100 / 100

Hepatit, karaciğerin iltihaplanması ile karakterize edilen ciddi bir sağlık sorunudur. İnsan sağlığı üzerinde önemli etkileri olan bu durum, hem bireysel hem de halk sağlığı açısından büyük bir endişe kaynağıdır. Dünya genelinde milyonlarca insan hastalıkla mücadele etmekte, özellikle gelişmekte olan ülkelerde yaygınlığı daha belirgin bir şekilde hissedilmektedir. Enfeksiyon kaynaklı olabileceği gibi toksik maddeler, ilaç kullanımı veya bağışıklık sistemi hastalıklarından da kaynaklanabilir. Bu durum, sadece fiziksel sağlığı değil aynı zamanda psikolojik ve sosyal refahı da etkileyerek geniş çaplı sorunlara yol açmaktadır.

Hepatit Enfeksiyonunun 7 Türü: A, B, C, D, E, Alkolik Ve Otoimmün Hepatit

Karaciğer, vücudun metabolik ve detoksifikasyon süreçlerinde kritik bir role sahiptir. Hepatit nedeniyle karaciğer fonksiyonlarının bozulması, vücudun genel sağlığını etkileyerek ciddi komplikasyonlara neden olabilir. Özellikle tedavi edilmediğinde, kronikleşen vakalar siroz ve karaciğer kanseri gibi hayatı tehdit eden durumlara dönüşebilir. Tedavi ve yönetim açısından dikkatli bir yaklaşım gerektiren karmaşık bir hastalıktır.

Hepatit konusunda farkındalık eksikliği, hastalığın yayılmasını ve komplikasyonlarını artıran temel faktörlerden biridir. İnsanlar genellikle belirtileri görmezden gelir veya yanlış tanımlar, bu da erken teşhis ve tedavi şansını azaltır. Sağlık kuruluşları, hastalık konusunda toplumları bilgilendirmek ve koruyucu önlemleri teşvik etmek için çeşitli programlar yürütmektedir. Ancak bu çabaların yeterli olması, halkın bu konuda bilinçlenmesine ve önleyici sağlık hizmetlerine erişimine bağlıdır.

Hepatit nedir, türleri, belirtileri, nedenleri, tanı ve tedavi yöntemleri gibi temel konular ele alınacak, okuyucuların bu hastalıkla ilgili derinlemesine bilgi edinmeleri sağlanacaktır. Bu bilgilerin, bireylerin sağlıklarını korumalarına ve toplumda hastalığın etkisini azaltmaya yönelik bilinçli adımlar atmalarına katkıda bulunması amaçlanmaktadır.

Hepatit Nedir?

Hepatit, karaciğerin iltihaplanması ile karakterize edilen bir sağlık sorunudur ve insan vücudunda ciddi etkiler yaratabilir. Karaciğer, vücudun en önemli organlarından biridir; toksinlerin temizlenmesi, enerji depolanması, kan pıhtılaşmasının sağlanması ve sindirimde gerekli safra üretimi gibi hayati işlevleri yerine getirir. Hastalık, bu kritik işlevlerin bozulmasına yol açarak bireyin genel sağlığını ciddi şekilde etkileyebilir. “Hepatit” terimi genelde viral enfeksiyonlara bağlı olarak kullanılsa da, bu hastalık birçok farklı nedenle ortaya çıkabilir. Viral enfeksiyonların yanı sıra alkol, bazı ilaçlar, toksinler ve bağışıklık sistemi hastalıkları da hepatit nedenleri arasında yer alır.

İki ana gruba ayrılabilir: akut ve kronik. Akut hepatit, genellikle kısa sürede gelişir ve belirtileri ani bir şekilde ortaya çıkar. Çoğu akut vaka kendiliğinden düzelebilirken, bazı durumlarda ciddi sağlık sorunlarına neden olabilir. Kronik hepatit ise altı aydan daha uzun süre devam eden karaciğer iltihabını ifade eder ve genellikle uzun vadeli etkileri olan daha ciddi bir durumdur. Siroz ve karaciğer kanseri gibi yaşamı tehdit edici komplikasyonlara yol açabilir. Özellikle Hepatit B ve C virüslerinin neden olduğu kronik enfeksiyonlar, dünya genelinde milyonlarca insanı etkileyen ciddi bir halk sağlığı sorunu olarak öne çıkmaktadır.

Bulaşma yolları ve etkilediği popülasyonlar açısından da çeşitlilik gösterir. Örneğin, Hepatit A ve E genellikle kirli su ve gıda yoluyla bulaşırken, Hepatit B, C ve D kan ve vücut sıvıları ile bulaşır. Bu durum, hastalığın kontrol edilmesi ve yayılmasının önlenmesi için farklı stratejiler geliştirilmesini gerektirir. Her türü, kendine özgü özelliklere ve sağlık sonuçlarına sahiptir. Bu nedenle, hepatit nedenlerinin, türlerinin ve etkilerinin iyi anlaşılması, hastalığın önlenmesi ve tedavisi için hayati öneme sahiptir. Özellikle yüksek risk gruplarının belirlenmesi ve toplumun bilinçlendirilmesi, hastalığın yükünü azaltmada kritik bir rol oynar.

Hepatit Türleri

Hepatit, neden olduğu virüse, bulaşma yollarına ve etkilerine göre farklı türlere ayrılır. Her türün kendine özgü özellikleri, bulaşma şekilleri ve tedavi yaklaşımları vardır. Bu türlerin detaylı incelenmesi, hastalığın yayılmasını önlemek ve etkili tedavi yöntemleri geliştirmek açısından önemlidir.

1. Hepatit A

Hepatit A virüsünün (HAV) neden olduğu bir enfeksiyondur. Genellikle kirli su ve yiyeceklerden bulaşır ve fekal-oral yol ile yayılır. Özellikle hijyen koşullarının kötü olduğu bölgelerde yaygın görülen bir hastalıktır. Genellikle akut bir seyir izler ve kronikleşmez. Çoğu vaka birkaç hafta içinde kendiliğinden iyileşir. Ancak nadir durumlarda, özellikle yaşlılarda veya bağışıklık sistemi zayıf kişilerde ağır seyredebilir. Hepatit A’ya karşı etkili bir aşı bulunmaktadır ve bu aşı, hastalığın önlenmesinde önemli bir rol oynamaktadır.

2. Hepatit B

Hepatit B virüsünün (HBV) neden olduğu bir enfeksiyondur. Kan, semen ve diğer vücut sıvıları yoluyla bulaşır. Cinsel temas, kontamine iğneler, kan transfüzyonu ve doğum sırasında anneden bebeğe geçiş gibi yollarla yayılabilir. Enfeksiyon, akut veya kronik olabilir. Akut enfeksiyon, genellikle birkaç ay içinde iyileşir. Ancak bazı kişilerde (özellikle bebeklerde ve çocuklarda) enfeksiyon kronikleşebilir. Kronik Hepatit B, zamanla siroz ve karaciğer kanserine yol açabilir. Hepatit B’ye karşı etkili bir aşı mevcuttur ve bu aşı, özellikle çocukluk döneminde yapılması önerilen zorunlu aşılardan biridir.

3. Hepatit C

Hepatit C virüsünün (HCV) neden olduğu bir enfeksiyondur. Çoğunlukla kan yoluyla bulaşır. Uyuşturucu kullanan kişiler arasında paylaşılan iğneler, kan transfüzyonları ve yetersiz sterilizasyon uygulamaları başlıca bulaşma yollarıdır. Genellikle uzun süre fark edilmeden ilerler, çünkü hastalık başlangıçta belirgin semptomlara neden olmayabilir. Kronikleşme oranı oldukça yüksektir ve kronik enfeksiyon, siroz ve karaciğer kanseri gibi ciddi komplikasyonlara neden olabilir. Günümüzde, Hepatit C tedavisi için etkili antiviral ilaçlar bulunmaktadır ve bu ilaçlar, çoğu vakada tam iyileşme sağlayabilir.

4. Hepatit D

Hepatit D virüsünün (HDV) neden olduğu bir enfeksiyondur. Ancak bu virüs, sadece Hepatit B virüsü ile birlikte enfekte olmuş bireylerde hastalığa yol açabilir. HDV, Hepatit B enfeksiyonunu ağırlaştırabilir ve hastalığın daha hızlı ilerlemesine neden olabilir. Özellikle kronik Hepatit B enfeksiyonunda siroz ve karaciğer kanseri riski Hepatit D ile birlikte önemli ölçüde artar. HDV, genellikle kan yoluyla bulaşır ve aşısı doğrudan bulunmamakla birlikte, Hepatit B aşısı dolaylı olarak Hepatit D’yi de önleyebilir.

5. Hepatit E

Hepatit E virüsünün (HEV) neden olduğu bir enfeksiyondur. Hepatit A gibi, genellikle fekal-oral yol ile bulaşır ve kirli su veya gıda kaynaklı salgınlara neden olabilir. Genellikle akut seyreder ve çoğu kişi kendiliğinden iyileşir. Ancak hamile kadınlar arasında daha ağır seyredebilir ve ölümcül komplikasyonlara yol açabilir. Hepatit E’nin önlenmesi, temiz su kaynaklarının sağlanması ve hijyenin iyileştirilmesi ile mümkündür. Bazı ülkelerde Hepatit E için bir aşı bulunmaktadır, ancak bu aşı henüz yaygın olarak kullanılmamaktadır.

6. Alkolik Hepatit

Aşırı alkol tüketimi nedeniyle karaciğerin iltihaplanmasıyla ortaya çıkar. Alkol, karaciğer hücrelerine doğrudan zarar verir ve zamanla iltihaplanmaya, hücre kaybına ve fibrozise neden olur. Bu durum, karaciğer sirozu ve karaciğer yetmezliğine yol açabilir. Alkolik hepatitin tedavisinde alkol tüketiminin tamamen bırakılması ve karaciğerin korunmasına yönelik destekleyici tedaviler esastır.

7. Otoimmün Hepatit

Bağışıklık sisteminin kendi karaciğer hücrelerine saldırması sonucu oluşan nadir bir hastalıktır. Bu durum, karaciğerde iltihaplanmaya ve zamanla karaciğer hasarına yol açar. Kesin nedeni bilinmemekle birlikte, genetik yatkınlık ve çevresel faktörlerin bir rol oynadığı düşünülmektedir. Tedavisi genellikle bağışıklık sistemini baskılayan kortikosteroidler ve diğer ilaçlarla yapılır.

Hepatit Belirtileri

Enfeksiyonların belirtileri tipten tipe ve enfeksiyonun şiddetine bağlı olarak değişebilir.

Ortak belirtiler şunlar olabilir:

Halsizlik ve yorgunluk.
Karın ağrısı veya rahatsızlık.
İştah kaybı ve kilo kaybı.
Bulantı ve kusma.
Ateş ve titreme.
Sarılık (cilt ve gözlerin sararması).

Hepatit A (HAV) Belirtileri:

Halsizlik ve yorgunluk.
Karın ağrısı ve rahatsızlık.
İştah kaybı ve kilo kaybı.
Bulantı ve kusma.
Ateş ve titreme.
Sarılık (cilt ve gözlerin sararması).
Koyu renkli idrar.
Soluk renkli dışkı.

Hepatit B (HBV) Belirtileri:

Başlangıçta hafif semptomlar veya semptomsuz olabilir.
İlerleyen dönemde sarılık (cilt ve gözlerin sararması).
Karın ağrısı ve rahatsızlık.
İştah kaybı ve kilo kaybı.
Mide bulantısı ve kusma.
Ateş.
Kas ağrıları ve eklemlerde ağrı.
Kronikleştiğinde, siroz veya karaciğer kanseri riski artabilir.

Hepatit C (HCV) Belirtileri:

İlk enfeksiyonun belirtileri genellikle hafif veya yok olabilir.
Kronik HCV enfeksiyonu, yıllar içinde karaciğer hasarına yol açabilir.
Sarılık (cilt ve gözlerin sararması).
Karın ağrısı ve rahatsızlık.
İştah kaybı ve kilo kaybı.
Bulantı ve kusma.
Ateş.
Kronikleştiğinde, siroz veya karaciğer kanseri riski artabilir.

Hepatit D (HDV) Belirtileri:

HDV, sadece HBV ile birlikte enfekte olan kişilerde görülür.
Semptomlar genellikle HBV’ye benzer.
Kronik HDV hepatit enfeksiyonu, HBV’ye bağımlıdır ve karaciğer hasarına yol açabilir.

Hepatit E (HEV) Belirtileri:

Hafif semptomlar veya semptomsuz olabilir.
İştah kaybı ve kilo kaybı.
Bulantı ve kusma.
Karın ağrısı ve rahatsızlık.
Sarılık (cilt ve gözlerin sararması).
Ateş.
Gebelikte ciddi komplikasyonlara neden olabilir.

Hepatit Tanısı

Hepatit tanısı koymak, hastalığın türünü, şiddetini ve nedenini belirlemek açısından kritik öneme sahiptir. Doğru tanı, etkili bir tedavi planının oluşturulmasını ve hastalığın olası komplikasyonlarının önlenmesini sağlar. Tanı süreci, hastanın öyküsünün alınmasından laboratuvar testlerine ve görüntüleme yöntemlerine kadar çeşitli adımları içerir.

1. Hastanın Öyküsü ve Fiziksel Muayene

Hepatit tanısının ilk adımı, hastanın şikayetlerinin ve sağlık geçmişinin ayrıntılı bir şekilde değerlendirilmesidir. Doktor, hastanın belirtilerini, maruz kalabileceği risk faktörlerini ve geçmişteki sağlık durumunu sorgular. Bu süreçte aşağıdaki sorular yöneltilir:

Son zamanlarda seyahat edilen bölgeler (özellikle Hepatit A ve E riski taşıyan bölgeler)
Alkol ve ilaç kullanımı
Kan transfüzyonu veya cerrahi geçmişi
Cinsel yolla bulaşma riski taşıyan davranışlar
Ailede karaciğer hastalığı öyküsü

Fiziksel muayenede, karaciğer bölgesinde hassasiyet, sarılık (cilt ve gözlerde sararma), karın bölgesinde şişlik ve ciltte döküntü gibi belirtiler incelenir. Bu bulgular, doktorun hepatitten şüphelenmesine yardımcı olabilir.

2. Kan Testleri

Kan testleri, tanıda temel araçlardan biridir. Bu testler, karaciğerin işlevini değerlendirmek, enfeksiyonun nedenini belirlemek ve hastalığın şiddetini ölçmek için kullanılır:

Karaciğer Fonksiyon Testleri (KFT): Aspartat aminotransferaz (AST), alanin aminotransferaz (ALT), alkalen fosfataz (ALP) ve bilirubin seviyeleri ölçülerek karaciğerin işlevleri değerlendirilir. Bu enzimlerin yüksekliği, karaciğerde iltihaplanma veya hasar olduğuna işaret edebilir.
Viral Hepatit Panelleri: Hepatit A, B, C, D ve E virüslerini tespit etmek için özel serolojik testler yapılır. Antikorlar (IgM ve IgG) ve viral antijenler (HBsAg gibi) belirlenerek enfeksiyonun türü ve evresi saptanır.
PCR Testi: Hepatit B ve C gibi kronik enfeksiyonlarda, virüsün genetik materyali (DNA veya RNA) polimeraz zincir reaksiyonu (PCR) testi ile tespit edilir. Bu yöntem, viral yükü ölçerek hastalığın ilerleyişini ve tedaviye yanıtını izlemeye yardımcı olur.
Bağışıklık Sistemi Testleri: Otoimmün hepatit şüphesi durumunda, antinükleer antikor (ANA) ve anti-smooth muscle antikor (ASMA) testleri yapılabilir.

3. Görüntüleme Yöntemleri

Hepatit tanısında görüntüleme yöntemleri, karaciğerin yapısını ve hasar durumunu değerlendirmek için kullanılır:

Ultrasonografi: Karaciğerin büyüklüğünü, yapısını ve safra kanallarını incelemek için yaygın olarak kullanılan bir yöntemdir. Ultrason, karaciğerdeki anormallikleri tespit etmek için güvenilir ve invazif olmayan bir yöntemdir.
Manyetik Rezonans Görüntüleme (MR): Karaciğer dokusunun daha ayrıntılı görüntülenmesini sağlar. Özellikle yağlı karaciğer hastalığı ve tümörlerin tespiti için tercih edilir.
Bilgisayarlı Tomografi (BT): Karaciğerin üç boyutlu görüntüsünü sunarak tümör veya siroz gibi durumların teşhisinde yardımcı olabilir.
Elastografi: Karaciğerin sertliğini ölçmek için kullanılan özel bir ultrason türüdür. Fibrozis ve siroz gibi karaciğer hasarının derecesini belirlemek için kullanılır.

4. Karaciğer Biyopsisi

Karaciğer biyopsisi, hepatitin nedenini veya şiddetini anlamak için daha ileri düzeyde bilgi gerektiğinde başvurulan bir yöntemdir. Lokal anestezi altında, karaciğerden ince bir doku örneği alınır ve mikroskop altında incelenir. Biyopsi, özellikle aşağıdaki durumlarda tercih edilir:

Kronik hepatit vakalarında karaciğer hasarının derecesini belirlemek
Fibrozis veya sirozun varlığını doğrulamak
Altta yatan başka bir karaciğer hastalığını dışlamak

Biyopsi, invazif bir işlem olmasına rağmen, karaciğerin durumu hakkında çok değerli bilgiler sağlayabilir.

5. Genetik ve Metabolik Testler

Bazı türlerinde genetik veya metabolik faktörler rol oynayabilir. Wilson hastalığı (bakır metabolizması bozukluğu) veya hemokromatoz (demir birikimi) gibi durumlar şüphelenildiğinde, spesifik genetik testler veya metabolik analizler yapılabilir. Bu tür testler, özellikle kronik karaciğer hastalığının nedeni net olmadığında tercih edilir.

Hepatit tanısı koyma süreci, hastanın genel sağlık durumu, belirtiler ve risk faktörlerine göre kişiselleştirilir. Doğru ve erken bir tanı, hepatitin etkili bir şekilde yönetilmesi ve komplikasyonlarının önlenmesi için büyük önem taşır. Tanı sürecinin ardından uygun tedavi planına geçilir ve hastalığın seyrine göre düzenli takip yapılır. Bu nedenle, hepatit belirtileri yaşayan bireylerin zaman kaybetmeden bir sağlık kuruluşuna başvurması kritik bir adım olarak değerlendirilmektedir.

Hepatit Tedavisi

Hepatit tedavisi, hastalığın türüne, şiddetine ve hastanın genel sağlık durumuna göre değişiklik gösterir. Akut hepatit genellikle kendi kendine iyileşirken, kronik hepatit için uzun süreli ve düzenli tedavi gerekebilir. Tedavi sürecinde hastalığın belirtilerini hafifletmek, karaciğer hasarını önlemek ve hastalığın ilerlemesini durdurmak temel hedeflerdir. Hepatit tedavisi üç ana başlıkta incelenebilir: türlere göre tedavi, destekleyici tedavi ve koruyucu önlemler.

1. Hepatit Türlerine Göre Tedavi

Hepatit A ve Hepatit E

Genellikle akut olarak seyreder ve spesifik bir antiviral tedavi gerektirmez. Hastaların çoğu, bağışıklık sistemi sayesinde virüsü vücuttan atar. Tedavi sürecinde semptomların yönetilmesi ve karaciğerin desteklenmesi ön plandadır. Hastalara şu önerilerde bulunulur:

Dinlenme
Bol sıvı tüketimi
Sindirimi kolay, düşük yağlı bir diyet
Ağrı ve ateş için parasetamol gibi uygun ilaçlar (karaciğer dostu dozlarda)

Hamile kadınlarda Hepatit E ciddi komplikasyonlara neden olabileceği için yakın tıbbi takip gereklidir.

Hepatit B

Hepatit B tedavisi, hastalığın akut veya kronik olmasına göre değişir:

Akut Hepatit B: Çoğu akut vaka kendiliğinden iyileşir. Destekleyici tedavi yeterlidir, ancak semptomların şiddetli olduğu durumlarda hastaneye yatış gerekebilir.
Kronik Hepatit B: Tedavi, virüs yükünü azaltmak, karaciğer hasarını önlemek ve hastalığın ilerlemesini durdurmak için gereklidir. Tedavide kullanılan başlıca ilaçlar şunlardır:
- Antiviral ilaçlar (örneğin, Tenofovir, Entekavir): Virüsün çoğalmasını engeller.
- Bağışıklık modülatörleri (örneğin, Pegile interferon-alfa): Vücudun bağışıklık yanıtını güçlendirir.

Erken teşhisi, tedavi sonuçlarını önemli ölçüde iyileştirir. Ayrıca, Hepatit B’ye karşı aşılama, hastalığın önlenmesinde etkili bir yöntemdir.

Hepatit C

Hepatit C tedavisi, son yıllarda gelişen ilaçlarla büyük bir ilerleme kaydetmiştir. Günümüzde, doğrudan etkili antiviral ilaçlar (DAAs), Hepatit C enfeksiyonunu %95’in üzerinde bir başarı oranıyla tedavi edebilmektedir. Tedavide kullanılan başlıca ilaçlar:

Sofosbuvir
Ledipasvir
Velpatasvir
Glecaprevir/Pibrentasvir

Bu ilaçlar, genotipe özgü tedavi rejimleriyle kısa süreli kullanım (genellikle 8-12 hafta) sonunda tam iyileşme sağlar. Tedavi, genellikle hastanın virüs genotipine, karaciğer hasarına ve genel sağlık durumuna göre planlanır.

Hepatit D

Hepatit D tedavisi, Hepatit B enfeksiyonunun kontrol edilmesine dayanır. Pegile interferon-alfa, şu anda Hepatit D için onaylanmış tek tedavi seçeneğidir. Ancak bu tedavi genellikle sınırlı etkiye sahiptir ve yan etkilerle ilişkilidir. Hepatit D’nin önlenmesi, Hepatit B aşılaması ile dolaylı olarak sağlanabilir.

Otoimmün Hepatit

Bağışıklık sisteminin karaciğer hücrelerine saldırdığı bir hastalık olduğu için tedavide bağışıklık sistemini baskılayan ilaçlar kullanılır:

Kortikosteroidler (Prednizon): İltihabı azaltır ve bağışıklık sistemini baskılar.
Bağışıklık baskılayıcı ilaçlar (Azatiyoprin): Kortikosteroidlerle kombine edilerek uzun vadeli kontrol sağlar.

Tedavi, hastanın durumu stabil hale gelene kadar yüksek dozda başlayabilir ve daha sonra sürdürülebilir dozlara indirilebilir.

Alkolik Hepatit

Alkolik hepatitin tedavisinde ilk adım, alkol tüketiminin tamamen bırakılmasıdır. Alkolün bırakılmasından sonra karaciğer genellikle kendini onarabilir. İlerlemiş vakalarda şu tedaviler uygulanabilir:

Beslenme desteği: Protein ve kalori alımını artırarak karaciğerin onarımına destek olur.
Kortikosteroidler: Şiddetli vakalarda iltihabı azaltmak için kullanılır.

Siroz veya karaciğer yetmezliği gelişmişse karaciğer nakli gerekebilir.

2. Destekleyici Tedavi

Bu hastalarda karaciğeri desteklemek ve semptomları yönetmek önemlidir. Genel destekleyici tedavi yöntemleri şunlardır:

Diyet ve Beslenme: Karaciğer dostu bir diyet önerilir. Yağ oranı düşük, proteinden zengin gıdalar tüketilmelidir.
Karaciğer Fonksiyonlarının İzlenmesi: Düzenli kan testleri ve görüntüleme yöntemleriyle karaciğer durumu takip edilir.
Semptom Yönetimi: Ağrı, yorgunluk ve kaşıntı gibi belirtileri hafifletmek için uygun ilaçlar kullanılır.

3. Koruyucu Önlemler

Tedavi kadar hepatitin önlenmesi de önemlidir. Koruyucu önlemler, bireylerin enfeksiyona yakalanma riskini azaltır ve toplum genelinde hepatit yükünü hafifletir:

Aşılama: Hepatit A ve B için güvenli ve etkili aşılar mevcuttur. Özellikle risk altındaki bireyler (sağlık çalışanları, seyahat edenler, vb.) aşılanmalıdır.
Hijyen ve Sanitasyon: Hepatit A ve E’nin önlenmesi için temiz suya erişim ve hijyen uygulamalarına dikkat edilmelidir.
Kan Güvenliği ve Sterilizasyon: Hepatit B ve C’nin bulaşmasını önlemek için tıbbi cihazların sterilizasyonu ve güvenli kan transfüzyonları sağlanmalıdır.
Korunma Yöntemleri: Hepatit B ve C’nin cinsel yolla bulaşmasını önlemek için güvenli cinsel ilişki (örneğin, prezervatif kullanımı) teşvik edilmelidir.

Sonuç

Hepatit enfeksiyonu, karaciğerde iltihaplanmaya neden olan virüsler tarafından oluşturulan önemli bir sağlık sorunudur. Erken teşhis ve uygun hepatit tedavisi ile karaciğer hasarı önlenebilir. Ayrıca, enfeksiyondan korunmak için aşılar ve hijyen kuralları önemlidir. Hepatit enfeksiyonları hakkında bilinçli olmak, hastalığın yayılmasını kontrol etmek için önemlidir.

Referanslar:

Hepatit Enfeksiyonunun 7 Türü: A, B, C, D, E, Alkolik Ve Otoimmün Hepatit
World Health Organization (WHO). Global Hepatitis Report, 2017.
Schweitzer A. et al. Estimations of worldwide prevalence of chronic hepatitis B virus infection: A systematic review of data published between 1965 and 2013. Lancet 2015.
Lozano R. et al. Global and regional mortality from 235 causes of death for 20 age groups in 1990 and 2010. Lancet 2012.
Polaris Observatory. Global prevalence and burden of hepatitis C virus infection: A modeling study. Lancet Gastroenterol Hepatol 2017.
Lavanchy D. Chronic viral hepatitis as a public health issue in the world. Best Pract Res Clin Gastroenterol 2008.
Thomas DL. Global control of hepatitis C: Where challenge meets opportunity. Nat Med 2013.
Ott JJ. et al. Time trends of chronic HBV infection over prior decades. J Hepatol 2012.
Razavi H. et al. Global epidemiology of hepatitis C virus infection. New England Journal of Medicine 2011.
European Association for the Study of the Liver (EASL). Clinical Practice Guidelines for Hepatitis B and C.
Centers for Disease Control and Prevention (CDC). Viral Hepatitis Statistics and Surveillance.
Liang TJ, Ghany MG. Current and future therapies for hepatitis B and C. Nat Rev Gastroenterol Hepatol 2013.
Perz JF. et al. The contributions of hepatitis B virus and hepatitis C virus infections to cirrhosis and primary liver cancer worldwide. J Hepatol 2006.
El-Serag HB. Hepatocellular carcinoma: Epidemiology and molecular carcinogenesis. Gastroenterology 2012.
Seeff LB. Natural history of hepatitis C. Am J Med 1999.
Poynard T. et al. Impact of pegylated interferon and ribavirin on liver fibrosis in patients with chronic hepatitis C. Gastroenterology 2002.
Manns MP. et al. Peginterferon alfa-2b plus ribavirin compared with interferon alfa-2b plus ribavirin for initial treatment of chronic hepatitis C: A randomised trial. Lancet 2001.
Alter MJ. Epidemiology of hepatitis C virus infection. World J Gastroenterol 2007.
McMahon BJ. The natural history of chronic hepatitis B virus infection. Hepatology 2009.
Pawlotsky JM. Treatment of chronic hepatitis C: Current and future. Gut 2014.
Terrault NA. et al. AASLD guidelines for treatment of chronic hepatitis B. Hepatology 2016.
Blach S. et al. Impact of achieving the WHO targets for hepatitis B and C. J Hepatol 2017.
Yuen MF. et al. Hepatitis B virus infection. Lancet 2018.
Chen DS. Hepatitis B vaccination: The key towards elimination and eradication of hepatitis B. J Hepatol 2010.
Lampertico P. et al. Personalized medicine for hepatitis B virus infection. J Hepatol 2017.
Wiktor SZ, Hutin YJ. The global burden of viral hepatitis: Better estimates to guide hepatitis elimination efforts. Lancet 2016.
Jacobson IM. et al. Hepatitis C virus vaccines: Progress and possibilities. Clin Liver Dis 2018.
Spearman CW. et al. Hepatitis C and the global burden of disease. J Viral Hepatitis 2019.
American Association for the Study of Liver Diseases (AASLD). Guidelines for the management of hepatitis C.
WHO. Guidelines for the care and treatment of persons diagnosed with chronic hepatitis C virus infection.
Terrault NA. et al. Role of antiviral therapy in prevention of hepatocellular carcinoma. Gastroenterology 2015.
Wedemeyer H. Towards the eradication of hepatitis B and C by 2030. Gut 2017.
Tandon BN. Prevention of hepatitis B and C. J Gastroenterol Hepatol 1999.
Lazarus JV. et al. Global policy report on the prevention and control of viral hepatitis. Lancet 2013
https://scholar.google.com/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/
https://www.researchgate.net/
https://www.mayoclinic.org/
https://www.nhs.uk/
https://www.webmd.com/

Hepatit Enfeksiyonunun 7 Türü: A, B, C, D, E, Alkolik Ve Otoimmün Hepatit

Sağlık Bilgisi Paylaş !