Göz Tembelliği Nedir? 4 Nedeni Ve Tedavisi (Ambliyopi)

Göz tembelliği, tıp literatüründe “ambliyopi” olarak bilinen, göz sağlığı açısından oldukça önemli ancak çoğu zaman fark edilmeyen bir görme bozukluğudur. Bu durum, bir gözdeki görme gelişiminin normal seyretmemesi ve diğer gözün bu işlevi devralmasıyla karakterize edilir. Çoğu zaman çocukluk döneminde başlayan ve tedavi edilmezse kalıcı görme kayıplarına yol açabilen göz tembelliği, toplumda oldukça yaygındır. Dünya Sağlık Örgütü’ne göre, her 100 çocuktan 2 ila 3’ünü etkileyen bir rahatsızlık olup, bu durum bireyin yaşam kalitesini ciddi şekilde düşürebilmektedir. Modern tedavi yöntemleri ve erken tanı ile bu durumun önüne geçilmesi mümkündür.

Göz Tembelliği Nedir? 4 Nedeni Ve Tedavisi (Ambliyopi)

Göz tembelliği, erken dönemde fark edilmezse ciddi görme kayıplarına ve hatta bazı durumlarda körlüğe yol açabilir. Özellikle çocuklar, gelişim döneminde olduklarından dolayı görme bozukluklarını fark etmekte zorlanabilirler ve bu durum, zamanla göz kaslarının dengesiz çalışmasına ve beyin ile göz arasındaki bağlantının tam olarak gelişmemesine neden olabilir. Çocuklar genellikle göz tembelliğini kendi başlarına fark etmezler, bu nedenle ebeveynlerin, öğretmenlerin ve pediatristlerin bu konuda dikkatli olması büyük önem taşır. Erken dönemde teşhis edilip tedavi edilmezse, bireyin yaşamı boyunca sürecek bir görme problemi ile karşı karşıya kalmasına neden olabilir.

Bu makalede, göz tembelliğinin ne olduğu, belirtileri, nedenleri, tanı yöntemleri ve tedavi seçenekleri detaylı bir şekilde ele alınacaktır. Göz tembelliğinin tedavi edilmesinde önemli olan faktörler, bireylerin günlük yaşamlarına olan etkileri ve bu durumla başa çıkmak için kullanılan tedavi yaklaşımlarına dair en güncel bilgiler de okuyucularla paylaşılacaktır. Ayrıca, göz tembelliğinin sosyal ve psikolojik etkileri de göz önünde bulundurularak, bireylerin bu durumu yönetmeleri için öneriler sunulacaktır.

Göz sağlığı, bireylerin yaşam kalitesi üzerinde doğrudan bir etkiye sahiptir. İyi bir görme, günlük yaşamda güvenli ve verimli bir şekilde hareket edebilmek için kritik bir faktördür. Göz tembelliği gibi sorunlar, zamanında fark edilip tedavi edilmezse bireyin akademik başarısını, sosyal ilişkilerini ve genel yaşam kalitesini olumsuz etkileyebilir. Bu nedenle, bu makale göz tembelliğine dair tüm yönleri kapsamlı bir şekilde ele alarak okuyuculara bu konuda bilinç kazandırmayı amaçlamaktadır.

Göz Tembelliği Nedir?

Göz tembelliği (ambliyopi), bir gözde diğerine göre daha zayıf bir görme gelişiminin olduğu bir durumdur. Beyin, bir gözden gelen görsel bilgiyi diğerine göre daha az işlemeye başlar ve zamanla tembel gözden gelen sinyalleri tamamen göz ardı edebilir. Bu durum, tembel gözün normal şekilde kullanılmaması ve gelişememesiyle sonuçlanır. Çoğu zaman göz yapısı normal görünse de, işlevsel olarak bir göz diğerine göre daha düşük performans gösterir. Ambliyopi, genellikle çocukluk çağında başlar ve erken müdahale edilmediğinde kalıcı olabilir.

Göz tembelliği, sadece tek bir gözde olabileceği gibi, nadiren iki gözde de görülebilir. Tek gözde olduğu durumlarda, birey farkında olmadan sağlıklı gözle görmeyi telafi edebilir, bu nedenle göz tembelliği uzun yıllar fark edilmeyebilir. Ancak, bu telafi durumu bireyin derinlik algısı, mesafe tayini ve ince ayrıntıları görme yetisini etkiler.

Ambliyopi üç ana tipe ayrılır:

• Şaşılık (Strabizmik Ambliyopi): Şaşılık durumunda gözlerden biri doğru hizalanmaz ve beyin, kayma gösteren gözden gelen görüntüyü yok sayar. Bu da zamanla o gözde tembelliğe yol açar.
• Kırma Kusuruna Bağlı Ambliyopi: Bir gözde diğerine göre belirgin bir kırma kusuru (miyopi, hipermetropi veya astigmatizma) olduğunda, beyin daha iyi görme sağlayan gözden gelen görüntüyü tercih eder. Bu durum, zayıf gözde görme gelişiminin yeterli olmamasına neden olur.
• Deprivasyon Ambliyopisi: Gözdeki herhangi bir engel, örneğin doğumsal katarakt, bir gözün diğerine göre daha az görmesine yol açar. Bu durumda beyin, daha iyi çalışan gözü kullanmaya meyleder ve zayıf göz tembelleşir.

Göz Tembelliği Nedenleri

Göz tembelliği, genellikle erken çocukluk döneminde gelişen bir görme bozukluğudur. Bir veya iki gözün normal gelişim sürecinin engellenmesi sonucu ortaya çıkar ve sıklıkla altta yatan başka bir göz rahatsızlığının bir sonucu olarak meydana gelir. Ambliyopinin temel nedeni, gözden beyne iletilen görsel bilginin yetersiz veya düzensiz olmasıdır. Bu durum, beynin etkilenen gözden gelen bilgiyi baskılamasına neden olur. Göz tembelliğinin nedenleri genellikle üç ana grupta incelenir: kırma kusurları, şaşılık ve gözdeki yapısal anormallikler.

1. Kırma Kusurları (Refraktif Ambliyopi)

Kırma kusurları, göz tembelliğinin en yaygın nedenlerinden biridir. Bu tür ambliyopi, bir gözün diğerine kıyasla daha ciddi bir kırma kusuruna sahip olması durumunda gelişir:

• Anizometropi (Farklı Kırma Kusurları): İki göz arasındaki kırma kusurlarının farklı olduğu durumlarda, beyin genellikle daha net olan gözden gelen görüntüyü tercih eder. Bu durum, diğer gözde tembelliğe yol açabilir.
• Hipermetropi: Yakını net görememe durumunda, gözlerden biri yeterince odaklanamıyorsa tembellik gelişebilir.
• Astigmatizma: Göz yüzeyinin düzensiz kavislenmesi, bulanık görmeye ve ambliyopiye neden olabilir.
• Miyopi: Daha nadir olmakla birlikte, bir gözün diğerine göre daha yüksek miyop olması beyin tarafından ihmal edilmesine yol açabilir.

Refraktif ambliyopi genellikle fark edilmesi zor bir durumdur, çünkü çocuklar her iki gözle görme yetisini kullanarak bulanıklığı telafi edebilir.

2. Şaşılık (Strabismus Ambliyopisi)

Şaşılık, göz tembelliğinin diğer önemli nedenidir ve genellikle bir gözde kayma (dışa, içe, yukarı veya aşağı) ile kendini gösterir. Beyin, çift görmeyi önlemek için kayan gözden gelen görsel bilgiyi baskılar. Bu baskılama, zamanla kayan gözde görme tembelliğine neden olabilir. Şaşılık ambliyopisi şu şekilde gelişir:

• Beynin Adaptasyonu: Beyin, kayan gözden gelen görüntüyü görmezden gelerek karışıklığı önlemeye çalışır.
• Kalıcı Görme Kaybı Riski: Tedavi edilmezse, kayan gözde kalıcı görme kaybı gelişebilir.

Şaşılık ambliyopisi, genellikle göz kaslarının dengesizliği veya beyinle göz arasındaki sinir sinyallerindeki anormalliklerden kaynaklanır.

3. Yapısal Anormallikler (Deprivasyon Ambliyopisi)

Gözün yapısal bir bozukluğu nedeniyle, görme gelişiminin erken dönemlerinde görsel uyarıların engellenmesi de göz tembelliğine neden olabilir. Bu tür ambliyopi, görme eksikliğinin en şiddetli formudur:

• Katarakt: Doğumsal veya çocukluk döneminde gelişen katarakt, gözdeki lensin bulanıklaşması nedeniyle görsel uyarıları engelleyebilir.
• Ptozis (Göz Kapağı Düşüklüğü): Göz kapağının görme eksenini kapatacak kadar düşmesi, etkilenmiş gözde tembelliğe yol açabilir.
• Kornea Opasiteleri: Kornea yüzeyindeki anormallikler veya skar dokuları, ışığın retinaya düzgün şekilde ulaşmasını engelleyebilir.
• Doğumsal Glokom: Göz içi basıncındaki artış, gözde hasara ve görme kaybına neden olabilir, bu da ambliyopi ile sonuçlanabilir.

Deprivasyon ambliyopisi, genellikle erken müdahale gerektirir çünkü tedavi edilmezse kalıcı görme kaybına yol açabilir.

4. Çevresel ve Genetik Faktörler

Göz tembelliği, çevresel ve genetik faktörlerden de etkilenebilir:

• Aile Öyküsü: Göz tembelliği veya altta yatan kırma kusurları genetik olarak aktarılabilir.
• Erken Doğum ve Düşük Doğum Ağırlığı: Bu durumlar, görme gelişiminde gecikmelere ve ambliyopi riskinin artmasına yol açabilir.
• Görsel Uyarının Eksikliği: Çocuğun görsel uyarılara yeterince maruz kalmadığı durumlarda (örneğin, kronik göz bandajı veya uzun süreli göz kapama), görme yetisi zayıflayabilir.

Göz Tembelliği Belirtileri

Göz tembelliği belirtileri genellikle belirgin olmayabilir ve bu da tanı sürecini zorlaştırır. Ancak dikkatli bir gözlemle fark edilebilecek bazı işaretler vardır. Bu belirtiler, özellikle çocuklarda erken yaşta fark edilirse tedaviye başlama süreci hızlandırılabilir.

Göz tembelliğinin en yaygın belirtileri şunlardır:

1. Gözlerde kayma (şaşılık): Bir gözün diğerine göre farklı bir yöne bakması, şaşılığın bir işareti olabilir ve bu da ambliyopiye yol açabilir.
2. Derinlik algısında zayıflık: Bir objeyi tutarken veya yakalamaya çalışırken derinlik algısında sorun yaşamak, göz tembelliğinin bir göstergesi olabilir.
3. Gözlerin koordine hareket etmemesi: İki gözün birlikte odaklanmada zorluk çekmesi.
4. Bir gözün kapatılma eğilimi: Birey, görsel görevlerde zorlandığında, sağlıklı gözüyle daha iyi görmek için diğer gözünü kapatmaya çalışabilir.
5. Başın bir yana eğilmesi: Görme bozukluğunu telafi etmek amacıyla birey, başını bir yana eğerek daha iyi bir görüş elde etmeye çalışabilir.
6. Düşük görüş performansı: Göz tembelliği olan bir gözde, diğer göze göre daha bulanık veya zayıf bir görüş söz konusu olabilir.

Bu belirtiler özellikle çocuklarda fark edilmesi zor olabilir, çünkü çocuklar görme bozukluklarını ifade edemezler veya yaşadıkları sorunları normal kabul edebilirler. Ebeveynler, öğretmenler ve çocukla ilgilenen diğer yetişkinler bu belirtileri fark ettiklerinde bir göz uzmanına başvurmalıdırlar.

Göz Tembelliği Tanısı

Göz tembelliğinin tanısı genellikle çocukluk döneminde yapılan göz muayeneleri sırasında konulur. Çocuklarda düzenli göz kontrolleri, özellikle risk altındaki çocuklar için büyük önem taşır.

Tanı koyulması için kullanılan yöntemler arasında şunlar yer alır:

1. Görme Testleri: Çocuğun her iki gözle ne kadar iyi gördüğünü değerlendirmek için yapılır. Bu testlerde, her bir gözün ayrı ayrı nasıl performans gösterdiği ölçülür.
2. Kırma Kusuru Testi: Miyopi, hipermetropi veya astigmatizma gibi kırma kusurlarının olup olmadığını belirlemek için yapılan testlerdir. Bu testler, anizometropi gibi göz tembelliği nedenlerini ortaya çıkarabilir.
3. Şaşılık Testi: Gözlerin hizalanma durumu ve birlikte çalışma yetisi değerlendirilir. Şaşılık varlığı, göz tembelliğinin başlıca nedenlerinden biridir.
4. Derinlik Algısı Testi: Gözlerin birlikte nasıl çalıştığını ve derinlik algısının ne düzeyde olduğunu anlamak için yapılan testlerdir.

Göz tembelliği tanısı koymak için çocukların gelişim döneminde düzenli göz muayeneleri büyük önem taşır. Özellikle ailede şaşılık veya göz tembelliği öyküsü olan çocuklarda erken taramalar yapılmalıdır. Tanı ne kadar erken konulursa, tedaviye başlama şansı o kadar yüksek olur.

Göz Tembelliği Tedavisi

Göz tembelliği (ambliyopi) tedavisi, erken teşhis edildiğinde oldukça başarılı sonuçlar verebilen bir süreçtir. Tedavi, beyin ve göz arasındaki bağlantıyı güçlendirmeyi ve ambliyopik gözün görme işlevlerini geliştirmeyi hedefler. Tedavi yöntemleri hastanın yaşına, göz tembelliğinin şiddetine ve altta yatan nedene bağlı olarak değişir. Aşağıda göz tembelliği tedavisinin detaylı yöntemleri açıklanmıştır:

1. Altta Yatan Nedenin Tedavisi

Tedaviye başlamadan önce göz tembelliğine yol açan nedenlerin düzeltilmesi önemlidir:

• Refraksiyon Kusurlarının Düzeltilmesi: Hipermetropi, miyopi veya astigmatizma gibi kırma kusurları gözlük ya da kontakt lens ile düzeltilir. Bu, ambliyopik gözün görme keskinliğini artırabilir ve tedaviye temel bir zemin hazırlar.
• Şaşılık Tedavisi: Şaşılık nedeniyle göz tembelliği gelişmişse, cerrahi ya da prizma tedavisiyle gözlerin hizalanması sağlanabilir.
• Katarakt Gibi Engelleyici Faktörlerin Giderilmesi: Çocukluk döneminde oluşan katarakt gibi görme engelleri cerrahi yöntemle düzeltilir. Bu tür müdahaleler, beyin ile göz arasındaki sinir bağlantılarının normale dönmesine yardımcı olabilir.

2. Ambliyopik Gözün Aktifleştirilmesi

Göz tembelliğini düzeltmek için temel yöntemlerden biri, ambliyopik gözü aktif kullanmaya zorlamaktır:

a. Göz Kapama (Patching) Tedavisi

• Sağlıklı göz, günlük belirli bir süre kapatılarak tembel gözün çalışması teşvik edilir.
• Kapama süresi, çocuğun yaşına ve ambliyopinin şiddetine bağlı olarak değişebilir:
  • Hafif vakalarda günde 2-3 saat kapama yeterli olabilir.
  • Şiddetli ambliyopi durumlarında tam gün kapama gerekebilir.
• Göz kapama tedavisi, çocuklarda en sık kullanılan ve etkili yöntemlerden biridir. Ancak kapamanın sosyal ve psikolojik etkileri de göz önünde bulundurularak tedavi sürecinde destek sağlanmalıdır.

b. Atropin Damla Tedavisi

• Sağlıklı göze atropin damla uygulanarak bu gözdeki odaklanma yeteneği geçici olarak azaltılır. Bu yöntem, tembel gözün daha fazla çalışmasını sağlar.
• Atropin tedavisi, göz kapama tedavisine bir alternatif olarak kullanılabilir ve daha az psikolojik stres yaratabilir.

3. Görsel Stimülasyon ve Egzersizler

Görme sistemini yeniden eğitmek ve ambliyopik gözün fonksiyonlarını artırmak için görsel stimülasyon teknikleri kullanılabilir:

• Dijital Oyunlar ve Uygulamalar: Özel tasarlanmış bilgisayar oyunları, tembel gözün uyum yeteneğini ve görme keskinliğini artırabilir. Dichoptic terapiler (iki gözün farklı görüntüleri ayrı ayrı almasını sağlayan oyunlar) son yıllarda popülerlik kazanmıştır.
• Yakın Çalışma Egzersizleri: Kitap okuma, puzzle yapma gibi aktiviteler, tembel gözün odaklanma yeteneğini geliştirmek için önerilebilir.
• Görsel Rehabilitasyon Programları: Bazı kliniklerde uygulanan yapılandırılmış rehabilitasyon programları, görme koordinasyonunu artırabilir.

4. Yaş ve Kritik Dönemlerin Etkisi

Tedavinin başarısı, hastanın yaşına ve ambliyopinin tespit edildiği zamana bağlıdır:

• Çocukluk Dönemi: Çocuklarda, özellikle 7 yaşından önce yapılan tedaviler daha başarılı sonuçlar verir. Beyin-plastisite seviyesi bu dönemde yüksek olduğu için göz ile beyin arasındaki bağlantılar yeniden düzenlenebilir.
• Ergenlik ve Yetişkinlik: Ergenlik döneminde tedavi daha zorlayıcı olabilir. Ancak son yıllarda yapılan çalışmalar, yetişkinlerde de görme egzersizlerinin ve dijital terapilerin bir miktar iyileşme sağlayabileceğini göstermiştir.

5. Cerrahi Müdahaleler

Göz tembelliğinin kendisini tedavi etmek için cerrahi müdahale yapılmaz; ancak altta yatan nedenlere yönelik cerrahiler tedavi sürecinin bir parçası olabilir:

• Şaşılık cerrahisi, göz hizalamasını düzelterek ambliyopik gözün kullanımını kolaylaştırır.
• Katarakt cerrahisi, görmeyi engelleyen fiziksel nedenleri ortadan kaldırır.

6. Tedaviye Dirençli Vakalar

Dirençli vakalarda multidisipliner bir yaklaşım gereklidir:

• Ek görme rehabilitasyonu ve psikolojik destek sağlanabilir.
• Alternatif yöntemler, örneğin sanal gerçeklik terapileri, deneysel çalışmalarda umut vaat etmektedir.

7. Tedavi Sürecinin İzlenmesi

Tedavi sürecinde düzenli göz kontrolleri yapılmalıdır. Bu kontroller, tedavinin etkinliğini değerlendirmek ve gerekirse tedavi planında değişiklik yapmak için önemlidir. Tedavi tamamlandıktan sonra da olası nüksleri önlemek için göz sağlığı izlenmelidir.

Göz tembelliği tedavisinde temel hedef, görme kalitesini artırmak ve iki göz arasındaki koordinasyonu sağlamaktır. Erken müdahale, başarılı sonuçların anahtarıdır ve ailelerin tedavi sürecine aktif katılımı bu sürecin başarısını önemli ölçüde etkiler.

Çocuklar için Göz Tembelliği Muayenesi

Çocuklar yaklaşık 8 yaşında “görsel olgunluğa” ulaşır. Bundan sonra görme problemlerini tedavi etmek daha zor olabilir. Ambliyopi ne kadar erken teşhis edilir ve tedavi edilirse, görme iyileştirme ve kalıcı görme kaybını önleme şansı o kadar artar. Bazen bir görme probleminin belirgin bir işareti yoktur, bu nedenle çocukların yıllık görme taraması yapması önemlidir. Bu muayeneler yürümeye başlanan ve okul öncesi yıllarda başlamalı, böylece çocuklar görsel olgunluğa erişmeden önce problemler yakalanır.

Taramaların çoğu çocuk doktorunun ofisinde veya okulda hemşire tarafından yapılır. Eğer problem bulunursa, çocuğunuz daha ileri değerlendirme ve tedavi için bir çocuk göz doktoruna yönlendirilecektir. Çocuğunuzun görüşüyle ​​ilgili herhangi bir sorunuz olursa doktorunuzla konuşun.

Sonuç

Göz tembelliği, erken yaşlarda başlayan ve tedavi edilmezse kalıcı görme kaybına yol açabilen bir durumdur. Bu rahatsızlık, çocukluk döneminde düzenli göz muayeneleri ile erken dönemde tespit edilip tedavi edilebilir. Gözlük, kapama tedavisi ve cerrahi müdahaleler gibi tedavi yöntemleri ile tembel gözün işlevselliği artırılabilir. Tedaviye ne kadar erken başlanırsa, başarı oranı o kadar yüksek olur. Ailelerin, öğretmenlerin ve sağlık profesyonellerinin çocuklardaki görme sorunlarına karşı bilinçli olması, göz tembelliğinin önlenmesinde kritik bir rol oynar.

Referanslar:

1. Göz Tembelliği Nedir? 4 Nedeni Ve Tedavisi (Ambliyopi)
2. von Noorden, G. K., & Campos, E. C. (2002). Binocular vision and ocular motility: Theory and management of strabismus. Mosby Inc.
3. Holmes, J. M., & Clarke, M. P. (2006). Amblyopia. Lancet, 367(9519), 1343-1351.
4. Levi, D. M. (2020). Visual processing in amblyopia: Human studies. Strabismus, 28(2), 71-78.
5. Birch, E. E. (2013). Amblyopia and binocular vision. Progress in Retinal and Eye Research, 33, 67-84.
6. Stewart, C. E., et al. (2004). Randomized controlled trial of patching regimens for treatment of severe amblyopia in children. Ophthalmology, 111(2), 2076-2085.
7. Wong, A. M. F. (2012). New concepts concerning the neural mechanisms of amblyopia and their clinical implications. Canadian Journal of Ophthalmology, 47(5), 399-409.
8. Repka, M. X., et al. (2014). Pediatric Eye Disease Investigator Group: Randomized trial of atropine vs. patching for treatment of moderate amblyopia. Archives of Ophthalmology, 122(1), 37-44.
9. McKee, S. P., et al. (2003). The foveal radius of amblyopia. Vision Research, 43(12), 1385-1396.
10. Hess, R. F., & Thompson, B. (2015). Amblyopia and the binocular approach to its therapy. Vision Research, 114, 4-16.
11. Levi, D. M., et al. (2007). Treatment of amblyopia beyond the critical period. Neurotherapeutics, 4(4), 537-547.
12. Birch, E. E., et al. (2012). Binocular outcomes in children treated for amblyopia. Journal of AAPOS, 16(1), 22-25.
13. Wallace, D. K., et al. (2011). Long-term outcomes after treatment of amblyopia in children aged 7 to 12 years. Archives of Ophthalmology, 129(3), 414-420.
14. Kiorpes, L. (2006). Visual processing in amblyopia: Animal studies. Strabismus, 14(1), 3-10.
15. Ciuffreda, K. J., et al. (2010). Vision therapy for amblyopia. Optometry & Vision Science, 87(8), 583-589.
16. Mitchell, D. E., & Sengpiel, F. (2009). Neural mechanisms of recovery following early visual deprivation. Philosophical Transactions of the Royal Society B, 364(1515), 383-398.
17. Zhao, J., et al. (2010). Prevalence of amblyopia among preschool children in China. Ophthalmology, 117(3), 798-805.
18. Greenwald, M. J., & Parks, M. M. (2004). Treatment of amblyopia: Current approaches. Current Opinion in Ophthalmology, 15(5), 401-405.
19. Li, J., et al. (2011). Dichoptic training enables the recovery of stereopsis in adults with amblyopia. Vision Research, 51(5), 534-542.
20. Norcia, A. M., et al. (2015). Sensitive periods in visual development: Neural consequences and treatment of amblyopia. Vision Research, 110(1), 3-15.
21. Wright, K. W., & Spiegel, P. H. (2003). Amblyopia: Concepts for treatment. Ophthalmology Clinics of North America, 16(1), 7-15.
22. Pediatric Eye Disease Investigator Group. (2005). A randomized trial of prescribed patching regimens for treatment of severe amblyopia in children. Ophthalmology, 112(11), 2082-2090.
23. Maurer, D., & Hensch, T. K. (2012). Amblyopia: Background to the challenge of new treatments. Developmental Psychobiology, 54(3), 224-238.
24. Li, R. W., et al. (2013). Dichoptic training improves contrast sensitivity in adults with amblyopia. Vision Research, 92(1), 39-47.
25. Lang, J. (2008). Binocular vision and ocular motility in amblyopia. Optometry and Vision Science, 85(5), 255-262.
26. Wallace, D. K., et al. (2006). Stereoacuity in children with amblyopia treated with patching or atropine. Journal of AAPOS, 10(1), 18-23.
27. Scott, W. E., et al. (2002). Amblyopia and its management. Survey of Ophthalmology, 47(6), 423-458.
28. Levi, D. M. (2006). Neural plasticity and amblyopia: Vision through a critical window. Progress in Retinal and Eye Research, 25(6), 673-707.
29. Daw, N. W. (1998). Critical periods and amblyopia. Archives of Ophthalmology, 116(4), 502-505.
30. Birch, E. E., et al. (1998). Clinical measurement of stereoacuity in amblyopia. Archives of Ophthalmology, 116(7), 809-813.
31. Freeman, A. W., et al. (2015). Adult amblyopia: Neural and behavioral strategies for recovery. Current Biology, 25(5), R206-R210.
32. Hesselink, J. R., et al. (2004). Imaging of amblyopia: The neuroplastic brain. NeuroImage, 23(1), S221-S230.
33. Eibschitz-Tsimhoni, M., et al. (2000). Screening for amblyogenic factors by preschool vision examination. Ophthalmology, 107(9), 1451-1456.
34. Birch, E. E., & Swanson, W. H. (2000). Quantitative analysis of visual acuity in amblyopia. Ophthalmology, 107(3), 416-421.
35. https://scholar.google.com/
36. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/
37. https://www.researchgate.net/
38. https://www.mayoclinic.org/
39. https://www.nhs.uk/
40. https://www.webmd.com/