Leydig Hücreli Tümörler: 5 Belirtisi, Nedenleri, Tedavisi

Leydig hücreli tümörler (LHT), testis tümörlerinin nadir bir alt türü olup, genellikle endokrin fonksiyonları etkileyen tümörlerdir. Bu tümörler, Leydig hücrelerinde gelişir ve genellikle testislerde hormon üreten dokularda yer alır. Leydig hücrelerinin temel görevi, erkeklerde testosteron üretmektir. Bu nedenle, bu hücrelerin tümörlerinde sıklıkla hormon dengesizliğiyle ilişkili semptomlar gözlemlenir. Erkeklerde daha yaygın görülmesine rağmen, nadiren kadınlarda da ortaya çıkabilir. Kadınlarda Leydig hücreli tümörler, overlerdeki hormon dengesini etkileyebilir ve çeşitli klinik belirtilerle kendini gösterebilir. Ancak, her iki cinsiyette de nadir görülen tümörler arasında yer alır.

Leydig Hücreli Tümörler: 5 Belirtisi, Nedenleri, Tanısı, Tedavisi

Leydig hücreli tümörler, genellikle iyi huylu olarak kabul edilir ve kanseröz olmama eğilimindedirler. Bununla birlikte, nadir durumlarda malign (kötü huylu) olabilirler ve bu durumda tedavi yaklaşımları daha karmaşık hale gelebilir. LHT, çocukluk çağından yaşlılığa kadar her yaş grubunda ortaya çıkabilir, ancak en sık orta yaşlı erkeklerde teşhis edilir. Tümörlerin büyüme hızları, hormon üretimi üzerindeki etkileri ve yayılma potansiyelleri hastadan hastaya değişiklik gösterebilir. Bu nedenle, kişiye özgü tanı ve tedavi yöntemleri büyük önem taşır. Erken teşhis, hastalığın seyrini olumlu yönde etkileyebilir ve tedavi sürecini hızlandırabilir.

LHT’nin klinik sunumu büyük ölçüde testosteron üretimi üzerindeki etkisine dayanır. Bu etkiler, çocuklarda erken ergenlik belirtileri gibi aşırı testosteron üretimi ile kendini gösterebilirken, yetişkin erkeklerde jinekomasti (erkeklerde meme dokusu büyümesi), kısırlık veya cinsel işlev bozukluklarına yol açabilir. Kadınlarda ise bu tümörler nadir görülmesine rağmen, virilizasyon (erkek tipi özelliklerin gelişimi) gibi belirtilerle karşılaşılabilir. Hormonal dengesizliklerin yanı sıra, ağrı, şişlik ve diğer fiziksel belirtiler de gözlemlenebilir. Ancak, tümörlerin çoğu asemptomatik olarak gelişir ve genellikle başka nedenlerle yapılan rutin taramalar sırasında tesadüfen keşfedilir.

Bu makale, Leydig hücreli tümörlerin genel özelliklerini, klinik belirtilerini, tanı yöntemlerini ve tedavi yaklaşımlarını ele almayı amaçlamaktadır. Aynı zamanda, bu tümörlerin malign (kötü huylu) olma risklerine, tedavi seçeneklerine ve gelecekteki araştırmaların hangi alanlara odaklanması gerektiğine dair bilgiler sunacaktır. LHT’nin nadir görülmesi nedeniyle, tıbbi literatürde bu tümörlere dair bilgi sınırlı olabilir, ancak erken teşhis ve doğru tedavi yaklaşımları sayesinde hastaların yaşam kalitesini önemli ölçüde artırmak mümkündür. Aşağıdaki bölümlerde, LHT’nin detaylarına ve çeşitli yönetim stratejilerine derinlemesine bakacağız.

Leydig Hücreli Tümörlerin Epidemiyolojisi ve Patofizyolojisi

Leydig hücreli tümörler, testis tümörlerinin yalnızca yaklaşık %1-3’ünü oluşturan nadir bir tümör türüdür. Bu nedenle, bu tümörler hakkında geniş çaplı epidemiyolojik çalışmalar sınırlıdır. Bununla birlikte, LHT’nin en sık 30-60 yaş arasındaki erkeklerde görüldüğü ve bu yaş grubunun dışındaki bireylerde daha nadir olduğu bilinmektedir. Çocuklarda da LHT gelişebilir, ancak bu vakalar daha çok 5-10 yaş aralığında görülür ve genellikle puberte prekoks (erken ergenlik) ile ilişkilendirilir. Kadınlarda ise çok nadir görülür ve bu vakalarda tümörler genellikle overde (yumurtalık) gelişir.

Leydig hücreleri, testislerde seminifer tübüller arasında bulunan ve testosteron üretiminden sorumlu olan hücrelerdir. Testosteron, erkeklerde cinsel gelişimi ve birçok fizyolojik süreci düzenler. Leydig hücreli tümörler, bu hücrelerin kontrolsüz büyümesi sonucu oluşur ve genellikle aşırı testosteron üretimi ile karakterizedir. Ancak bazı vakalarda, tümörler hormona duyarsız olabilir ve hormonal dengesizlik belirtileri göstermeyebilir.

Patofizyolojik olarak, LHT’lerin çoğunluğu benign (iyi huylu) olup, sadece küçük bir yüzdesi malign hale gelir. Malign Leydig hücreli tümörler, çevre dokulara yayılma ve metastaz yapma potansiyeline sahip olup, bu durum hastalığın prognozunu ciddi şekilde etkileyebilir. Malign vakalarda, tümörlerin hızlı büyüme eğilimi, tedaviye yanıt vermeme ve uzak organlara yayılma riskleri daha yüksektir. Benign vakalarda ise genellikle cerrahi müdahale ile tümör tamamen çıkarılabilir ve hastaların büyük çoğunluğu başarılı bir şekilde tedavi edilebilir.

Leydig Hücreli Tümörlerin Nedenleri

Leydig hücreli tümörler, testis tümörlerinin nadir bir alt grubunu oluşturur ve genellikle erkeklerde görülür. Bu tümörlerin gelişiminde kesin nedenler tam olarak anlaşılmamış olsa da, patogenezine ilişkin bir dizi faktör öne sürülmüştür. Bu faktörler genetik, hormonal ve çevresel etkilerle ilişkilendirilebilir. Aşağıda, Leydig hücreli tümörlerin nedenlerini daha ayrıntılı bir şekilde inceleyeceğiz.

1. Genetik Faktörler

Genetik yatkınlık, Leydig hücreli tümörlerin oluşumunda önemli bir rol oynayabilir. Özellikle aşağıdaki genetik faktörlerin etkisi araştırılmaktadır:

• Somatik Mutasyonlar: Leydig hücrelerinde meydana gelen somatik mutasyonlar, hücre proliferasyonunu ve hormon sentezini etkileyerek tümör gelişimine yol açabilir.
• Kromozomal Anormallikler: Leydig hücreli tümörlerle ilişkili bazı kromozomal anormallikler rapor edilmiştir. Özellikle X ve Y kromozomlarına ait değişiklikler, testis tümörlerinin bazı türlerinde görülebilir.
• Genetik Sendromlar: Klinefelter sendromu gibi bazı genetik bozukluklar, testis tümörleri için risk faktörü olarak değerlendirilmektedir.

2. Hormonal Düzensizlikler

Leydig hücrelerinin temel görevi testosteron üretimidir. Hormonal dengesizlikler, bu hücrelerin kontrolsüz şekilde çoğalmasına neden olabilir:

• Yüksek Luteinizan Hormon (LH) ve Folikül Uyarıcı Hormon (FSH) Seviyeleri: Hipofiz bezinden salgılanan bu hormonların aşırı seviyeleri, Leydig hücrelerini uyararak tümör gelişimini tetikleyebilir.
• Endojen Hormonlar: Östrojen ve androjen dengesindeki bozulmalar, Leydig hücrelerinin proliferasyonuna ve tümör gelişimine katkıda bulunabilir.
• Prenatal Hormon Maruziyeti: Anne karnındaki hormonal dengesizlikler veya endokrin bozucu kimyasallara maruz kalma, erkek fetüste testiküler gelişim anormalliklerine neden olabilir ve Leydig hücreli tümörler için zemin hazırlayabilir.

3. Çevresel Faktörler

Çevresel maruziyetler de Leydig hücreli tümörlerin nedenleri arasında önemli bir yer tutar:

• Endokrin Bozucu Kimyasallar: Pestisitler, plastikleştiriciler (örneğin, bisfenol A) ve diğer kimyasallar, hormon dengesini bozarak Leydig hücrelerinde anormal büyümeye yol açabilir.
• Radyasyon: Yüksek dozda radyasyon maruziyeti, testiküler dokularda genetik hasara yol açarak tümör gelişimini tetikleyebilir.
• Toksinler ve Karsinojenler: Uzun süreli toksin maruziyeti, hücresel hasar ve mutasyonlarla sonuçlanabilir.

4. Doğumsal veya Anatomik Anomaliler

Testislerin normal gelişimi ve fonksiyonu, Leydig hücrelerinin sağlıklı bir şekilde çalışmasını sağlar. Ancak bazı doğumsal veya anatomik anomaliler, Leydig hücreli tümörlerin gelişimi için zemin hazırlayabilir:

• Kriptorşidizm (Inmemiş Testis): Testislerin normalde skrotuma inmeyip karın boşluğunda veya kasık kanalında kalması, Leydig hücrelerinde anormal aktivitelere neden olabilir.
• Testiküler Disgenez Sendromu: Bu sendrom, testislerin yapısal ve fonksiyonel gelişim bozuklukları ile ilişkilidir ve tümör riskini artırabilir.

5. Enflamatuar ve İmmünolojik Faktörler

Kronik enflamasyon, hücresel düzeyde stres yaratarak Leydig hücrelerinin anormal çoğalmasına neden olabilir. İmmün sistemin baskılanması da tümör oluşumu için uygun bir ortam yaratabilir:

• Otoimmün Bozukluklar: Testiküler otoimmün reaksiyonlar Leydig hücrelerini etkileyebilir.
• Enfeksiyonlar: Bazı viral veya bakteriyel enfeksiyonlar, testiküler mikroçevrede kronik inflamasyona yol açarak tümör gelişimine katkıda bulunabilir.

6. Diğer Risk Faktörleri

• İleri Yaş: Leydig hücreli tümörler genellikle orta yaşlı ve yaşlı erkeklerde daha sık görülür, bu da yaşlanmanın risk faktörü olabileceğini düşündürmektedir.
• Önceki Testis Travmaları veya Cerrahi Müdahaleler: Testislere yönelik travmalar veya cerrahi işlemler, hücresel yapıda değişikliklere yol açarak tümör gelişimine neden olabilir.

Bu faktörler tek başına veya bir arada Leydig hücreli tümörlerin gelişimine katkıda bulunabilir. Ancak tümörlerin patogenezinin tam olarak aydınlatılabilmesi için daha fazla araştırmaya ihtiyaç vardır.

Leydig Hücreli Tümörlerin Belirtileri

Leydig hücreli tümörler, testis ya da nadiren overlerde ortaya çıkan ve genellikle hormon salgılayan tümörlerdir. Bu tümörlerin belirtileri, genellikle tümörün boyutuna, hormonal aktivitesine ve etkilenen organa göre değişkenlik gösterir. Belirtileri detaylı bir şekilde incelemek gerekirse şu başlıklar altında ele alınabilir:

1. Hormonel Belirtiler

Leydig hücreli tümörlerin en belirgin özelliklerinden biri, hormon üretimini artırmalarıdır. Bu, erkeklerde ve kadınlarda farklı semptomlara yol açabilir:

• Erkeklerde:
  • Çocukluk Çağında: Pubertas praecox (erken ergenlik) olarak bilinen erken pubertal belirtiler ortaya çıkabilir. Bunlar arasında ses kalınlaşması, kas kütlesinde artış, kıllanmanın erken başlaması ve testislerde büyüme bulunur.
  • Erişkinlerde: Jinekomasti (erkeklerde meme büyümesi), libido değişiklikleri ve erektil disfonksiyon görülebilir.
• Kadınlarda:
  • Hirsutizm (erkek tipi kıllanma), akne ve ses kalınlaşması gibi virilizasyon belirtileri ortaya çıkabilir.
  • Adet düzensizlikleri, amenore (adet görememe) ve infertilite görülebilir.

2. Yerel Belirtiler

Leydig hücreli tümörlerin boyutu arttıkça, etkilenen organda belirgin fiziksel belirtilere yol açabilir:

• Testis Tümörleri:
  • Testiste ağrısız bir kitle en sık rastlanan semptomdur. Ancak, bazen hafif bir ağrı ya da ağırlık hissi de olabilir.
  • Testislerde asimetri ve büyüme gözlenebilir.
• Over Tümörleri:
  • Pelvik bölgede ağrı, baskı hissi veya abdominal şişkinlik görülebilir.
  • Muayene sırasında overde kitle tespit edilebilir.

3. Genel Belirtiler

Leydig hücreli tümörlerin sistemik etkileri, hormonal değişimlere ve nadiren malign tümörlerin metastazına bağlı olarak şu belirtileri içerebilir:

• Yorgunluk ve halsizlik.
• Psikolojik değişiklikler, örneğin depresyon veya anksiyete.
• Kilo kaybı veya kilo alımı gibi metabolik değişiklikler.

4. Çocuklarda Ortaya Çıkan Belirtiler

Çocukluk çağında Leydig hücreli tümörler özellikle dikkat çekici belirtilere yol açabilir:

• Erkek çocuklarda testosteron artışı nedeniyle genital organlarda büyüme ve sekonder seks karakteristiklerinin erken gelişimi.
• Kız çocuklarında virilizasyon belirtileri ve hızlı boy uzaması.

5. Nadir Belirtiler

Leydig hücreli tümörlerin küçük bir kısmı malign olabilir. Bu durumda, aşağıdaki belirtiler görülebilir:

• Bölgesel lenfadenopati (lenf bezlerinde büyüme).
• Karın ağrısı, sırt ağrısı veya metastaz bölgelerine bağlı spesifik semptomlar.
• Kanda belirgin tümör belirteçleri veya biyokimyasal anormallikler.

Klinik Önemi

Leydig hücreli tümörlerin belirtileri genellikle spesifik olmadığından, tanı genellikle fiziksel muayene, ultrason görüntüleme ve hormonal testler gibi detaylı incelemeler gerektirir. Bu nedenle, belirtilerin erken fark edilmesi, hastalığın seyri ve tedavisi açısından kritik öneme sahiptir.

Tümörün hormonal aktivitesine bağlı olarak ortaya çıkan sistemik etkiler ve lokal belirtilerin kombinasyonu, doğru tanıya ulaşılmasında klinisyenlere yol gösterir. Özellikle testis veya overde kitle hisseden hastaların zaman kaybetmeden sağlık uzmanlarına başvurmaları gerekmektedir.

Leydig Hücreli Tümörlerin Tanısı

Leydig hücreli tümörlerin tanısı, genellikle dikkatli bir anamnez ve fizik muayene ile başlar. Ancak, tanının kesinleşmesi için laboratuvar testleri, görüntüleme yöntemleri ve histopatolojik inceleme gibi ileri tanı araçlarının kullanılması gereklidir. Bu bölümde, Leydig hücreli tümörlerin tanısında kullanılan yöntemler ayrıntılı olarak ele alınacaktır.

1. Klinik Bulgular

Leydig hücreli tümörler, hem çocuklarda hem de yetişkinlerde görülebilir ve klinik semptomlar yaşa göre farklılık gösterebilir:

• Çocuklarda: Erken puberte belirtileri sıklıkla görülen ilk şikayetlerdir. Bunlar arasında testis boyutunda artış, sesin kalınlaşması, kas kütlesinde artış ve yüzde akne gibi erkeklik hormonu fazlalığına bağlı belirtiler bulunur.
• Yetişkinlerde: Genellikle testiste ağrısız bir kitle ile başvururlar. Testosteron veya östrojen fazlalığına bağlı hormonal değişiklikler de gözlenebilir. Erkeklerde jinekomasti, kadınlarda ise maskülinizasyon belirtileri görülebilir.

2. Laboratuvar Testleri

Hormonal değerlendirme, Leydig hücreli tümörlerin tanısında önemli bir yer tutar:

• Testosteron Seviyesi: Leydig hücreli tümörlerin çoğu testosteron üretir. Kanda artmış testosteron seviyesi, tanıyı destekleyen önemli bir bulgudur.
• Östrojen Seviyesi: Bazı vakalarda östrojen üretimi artabilir ve bu, erkeklerde jinekomastiye neden olabilir.
• Luteinize Hormon (LH) ve Folikül Stimüle Edici Hormon (FSH): Testosteron yüksekliğine rağmen baskılanmış LH ve FSH seviyeleri, Leydig hücreli tümörlere özgü bir hormonal profil oluşturabilir.
• Tümör Belirteçleri: Leydig hücreli tümörlerde genellikle AFP (alfa-fetoprotein) ve beta-HCG gibi tümör belirteçleri negatif bulunur. Bu, germ hücreli tümörlerden ayırt etmeye yardımcı olur.

3. Görüntüleme Yöntemleri

Görüntüleme teknikleri, hem tanı hem de evreleme açısından değerlidir:

• Ultrasonografi: Leydig hücreli tümörlerde ilk tercih edilen görüntüleme yöntemidir. Tipik olarak, testiste sınırları net, hiperekoik bir lezyon şeklinde izlenir.
• Manyetik Rezonans Görüntüleme (MRI): Daha detaylı anatomik bilgi gerektiğinde veya ultrasonografi yeterli olmadığında kullanılabilir.
• Bilgisayarlı Tomografi (BT): Karın ve pelvis bölgesinde metastaz arayışı için tercih edilebilir.
• Pozitron Emisyon Tomografisi (PET): Malignite şüphesi varsa, metastaz değerlendirmesi için kullanılabilir.

4. Histopatolojik İnceleme

Leydig hücreli tümörlerin kesin tanısı biyopsi ile alınan doku örneğinin histopatolojik incelemesiyle konur:

• Makroskopik Bulgular: Genellikle iyi sınırlı, solid, sarımsı-kahverengi bir görünüm sergiler.
• Mikroskopik Bulgular: Leydig hücreleri, geniş, eozinofilik sitoplazmalı ve yuvarlak çekirdekli hücreler olarak tanımlanır. Reinke kristalleri varlığı, tanı için oldukça spesifik bir bulgudur.
• İmmünohistokimyasal İnceleme: İncelemede inhibin, calretinin, melan-A gibi belirteçler pozitiflik gösterebilir ve Leydig hücreli tümörlerin tanısında kullanılır.

5. Ayırıcı Tanı

Leydig hücreli tümörlerin tanısında aşağıdaki hastalıklarla ayırıcı tanı yapılması gerekir:

• Germ hücreli tümörler
• Sertoli hücreli tümörler
• Testiküler lenfoma
• Epididimal veya diğer benign testiküler kitleler

Bu kapsamda, Leydig hücreli tümörlerin ayırt edilmesinde klinik, laboratuvar ve görüntüleme bulgularının yanı sıra histopatolojik inceleme belirleyici rol oynar. Erken tanı ve doğru değerlendirme, hastalığın prognozu üzerinde doğrudan etkili olacaktır.

Leydig Hücreli Tümörlerin Tedavisi

Leydig hücreli tümörler, testis tümörleri arasında nadir görülen bir alt grubu oluşturur ve genellikle semptomatik veya hormon düzeylerinde değişikliklere yol açmasıyla tanınır. Bu tümörlerin tedavisinde, hastanın genel sağlık durumu, tümörün malignite potansiyeli ve hastalığın yaygınlığı gibi çeşitli faktörler dikkate alınır. Tedavi yöntemleri genellikle cerrahi, medikal ve izleme stratejilerinden oluşur.

1. Cerrahi Tedavi

Cerrahi tedavi, leydig hücreli tümörlerin tedavisinde birincil yöntemdir. Özellikle tümör testisle sınırlıysa ve metastaz belirtisi yoksa, cerrahi genellikle başarılı bir şekilde uygulanır.

• Radikal Orşiektomi:
  • Standart cerrahi prosedürdür. Testisin cerrahi olarak çıkarılması, hem tanısal hem de tedavi edici bir rol oynar. Radikal orşiektomi genellikle tümörün malignite potansiyelini değerlendirmek için histopatolojik inceleme ile birleştirilir.
  • Tümör sadece testiste sınırlıysa, orşiektomi genellikle yeterlidir ve ek tedavi gerektirmez.
• Parsiyel Orşiektomi:
  • Testisi korumaya yönelik bir seçenek olarak bazı durumlarda tercih edilir, özellikle çocuklarda veya fertiliteyi koruma ihtiyacında olan hastalarda. Bu prosedür, tümörün boyutunun küçük olduğu ve malignite riskinin düşük olduğu durumlarda uygulanabilir.
• Retroperitoneal Lenf Nodu Diseksiyonu (RPLND):
  • Eğer tümör, retroperitoneal lenf nodlarına metastaz yapmışsa, cerrahi diseksiyon önerilir. Malign leydig hücreli tümörlerin nadirliği nedeniyle RPLND daha az yaygın bir prosedürdür, ancak ilerlemiş vakalarda düşünülür.

2. İzlem ve Medikal Yönetim

Cerrahiden sonra veya malignite şüphesi olmayan vakalarda izlem ve medikal yönetim önem kazanır.

• Aktif İzlem:
  • Benign olduğu düşünülen küçük çaplı tümörlerde veya ileri yaş hastalarda aktif izlem bir seçenek olabilir. Bu yöntem, düzenli fiziksel muayene, tümör belirteçlerinin izlenmesi ve görüntüleme çalışmaları ile uygulanır.
• Hormon Tedavisi:
  • Leydig hücreli tümörlerin hormonal aktivitesi olabileceğinden, hastalarda hormonal dengesizlikler (örneğin, östrojen artışı nedeniyle jinekomasti) görülebilir. Bu durumda semptomatik tedavi uygulanabilir.
  • Malign vakalarda anti-androjen veya hormon baskılayıcı tedavi gibi sistemik yaklaşımlar değerlendirilebilir.

3. Malign Leydig Hücreli Tümörlerin Yönetimi

Malign leydig hücreli tümörler oldukça nadir olmakla birlikte daha agresif bir tedavi yaklaşımı gerektirir.

• Kemoterapi ve Radyoterapi:
  • Malign vakalarda kemoterapi ve radyoterapinin etkinliği sınırlıdır. Ancak, metastatik veya ilerlemiş vakalarda paliatif amaçlarla düşünülebilir.
  • Cisplatin temelli rejimler bazı vakalarda kullanılmıştır, ancak bu tedavilerin etkinliği hala tartışmalıdır.
• Adjuvan Tedavi:
  • Malignite riski yüksek vakalarda cerrahiden sonra adjuvan tedavi protokolleri uygulanabilir. Bu protokoller genellikle vaka bazında değerlendirilir.

4. Tedavi Sonrası İzlem

Tedavi edilen hastalar, tümörün nüks etme riskine karşı düzenli olarak takip edilmelidir. İzleme protokolleri şunları içerir:

• Fiziksel Muayene ve Görüntüleme:
  • Postoperatif dönemde ilk 2-3 yıl boyunca düzenli ultrasonografi veya MRI ile testis ve retroperitoneal bölgelerin izlenmesi önerilir.
• Hormon Düzeyleri Takibi:
  • Hormon-sekretuar tümörlerde, tedavi sonrası hormonal dengenin normale dönüp dönmediği takip edilmelidir.
• Tümör Belirteçleri:
  • Leydig hücreli tümörler genellikle AFP, HCG gibi klasik tümör belirteçlerini salgılamaz. Ancak, bazı durumlarda spesifik markerlar kullanılabilir.

5. Özel Durumlar

• Pediatrik Hastalar:
  • Çocuklarda görülen leydig hücreli tümörler genellikle benign karakterdedir. Fertilite ve hormonal denge korunarak minimal invaziv tedavi hedeflenir.
• Fertiliteyi Koruma:
  • Reprodüktif yaştaki erkeklerde, cerrahi prosedürden önce sperm dondurma gibi fertilite koruma yöntemleri uygulanabilir.

Leydig hücreli tümörlerin tedavisi, tümörün biyolojisi, hastanın genel durumu ve kişisel tercihlerine göre bireyselleştirilir. Tedavi sonrası izlem ve hasta eğitimi, uzun dönem başarı ve yaşam kalitesi açısından kritik öneme sahiptir.

Leydig Hücreli Tümörlerde Prognostik Faktörler

Leydig hücreli tümörlerin prognozu, tümörün benign veya malign olmasına bağlıdır. Benign tümörlerde prognoz genellikle çok iyidir ve cerrahi tedavi sonrasında tam iyileşme sağlanır. Malign tümörlerde ise metastaz riski ve tedaviye yanıt önemli faktörlerdir. Malign Leydig hücreli tümörlerin prognozu genellikle kötü olup, metastaz yapma riski yüksektir. Bu nedenle, malign vakaların yakından takip edilmesi ve erken tedaviye başlanması gereklidir.

Sonuç

Leydig hücreli tümörler, nadir görülen ancak endokrin fonksiyonları derinden etkileyen tümörlerdir. Erken teşhis ve doğru tedavi, bu tümörlerin yönetiminde büyük önem taşır. LHT’nin klinik belirtileri genellikle hormon dengesizlikleri ile ilişkilidir ve tanı, görüntüleme yöntemleri ve laboratuvar testleri ile konulur. Tedavi sürecinde cerrahi müdahale temel yaklaşım olmakla birlikte, malign vakalarda ek tedavi yöntemleri gerekebilir. Hastaların prognozu, tümörün malign olup olmamasına bağlıdır ve malign vakalarda uzun vadeli takip gereklidir.

Referanslar

1. Leydig Hücreli Tümörler: 5 Belirtisi, Nedenleri, Tanısı, Tedavisi
2. Al-Agha OM, Ro JY. “Testicular Leydig Cell Tumor: A Review.” Archives of Pathology & Laboratory Medicine, 2005; 129(3): 482-485.
3. Rulli SB, Carizza C, Peltoketo H, et al. “The Role of Leydig Cells in Testicular Function and Development.” Nature Reviews Endocrinology, 2016; 12(3): 157-168.
4. Kim I, Young RH, Scully RE. “Leydig Cell Tumors of the Testis: A Clinicopathological Analysis of 40 Cases.” The American Journal of Surgical Pathology, 1985; 9(3): 177-192.
5. De Krijger RR, et al. “Testicular Tumors in Adults.” European Urology, 2001; 40(4): 404-415.
6. Maffezzini M, et al. “Leydig Cell Tumor of the Testis: Clinical Features and Therapeutic Options.” BJU International, 2001; 88(1): 108-111.
7. Berney DM, et al. “Pathology of Leydig Cell Tumors.” Journal of Clinical Pathology, 2006; 59(6): 565-573.
8. Schneider DT, et al. “Sertoli-Leydig Cell Tumors of the Ovary in Children.” Cancer, 2003; 97(4): 825-834.
9. Warde P, et al. “Malignant Leydig Cell Tumors of the Testis.” The Journal of Urology, 2002; 168(1): 59-63.
10. Benson RC, et al. “Endocrine Function in Leydig Cell Tumors.” The Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism, 1974; 38(3): 419-423.
11. Heaney AP. “Leydig Cell Tumors of the Testis.” The Lancet Oncology, 2005; 6(7): 535-543.
12. Gupta R, et al. “Leydig Cell Tumor of the Testis: Imaging Findings.” Radiographics, 2000; 20(1): 139-144.
13. Berthelsen JG. “Ultrasound Features of Leydig Cell Tumors.” Journal of Clinical Ultrasound, 1991; 19(4): 215-220.
14. Montgomery E, Epstein JI. “Leydig Cell Tumors of the Testis: Benign or Malignant?” The American Journal of Surgical Pathology, 1996; 20(4): 448-453.
15. Pichler R, et al. “Malignant Leydig Cell Tumors of the Testis.” Journal of Surgical Oncology, 2017; 116(4): 453-460.
16. Goldman SM, et al. “Leydig Cell Tumor of the Testis: Clinical Features and Treatment.” The Journal of Urology, 1983; 130(1): 105-109.
17. Gheiler EL, et al. “Malignant Leydig Cell Tumor: Case Report and Review of the Literature.” The Urologic Clinics of North America, 1997; 24(2): 333-338.
18. Sigl P, et al. “A Rare Case of Malignant Leydig Cell Tumor.” International Journal of Urology, 2012; 19(5): 492-494.
19. Ramstein JJ, et al. “Management of Leydig Cell Tumors in Pediatric Patients.” Pediatric Surgery International, 2020; 36(2): 123-132
20. https://scholar.google.com/
21. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/
22. https://www.researchgate.net/
23. https://www.mayoclinic.org/
24. https://www.nhs.uk/
25. https://www.webmd.com/