve Sosyal Davranışlarda Değişiklik

Bu çocuklar, sosyal etkileşimlerde zorluk yaşayabilir. Bu çocuklar, yaşıtlarıyla iletişim kurarken zorlanabilir ve kendilerini oyunlardan ya da grup aktivitelerinden soyutlayabilir. Ayrıca, yöneltilen soruları sık sık yanlış anlamaları veya yanıt vermemeleri bu durumun bir göstergesidir.

3. Seslere Tepki Vermeme

Çocuklarda görülen belirtilerden biri de çocuğun çevresel seslere duyarsız olmasıdır. Örneğin, bir kapının çalınması ya da yüksek bir ses olduğunda çocuğun bu seslere tepki vermemesi dikkat çekici olabilir. Aynı şekilde, çocuğun seslerin geldiği yönü belirlemekte zorlanması da yaygın belirtilerden biridir.

4. Akademik Performans Sorunları

Çocuklarda işitme kaybı, okul performansını olumsuz etkileyebilir. Öğretmenin verdiği yönergeleri anlamada güçlük çekebilir ve dersi takip etmekte zorlanabilirler. Ayrıca, sık sık “Ne?” veya “Tekrar eder misiniz?” gibi sorular sormaları bu duruma işaret edebilir.

5. İşitme Cihazı veya Yüksek Ses Gereksinimi

Çocukların televizyon, tablet veya radyonun sesini gereğinden fazla açma isteği de kaybın bir belirtisi olabilir. Çocuklar, düşük ses seviyesinde konuşulanları anlamakta zorlandıkları için yüksek seslere ihtiyaç duyabilirler.

Bebeklerde İşitme Kaybı Belirtileri Nelerdir?

1. Yeni Doğan İşitme Taramasından Geçememe

Bebeklerde işitme kaybı genellikle doğum sonrası yapılan işitme tarama testlerinde tespit edilir. Eğer bebek bu taramadan geçemezse, detaylı bir işitme testi gereklidir. Bu, işitme kaybının erken tanısı açısından büyük önem taşır.

2. Yüksek Seslere Tepki Vermeme

Bebeklerin ani yüksek seslere karşı irkilme veya göz kırpma gibi tepkiler göstermemesi kaybın işaretlerinden biri olabilir. Örneğin, bir kapı çarptığında ya da sert bir ses duyulduğunda tepki vermemesi dikkat edilmesi gereken bir durumdur.

3. Göz Teması ve Sosyal İletişimde Sorunlar

İşitme kaybı olan bebekler, seslere dayalı olmayan iletişim şekillerine daha fazla odaklanabilir. Örneğin, göz teması kurmada ya da gülümsemeyle karşılık verme gibi sosyal tepkilerde farklılıklar gösterebilirler. Ancak sesli uyaranlara yönelik tepki vermemeleri önemli bir belirtidir.

4. Belli Yaşta Ses Çıkaramama

Bebeklerin ilk aylarında mırıldanma, agulama gibi sesler çıkarması beklenir. Ancak işitme kaybı olan bebekler bu tür sesleri çıkarmada gecikebilir veya tamamen sessiz kalabilir. Bebeğin çevreden gelen seslere karşı vokal tepkiler göstermemesi dikkate alınmalıdır.

5. Kendi İsmini Duyduğunda Tepki Vermeme

6-9 aylık bir bebek, genellikle ismini duyduğunda sese yönelir ya da bir tepki verir. Eğer bebek ismine tepki göstermiyorsa, bu işitme kayıplarına işaret edebilir. Özellikle, ebeveynin sesine karşı tepkisiz kalması dikkat çekici bir belirtidir.

6. Sesin Geldiği Yöne Bakamama

Bu bebekler, seslerin geldiği yönü algılamakta güçlük çeker. Örneğin, bir oyuncak sesi ya da ebeveynin çağrısına doğru başını çeviremeyebilir. Bu durum, bebeğin işitme yetisiyle ilgili bir sorun olabileceğini gösterir.

Çocuklarda İşitme Kaybı Çeşitleri Nelerdir?

1. Geçici İşitme Kaybı

Genellikle orta kulakta sıvı birikimi, enfeksiyonlar veya östaki borusunun tıkanıklığı gibi geçici sorunlardan kaynaklanır. Bu durum, çoğu zaman tedavi edilebilir ve işitme düzeyi normale dönebilir. Özellikle soğuk algınlığı ya da alerjik reaksiyonlar sırasında ortaya çıkabilir.

2. İletim Tipi İşitme Kaybı

Bu tür, sesin dış veya orta kulaktan iç kulağa düzgün bir şekilde iletilememesi durumunda meydana gelir. Nedenleri arasında doğuştan gelen dış kulak anomalileri, kulak zarı delinmesi veya orta kulaktaki kemikçiklerin yapısal sorunları bulunur. Genellikle cerrahi ya da tıbbi müdahale ile düzeltilebilir.

3. Sensörinöral İşitme Kaybı

İç kulakta veya işitme sinirinde meydana gelen hasarlardan kaynaklanır. Genetik faktörler, doğum sırasında oluşan komplikasyonlar, prematürite, enfeksiyonlar (örneğin kızamıkçık veya menenjit) yol açabilir. Bu tür, genellikle kalıcıdır ve işitme cihazları ya da koklear implantlar gibi teknolojik çözümler gerektirir.

4. Mikst Tip İşitme Kaybı

Hem iletim hem de sensörinöral işitme kaybının bir kombinasyonu olarak tanımlanır. Bu durum, hem dış veya orta kulakta hem de iç kulakta bir problem olduğu anlamına gelir. Tedavi, her iki sorunun nedenine bağlı olarak birden fazla yöntem gerektirebilir.

5. Doğumsal ve Edinsel İşitme Kaybı

Doğumsal İşitme Kaybı: Doğumda mevcut olan kayıptır ve genetik veya doğum öncesi komplikasyonlardan kaynaklanabilir.
Edinsel İşitme Kaybı: Çocuğun hayatının ilerleyen dönemlerinde, hastalıklar, travmalar veya uzun süreli gürültü maruziyeti gibi faktörlerden dolayı ortaya çıkan kayıptır.

Çocuklarda İşitme Testi Nasıl Yapılır?

1. Yenidoğan İşitme Tarama Testleri

Yenidoğan bebeklerde işitme testi, hastanede doğumdan sonraki ilk günlerde yapılır. İki yaygın yöntem şunlardır:

Otoakustik Emisyonlar (OAE): İç kulaktaki (koklea) tüy hücrelerinin verdiği tepkileri ölçmek için kullanılır. Hızlı ve acısız bir yöntemdir.
Beyinsapı İşitsel Uyarılmış Potansiyel (ABR): Beyin sapının sese verdiği tepkileri ölçen bir testtir. Bebekler uyurken uygulanır.

2. Oyunla İşitme Testi

1-5 yaş arası çocuklarda genellikle oyun temelli testler yapılır. Çocuk, duyduğu seslere belirli bir davranışla tepki vermesi için eğitilir. Bu test hem eğlenceli hem de dikkatlerini çekmek için etkilidir.

3. Odyometri Testleri

Ton Odyometrisi: Çocuğa farklı frekanslarda ve şiddetlerde sesler dinletilir. Çocuk, duyduğu seslere bir düğmeye basarak ya da işaret ederek yanıt verir.
Konuşma Odyometrisi: Çocuğa farklı kelimeler söylenir ve bu kelimeleri doğru şekilde tekrar etmesi istenir. Çocuğun konuşma seslerini algılaması değerlendirilir.

4. Timpanometri

Orta kulaktaki basıncı ve kulak zarı hareketliliğini ölçer. Bu test, sıvı birikimi veya kulak zarı perforasyonu gibi orta kulak sorunlarını tespit etmek için kullanılır.

5. Davranışsal Gözlem Odyometrisi (BOA)

Özellikle 6 aydan küçük bebekler için kullanılır. Seslere karşı bebeklerin davranışsal tepkileri (örneğin, göz kırpma, baş çevirme) gözlemlenir.

6. Koklear İşlev Testleri

İç kulağın işleyişini ölçmek için ileri düzeyde testler uygulanır. Bu testler, özellikle sensörinöral işitme kaybı şüphesi varsa tercih edilir.

Çocuklarda İşitme Kaybı Tedavisi ve İşitme Cihazları

İşitme Kaybının Erken Teşhisi ve Tedavi Süreci

Çocuklarda işitme kaybı tedavisinde en önemli adım, problemin erken teşhis edilmesidir. İşitme kayıpları, genellikle yenidoğan işitme taramaları, ebeveynlerin fark ettiği işaretler veya okul çağında yapılan rutin kontroller sırasında ortaya çıkar. Erken teşhis, çocuğun dil ve iletişim becerilerinin gelişimini desteklemek için kritik bir öneme sahiptir. Teşhis süreci şu adımları içerir:

Kapsamlı Değerlendirme: İşitme testleri (otoakustik emisyon testi, ABR testi) ve kaybın türü ve derecesini belirleyen ayrıntılı bir analiz yapılır.
Nedene Yönelik Tedavi: Altta yatan neden belirlendikten sonra, eğer varsa, medikal veya cerrahi tedaviler planlanır (örneğin, enfeksiyon tedavisi, kulak tüpü yerleştirilmesi).

İşitme Kaybı Tedavisinde Kullanılan Yöntemler

Tedavi yöntemi, kaybın türüne, derecesine ve çocuğun genel sağlık durumuna göre değişiklik gösterir. Yaygın tedavi yöntemleri şunlardır:

Medikal Tedaviler: Orta kulak enfeksiyonları veya östaki borusu disfonksiyonu gibi durumlarda ilaç tedavisi uygulanabilir.
Cerrahi Müdahaleler: Bazı durumlarda kulak tüpleri takılması veya kulak zarındaki deliklerin onarımı gibi cerrahi yöntemlere başvurulabilir.
İşitme Cihazları: Kayıp kalıcı ise, işitme cihazları en etkili çözümlerden biridir.
Koklear İmplantlar: Ağır ve ileri dereceli işitme kayıplarında cerrahi olarak yerleştirilen koklear implantlar kullanılabilir.

İşitme Cihazlarının Çocuklarda Kullanımı

İşitme cihazları, işitme kaybı olan çocukların sesleri daha iyi algılamasına yardımcı olarak dil ve iletişim becerilerinin gelişimini destekler. Çocuklar için özel olarak tasarlanmış işitme cihazlarının özellikleri şunlardır:

Uyarlanabilir Teknoloji: Çocukların işitme ihtiyaçlarına göre özelleştirilebilen ve farklı çevresel seslere adapte olabilen cihazlar kullanılır.
Küçük ve Hafif Tasarımlar: Çocukların rahatlıkla taşıyabileceği, güvenli ve dayanıklı tasarımlar ön plandadır.
Ebeveyn ve Uzman Desteği: İşitme cihazlarının doğru şekilde kullanımı için düzenli olarak uzman kontrolü yapılır ve ailelere rehberlik sağlanır.

Koklear İmplantlar: Daha İleri Teknolojik Çözümler

Koklear implantlar, işitme cihazlarının yetersiz kaldığı durumlarda kullanılan cerrahi çözümlerdir. Bu cihazlar, iç kulağa yerleştirilerek işitme sinirlerini doğrudan uyarır ve ağır işitme kayıplarında bile etkili olabilir. Koklear implant süreci şu adımları içerir:

Değerlendirme: Çocuğun koklear implant için uygun olup olmadığını belirlemek amacıyla ayrıntılı testler yapılır.
Cerrahi Uygulama: Koklear implantlar, cerrahi bir operasyonla yerleştirilir.
Rehabilitasyon: Cerrahi işlem sonrasında dil terapisi ve düzenli kontrollerle cihazın etkinliği artırılır.

Ailelerin ve Uzmanların Rolü

İşitme cihazı veya koklear implant kullanan çocuklarda başarı, ailelerin ve uzmanların birlikte çalışmasıyla sağlanır. Ailelerin rolü şunları içerir:

Çocuğun cihazını düzenli olarak kullanmasını teşvik etmek.
Çocuğun dil ve iletişim becerilerini geliştirmek için günlük aktivitelerde işitme pratiği yaptırmak.
Uzman kontrollerine düzenli olarak gitmek ve önerilere uymak.

Uzmanlar ise çocuğun tedavisini izlemek, cihazların doğru ayarlarını yapmak ve aileye rehberlik etmekle sorumludur.

Erken Müdahalenin Önemi

Çocuklarda işitme kaybı tedavisinde erken müdahale, hem akademik başarı hem de sosyal gelişim açısından kritik öneme sahiptir. İşitme cihazları veya diğer tedavi yöntemleri sayesinde çocuklar, yaşıtlarıyla daha etkili bir şekilde iletişim kurabilir ve sağlıklı bir gelişim süreci geçirebilir.

Referanslar:

Çocuklarda İşitme Kaybı: 8 Nedeni Ve Tedavisi
American Speech-Language-Hearing Association. (2020). Hearing loss in children. ASHA Practice Portal.
Bess, F. H., & Tharpe, A. M. (1984). Unilateral hearing impairment in children. Pediatrics, 74(2), 206-216.
Fortnum, H. M., Summerfield, A. Q., Marshall, D. H., Davis, A. C., & Bamford, J. M. (2001). Prevalence of permanent childhood hearing impairment in the United Kingdom and implications for universal neonatal hearing screening: Questionnaire-based ascertainment study. BMJ, 323(7312), 536-540.
Moeller, M. P. (2000). Early intervention and language development in children who are deaf and hard of hearing. Pediatrics, 106(3), e43.
Niparko, J. K., Tobey, E. A., Thal, D. J., Eisenberg, L. S., Wang, N. Y., Quittner, A. L., & Fink, N. E. (2010). Spoken language development in children following cochlear implantation. JAMA, 303(15), 1498-1506.
Yoshinaga-Itano, C., Sedey, A. L., Coulter, D. K., & Mehl, A. L. (1998). Language of early- and later-identified children with hearing loss. Pediatrics, 102(5), 1161-1171.
Wake, M., Tobin, S., Cone-Wesson, B., Dahl, H. H., Gillam, L., McCormick, L., & Saunders, K. (2006). Slight/mild sensorineural hearing loss in children. Pediatrics, 118(5), 1842-1851.
Kennedy, C. R., McCann, D., Campbell, M. J., Law, C., Mullee, M., Petrou, S., & Watkin, P. M. (2006). Language ability after early detection of permanent childhood hearing impairment. New England Journal of Medicine, 354(20), 2131-2141.
Davis, A., & Hoffman, H. J. (2019). Hearing loss: Mechanisms and effects. Encyclopedia of Audiology.
Carney, A. E., & Moeller, M. P. (1998). Treatment efficacy: Hearing loss in children. Journal of Speech, Language, and Hearing Research, 41(1), S61-S84.
White, K. R. (2004). Early hearing detection and intervention programs: Opportunities for genetic services. American Journal of Medical Genetics Part A, 130A(1), 29-36.
Joint Committee on Infant Hearing. (2007). Year 2007 position statement: Principles and guidelines for early hearing detection and intervention programs. Pediatrics, 120(4), 898-921.
Mehl, A. L., & Thomson, V. (2002). The Colorado newborn hearing screening project, 1992–1999: On the threshold of effective population-based universal newborn hearing screening. Pediatrics, 109(1), e7.
Smith, R. J., Bale, J. F., & White, K. R. (2005). Sensorineural hearing loss in children. The Lancet, 365(9462), 879-890.
Vohr, B. R., & Jodoin-Krauzyk, J. (2006). Universal newborn hearing screening and early intervention: Outcomes and effectiveness. Pediatric Clinics of North America, 53(3), 663-677.
Madden, C., Hilbert, L., & Rutter, M. (2017). Pediatric hearing loss: Identification and management. Seminars in Hearing, 38(1), 5-10.
Korver, A. M. H., Smith, R. J. H., Van Camp, G., Schleiss, M. R., Bitner-Glindzicz, M. A., & Lustig, L. R. (2017). Congenital hearing loss. Nature Reviews Disease Primers, 3, 1-17.
Tharpe, A. M., & Bess, F. H. (1991). Identification and management of children with minimal hearing loss. International Journal of Pediatric Otorhinolaryngology, 21(1), 41-50.
McCreery, R. W., Venediktov, R. A., Coleman, J. J., & Leech, H. M. (2012). An evidence-based systematic review on the use of amplification for children with minimal to mild hearing loss. American Journal of Audiology, 21(2), 250-264.
Gravel, J. S., & McCaughey, C. E. (2004). Efficacy of intervention for mild and unilateral hearing loss in children. International Journal of Audiology, 43(6), 65-71.
Morton, C. C., & Nance, W. E. (2006). Newborn hearing screening—A silent revolution. New England Journal of Medicine, 354(20), 2151-2164.
Paludetti, G., Conti, G., Di Nardo, W., de Corso, E., Rolesi, R., Picciotti, P. M., & Fetoni, A. R. (2012). Infant hearing loss: From diagnosis to therapy. Acta Otorhinolaryngologica Italica, 32(6), 347-370.
Watkin, P. M., & Baldwin, M. (2012). Identifying hearing impairment in early childhood: Issues and outcomes. Journal of Deaf Studies and Deaf Education, 17(1), 5-10.
Eisenberg, L. S. (2007). Current state of knowledge: Speech recognition and production in children with hearing impairment. Ear and Hearing, 28(6), 766-772.
Downie, L., Halliday, J., Burt, R., & Wake, M. (2006). Population-based ascertainment of hearing loss in Victoria, Australia: Analysis of risk factors and age of detection. Ear and Hearing, 27(6), 666-670.
Muse, C., Harrison, J., Yoshinaga-Itano, C., Grimes, A., Brookhouser, P. E., Epstein, S., … & Martin, B. (2013). Supplement to the JCIH 2007 position statement: Principles and guidelines for early intervention after confirmation that a child is deaf or hard of hearing. Pediatrics, 131(4), e1324-e1349.
Hyde, M. L. (2005). Newborn hearing screening programs: Overview. International Journal of Audiology, 44(2), 69-79.
Wiefferink, C. H., Rieffe, C., Ketelaar, L., & Frijns, J. H. M. (2012). Predicting social functioning in children with a cochlear implant and in normal-hearing children: The role of emotion regulation. International Journal of Pediatric Otorhinolaryngology, 76(6), 883-889.
McConkey Robbins, A., Burton Koch, D., Osberger, M. J., Zimmerman-Phillips, S., & Kishon-Rabin, L. (2004). Effect of age at cochlear implantation on auditory skill development in infants and toddlers. Archives of Otolaryngology–Head & Neck Surgery, 130(5), 570-574.
Vohr, B. (2003). Overview of universal newborn hearing screening and intervention. Seminars in Neonatology, 8(6), 527-536.
Roush, J., Holcomb, M. A., Roush, P. A., & Teagle, H. F. B. (2004). Strategies for supporting parents of infants with hearing loss: A pediatric perspective. Journal of Deaf Studies and Deaf Education, 9(3), 320-330.
Fitzpatrick, E. M., Durieux-Smith, A., & Whittingham, J. (2010). Clinical practice for children with mild bilateral and unilateral hearing loss. Ear and Hearing, 31(3), 392-406.
Holte, L., Walker, E., Oleson, J., Spratford, M., Moeller, M. P., Roush, P., & Tomblin, J. B. (2012). Factors influencing follow-up to newborn hearing screening for infants who are hard of hearing. American Journal of Audiology, 21(2), 163-174.
Stevenson, J., Kreppner, J., Pimperton, H., Worsfold, S., & Kennedy, C. (2015). Emotional and behavioral difficulties in children and adolescents with hearing impairment: A systematic review and meta-analysis. European Child & Adolescent Psychiatry, 24(5), 477-496.
Moeller, M. P., & Tomblin, J. B. (2015). An introduction to the outcomes of children with hearing loss study. Ear and Hearing, 36(S1), 4S-13S.
https://scholar.google.com/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/
https://www.researchgate.net/
https://www.nhs.uk/

Sağlık Bilgisi Paylaş !