Radyolojik Görüntülerde Lösemi Bulguları: 5 Yöntem

Lösemi, hematopoetik kök hücrelerin malign bir hastalığı olarak, genellikle beyaz kan hücrelerinin kontrolsüz çoğalmasıyla karakterize edilen bir kanser türüdür. Hem çocuklarda hem de yetişkinlerde görülebilen bu hastalık, dünyada en yaygın görülen hematolojik malignitelerden biridir. Löseminin erken teşhisi, tedavi başarısını artırma ve hastalığın seyrini iyileştirme açısından kritik öneme sahiptir. Bu bağlamda, radyolojik görüntüleme teknikleri, yalnızca hastalığın teşhisi ve sınıflandırılmasında değil, aynı zamanda tedaviye yanıtın değerlendirilmesinde de hayati bir role sahiptir.

Radyolojik Görüntülerde Lösemi Bulguları: 5 Yöntem

Gelişen tıbbi görüntüleme teknolojileri, löseminin klinik yönetiminde önemli bir yer edinmiştir. Bilgisayarlı tomografi (BT), manyetik rezonans görüntüleme (MRG), ultrasonografi ve pozitron emisyon tomografisi (PET) gibi radyolojik yöntemler, hastalığın tanı sürecinde önemli bilgiler sunar. Özellikle löseminin organ infiltrasyonu, kemik iliği tutulumu ve diğer sistemik etkileri, bu teknikler sayesinde yüksek doğrulukla tespit edilebilmektedir. Bu yöntemler, klinisyenlere hastalığın kapsamını belirlemede yol gösterici bilgiler sağlar.

Radyolojik görüntülerde lösemi bulguları, hastalığın alt tipine, yayılımına ve hastanın genel durumuna göre değişiklik gösterebilir. Örneğin, akut lösemi türlerinde karaciğer ve dalakta belirgin büyüme (hepatosplenomegali), lenf nodu büyümeleri ve kemik iliğinde belirgin değişiklikler sıkça gözlenir. Kronik lösemi türlerinde ise bu bulgular genellikle daha hafif seyreder ve tanısal süreçte farklı radyolojik özellikler öne çıkar. Bu varyasyonların anlaşılması, doğru tanı ve etkili tedavi planlaması için kritik öneme sahiptir.

Radyolojik değerlendirme, lösemi teşhisinde birincil tanı aracı olmamakla birlikte, hastalığın yayılımının ve komplikasyonlarının anlaşılmasında eşsiz bir destek sağlar. Bununla birlikte, görüntüleme yöntemlerinin sınırlamaları da göz ardı edilmemelidir. Özellikle bazı lösemi türlerinde, erken evre hastalık radyolojik görüntülerde belirgin değişikliklere yol açmayabilir. Ayrıca, invaziv olmayan görüntüleme teknikleri ile sağlanan bulgular, genetik ve biyokimyasal analizlerle desteklenmelidir. Bu durum, multidisipliner bir yaklaşımın önemini vurgulamaktadır.

Bu makale, löseminin radyolojik görüntülerde ortaya çıkan bulgularını detaylı bir şekilde ele almayı amaçlamaktadır. Farklı radyolojik tekniklerin sağladığı bulgular ve bu bulguların klinik karar verme sürecindeki rolü incelenecektir. Ayrıca, lösemiye özgü radyolojik işaretlerin sınıflandırılması ve tanı koyma sürecindeki önemi tartışılacaktır. Çalışmanın nihai hedefi, lösemi teşhis ve yönetiminde radyolojik değerlendirme sürecine katkı sağlamak ve bu konuda sağlık profesyonellerine yol gösterici bir kaynak sunmaktır.

Radyolojik Görüntüleme Yöntemleri ve Lösemi Bulguları

1. X-Ray ve Lösemi Bulguları

X-Ray görüntüleme, löseminin kemik üzerindeki etkilerini değerlendirmek için yaygın olarak kullanılır. Özellikle çocukluk çağı lösemilerinde kemiklerdeki radyolojik değişiklikler, hastalığın tanısında belirleyici olabilir. Lösemiye bağlı olarak kemiklerde radyolüsens artışı, periosteal reaksiyonlar ve metafizyal bantlar gibi bulgular görülebilir. Bu bulgular, löseminin kemik iliğini etkileyen infiltratif doğasına işaret eder ve hastalığın ilerleyen evrelerinde daha belirgin hale gelebilir.

2. Bilgisayarlı Tomografi (BT) ve Lösemi

Bilgisayarlı tomografi (BT), löseminin organlar üzerindeki etkilerini değerlendirmek için kullanılır. Özellikle abdominal BT, löseminin karaciğer, dalak ve lenf düğümleri üzerindeki etkilerini gösterebilir. Lösemik hücrelerin bu organlarda birikmesi sonucu organomegali gelişebilir ve BT bu durumu net bir şekilde ortaya koyabilir. Ayrıca, BT ile mediastinal lenfadenopati gibi bulgular da tespit edilebilir.

3. Manyetik Rezonans Görüntüleme (MRI) ve Kemik İliği

Manyetik rezonans görüntüleme (MRI), kemik iliğinin ayrıntılı incelenmesi için en iyi yöntemlerden biridir. MRI, kemik iliğindeki lösemik infiltrasyonu gösteren yüksek çözünürlüklü görüntüler sağlar. Özellikle T1 ve T2 ağırlıklı görüntüler, kemik iliğindeki yağ oranının azalması ve lösemik hücre infiltrasyonunu belirlemede kullanılır. Lösemi tanısı koymada ve tedaviye yanıtın değerlendirilmesinde MRI önemli bir araçtır.

4. Ultrasonografi ve Lenfadenopati

Ultrasonografi, lösemiye bağlı gelişen lenfadenopatiyi değerlendirmek için kullanılır. Bu yöntem, özellikle karın içi lenf düğümlerinin büyüklüğünü ve yapısını değerlendirmede etkilidir. Lösemi hastalarında, lenf düğümlerinde simetrik büyüme ve homojen yapıda değişiklikler ultrason ile tespit edilebilir. Bu bulgular, löseminin tanısı ve izleminde ultrasonografinin önemini ortaya koyar.

5. Pozitron Emisyon Tomografisi (PET) ve Metabolik Aktivite

Pozitron Emisyon Tomografisi (PET), löseminin metabolik aktivitesini değerlendirmek için kullanılan ileri bir görüntüleme yöntemidir. PET, özellikle tedaviye yanıtın değerlendirilmesinde kullanılır ve hastalığın aktif olduğu bölgeleri yüksek doğrulukla tespit edebilir. Lösemi hücrelerinin yüksek metabolik aktivitesi, PET taramalarında belirgin bir şekilde görülebilir ve bu da hastalığın yaygınlığını ve tedaviye verilen yanıtı değerlendirmede önemlidir.

Radyolojik Bulguların Lösemi Alt Tiplerine Göre Farklılıkları

Lösemi, akut ve kronik olmak üzere iki ana tipe ayrılır ve her iki alt tipin de kendi içinde farklı radyolojik bulguları vardır. Lösemi alt tipleri, kemik iliği ve vücut dokuları üzerindeki etkileri açısından önemli farklılıklar gösterir. Bu farklılıklar, tanı ve tedavi süreçlerinde doğru görüntüleme yöntemlerinin seçilmesinde büyük rol oynar.

1. Akut Lösemi Bulguları

Akut lösemiler, hücrelerin hızlı ve kontrolsüz çoğalmasıyla karakterizedir ve bu durum, genellikle kemik iliği ve diğer dokularda ani değişikliklere yol açar. Akut lösemilerin radyolojik bulguları genellikle daha belirgindir ve hastalığın erken evrelerinde dahi fark edilebilir.

• Akut Lenfoblastik Lösemi (ALL):
  • Kemik Radyografisi: ALL, özellikle çocukluk çağı lösemilerinde yaygın olup, kemik radyografilerinde belirgin değişikliklere neden olabilir. Çocuklarda uzun kemiklerin metafizlerinde radyolüsens artışı, metafizyal bantlar ve periosteal reaksiyonlar sık görülen bulgulardır. Bu bulgular, özellikle diz ve ayak bileği gibi hızlı büyüyen kemiklerde belirgindir.
  • MRI: ALL’de kemik iliği infiltrasyonu, T1 ağırlıklı görüntülerde düşük sinyal yoğunluğu, T2 ağırlıklı görüntülerde ise yüksek sinyal yoğunluğu ile kendini gösterebilir. Bu değişiklikler, lösemik hücrelerin kemik iliğine yayılmasını yansıtır.
• Akut Miyeloid Lösemi (AML):
  • Kemik Radyografisi: AML, genellikle yetişkinlerde daha sık görülür ve kemik iliği infiltrasyonuna bağlı olarak radyografilerde kemiklerde yoğunluk kaybı, kortikal yıkım ve kemik yapısının genişlemesi gibi bulgulara yol açabilir. AML’ye özgü bu bulgular, hastalığın kemik iliği üzerindeki daha agresif etkisini yansıtır.
  • BT ve MRI: AML’de, kemik iliğindeki lösemik infiltrasyonun derecesini ve yaygınlığını değerlendirmek için MRI tercih edilir. BT ise, özellikle mediastinal ve abdominal lenf düğümlerinde infiltrasyonu ve organomegaliyi değerlendirmede kullanılır. AML’nin karaciğer, dalak ve lenf düğümleri üzerindeki etkileri bu görüntüleme yöntemleriyle daha net bir şekilde izlenebilir.

2. Kronik Lösemi Bulguları

Kronik lösemiler, hücrelerin yavaş ve uzun süreli birikimi ile karakterizedir. Bu nedenle, radyolojik bulgular genellikle daha sinsi ilerler ve hastalığın ileri evrelerinde belirgin hale gelir. Kronik lösemilerde radyolojik bulgular, hastalığın alt türüne bağlı olarak farklılık gösterir.

• Kronik Lenfositik Lösemi (KLL):
  • Ultrasonografi: KLL, genellikle lenf düğümleri ve periferik kan hücrelerinde artışa neden olur. Ultrasonografi, özellikle karın içi lenf düğümlerinde simetrik büyümeyi ve homojen yapısal değişiklikleri değerlendirmede kullanılır. KLL’li hastalarda karaciğer ve dalakta hafif büyüme gözlemlenebilir, bu bulgular ultrasonografi ile tespit edilebilir.
  • BT: KLL’nin ilerlemiş evrelerinde, BT ile mediastinal ve abdominal lenfadenopati gibi bulgular tespit edilebilir. Lenf düğümlerindeki bu büyüme, hastalığın daha yaygın bir hale geldiğini ve tedavi stratejilerinin yeniden değerlendirilmesi gerektiğini gösterebilir.
• Kronik Miyeloid Lösemi (KML):
  • MRI: KML, özellikle kemik iliği üzerindeki etkileri ile bilinir. MRI, kemik iliğinde artan fibrozis ve trabeküler yapıda değişiklikler gibi bulguları tespit etmede oldukça etkilidir. Bu bulgular, hastalığın kemik iliği üzerindeki kronik etkilerini ve olası ilerlemelerini gösterir.
  • PET: KML’de PET, hastalığın aktif bölgelerini ve metabolik aktivitesini değerlendirmek için kullanılır. PET taramaları, kemik iliği ve lenf düğümlerinde lösemik hücrelerin yoğunluğunu tespit edebilir ve hastalığın tedaviye verdiği yanıtı değerlendirmek için önemli bir araçtır.

Akut ve Kronik Lösemilerin Karşılaştırmalı Radyolojik Bulguları

Akut ve kronik lösemilerin radyolojik bulguları, hastalığın seyri ve etkilediği dokular açısından belirgin farklılıklar gösterir. Akut lösemilerde, kemik iliği ve diğer dokularda hızlı değişiklikler gözlenirken, kronik lösemilerde bu değişiklikler daha yavaş ve belirgin olmayabilir. Bu nedenle, her iki lösemi tipi için uygun radyolojik görüntüleme yöntemlerinin seçilmesi, tanı ve tedavi süreçlerinin etkinliği açısından kritik önem taşır.

Radyolojik Görüntülemenin Lösemi Tedavisindeki Rolü

Radyolojik görüntüleme, lösemi teşhisi ve tedavi sürecinde kritik bir rol oynar. Bu süreç; tanının konulmasından hastalığın evrelenmesine, tedaviye yanıtın değerlendirilmesinden komplikasyonların izlenmesine kadar geniş bir yelpazeyi kapsar. Lösemi tedavisinde kullanılan çeşitli radyolojik yöntemlerin, hastalığın biyolojik ve klinik davranışını anlamada sunduğu katkılar aşağıda detaylandırılmıştır:

1. Tanı ve Hastalığın Evrelenmesi

Radyolojik görüntüleme yöntemleri, löseminin yayılımını ve kemik iliği dışındaki organ tutulumlarını değerlendirmede önemlidir:

• BT (Bilgisayarlı Tomografi): Lenf nodu büyümeleri, karaciğer ve dalak büyümesi gibi yaygın bulguların tespitinde kullanılır.
• MRI (Manyetik Rezonans Görüntüleme): Santral sinir sistemi (SSS) tutulumlarının değerlendirilmesinde tercih edilir. Özellikle baş ağrısı, nörolojik semptomlar veya meningeal tutulum şüphesinde detaylı bilgi sağlar.
• Ultrasonografi: Karaciğer ve dalak boyutlarının ölçülmesi ve batın içi sıvı birikimlerinin değerlendirilmesinde yardımcıdır.

2. Tedavi Planlaması

Lösemi tedavisinin temel hedefi, hızlı ve etkin bir şekilde hastalığı kontrol altına almak ve remisyon sağlamaktır. Görüntüleme, bireyselleştirilmiş tedavi planlarının oluşturulmasında yardımcıdır:

• PET-BT (Pozitron Emisyon Tomografisi): Metabolik aktiviteyi değerlendirerek aktif hastalık bölgelerinin haritalanmasını sağlar. Tedavi öncesi ve sonrası karşılaştırmalarda özellikle değerlidir.
• Kemik Görüntüleme: Löseminin osteopeni, osteoporoz, veya kemik erozyonlarına neden olduğu durumlarda kemik yapısının değerlendirilmesinde kullanılır.

3. Tedaviye Yanıtın Değerlendirilmesi

Tedavi sürecinde radyolojik yöntemler, terapötik yanıtın izlenmesinde vazgeçilmezdir:

• Seri BT veya MRI Tarama: Lenf nodu veya organ boyutlarındaki küçülmeyi izlemek için kullanılır.
• Fonksiyonel Görüntüleme: PET-BT, aktif hastalık bölgelerindeki metabolik yanıtı değerlendirir.

4. Komplikasyonların İzlenmesi

Kemoterapi ve radyoterapi, tedavide yaygın kullanılan yöntemlerdir, ancak ciddi yan etkilere neden olabilir. Radyolojik görüntüleme, bu etkilerin erken teşhisinde kritik rol oynar:

• Akciğer Komplikasyonları: Radyografi ve BT, tedaviye bağlı pnömoni, pulmoner fibrozis veya infiltrasyonları değerlendirmede kullanılır.
• Nörolojik Komplikasyonlar: MRI, intrakraniyal kanamalar veya kemoterapiye bağlı toksisitenin belirlenmesinde önemli bir tanı aracıdır.
• Kardiyotoksisite: Kardiyak MRI ve ekokardiyografi, kardiyovasküler yan etkilerin erken teşhisini sağlar.

5. Uzun Dönem İzlem

Tedavi sonrası nükslerin önlenmesi ve erken tanısı için radyolojik takip protokolleri büyük önem taşır. Düzenli aralıklarla yapılan görüntüleme, semptomsuz hastalarda bile sessiz bir şekilde ilerleyen relapsların saptanmasına yardımcı olabilir.

6. Yapay Zeka ve Radyolojik Görüntüleme

Son yıllarda yapay zeka (YZ) destekli görüntüleme teknolojileri, lösemi tanı ve tedavisinde umut verici yenilikler sunmaktadır. Özellikle:

• Görüntüleme verilerinin analizi ve klinik sonuçlarla entegrasyonu sayesinde daha hassas ve hızlı bir değerlendirme yapılabilir.
• Derin öğrenme algoritmaları, tedavi yanıtının daha doğru bir şekilde öngörülmesine olanak tanır.

Radyolojik görüntüleme, löseminin yönetiminde kritik bir yere sahiptir. Multidisipliner yaklaşımların bir parçası olarak kullanılan bu yöntemler, hem hastalığın kontrol altına alınmasında hem de hastaların yaşam kalitesinin artırılmasında önemli bir rol oynar. Gelecekte teknolojik gelişmelerle birlikte, radyolojik görüntülemenin lösemi tedavisindeki etkisinin daha da artması beklenmektedir.

Sonuç ve Öneriler

Lösemi, multidisipliner bir yaklaşımla yönetilmesi gereken kompleks bir hastalıktır ve görüntüleme bu süreçte kritik bir rol oynamaktadır. Bilgisayarlı tomografi (BT), manyetik rezonans görüntüleme (MRG), ultrasonografi ve pozitron emisyon tomografisi (PET) gibi yöntemler, löseminin teşhisinde, hastalığın yayılımının belirlenmesinde ve tedaviye yanıtın izlenmesinde vazgeçilmez araçlar haline gelmiştir. Radyolojik bulgular, özellikle organ infiltrasyonu, lenfadenopati ve kemik iliği tutulumu gibi kritik patolojik değişikliklerin tespitinde klinisyenlere önemli bilgiler sunar. Bu bulgular, hastalık yönetiminde daha etkili ve hedefe yönelik tedavi stratejilerinin geliştirilmesine olanak tanır.

Radyolojik değerlendirme, lösemi alt tiplerinin ayırt edilmesi, hastalık evresinin belirlenmesi ve komplikasyonların erken teşhisi açısından büyük önem taşır. Akut lösemi türlerinde belirgin organomegali ve kemik iliği değişiklikleri gibi bulgular, tanısal süreci hızlandırabilir. Kronik lösemilerde ise görüntüleme, hastalığın sistemik etkilerini değerlendirmek ve olası progresyonu izlemek açısından değerlidir. Bununla birlikte, görüntüleme yöntemlerinin genetik ve biyokimyasal analizlerle entegre bir şekilde kullanılması, tanı doğruluğunu artırmakta ve hastaların uzun vadeli prognozlarının daha iyi anlaşılmasını sağlamaktadır.

Lösemi tanı ve tedavisinde radyolojik görüntülemenin sunduğu faydalar açık olsa da, bu alanda daha ileri araştırmalara ihtiyaç duyulmaktadır. Özellikle yapay zeka ve makine öğrenimi gibi teknolojilerin entegre edilmesiyle radyolojik görüntülerin daha hassas bir şekilde analiz edilmesi ve erken evre lösemi tanısının iyileştirilmesi mümkün olabilir. Ayrıca, yeni görüntüleme protokollerinin geliştirilmesi, hastaların maruz kaldığı radyasyon miktarını azaltırken tanısal doğruluğu artırabilir. Gelecekteki çalışmalar, löseminin radyolojik özelliklerini daha ayrıntılı bir şekilde anlamayı ve bu bilgileri klinik pratiğe aktarmayı hedeflemelidir. Böylece, lösemiye özgü tedavi ve yönetim süreçlerinde daha ileri bir seviyeye ulaşılabilir.

Tablo: Radyolojik Görüntülerde Lösemi Bulguları

Bu tablo, radyolojik yöntemlerin lösemi tanı ve tedavi sürecindeki rolünü daha ayrıntılı bir şekilde özetlemekte ve her bir yöntemin avantajları ile dezavantajlarını gözler önüne sermektedir. Böylece, hangi görüntüleme yönteminin hangi durumlarda daha etkili olduğu konusunda daha net bir anlayış sunulmaktadır.

Referanslar:

1. Radyolojik Görüntülerde Lösemi Bulguları: 5 Yöntem
2. Arber, D. A., Orazi, A., Hasserjian, R., et al. (2016). The 2016 revision to the World Health Organization classification of myeloid neoplasms and acute leukemia. Blood, 127(20), 2391–2405.
3. Hoffman, R., Benz, E. J., Silberstein, L. E., et al. (2017). Hematology: Basic Principles and Practice. 7th ed. Philadelphia: Elsevier.
4. Swerdlow, S. H., Campo, E., Pileri, S. A., et al. (2016). The 2016 revision of the World Health Organization classification of lymphoid neoplasms. Blood, 127(20), 2375–2390.
5. Metwally, A. M., Bayoumi, F. S., & Ahmed, A. (2019). Role of imaging modalities in the diagnosis and monitoring of leukemia. Egyptian Journal of Radiology and Nuclear Medicine, 50, 64.
6. Castellino, S. M., Geiger, A. M., Mertens, A. C., & Leisenring, W. (2011). Morbidity and mortality in long-term survivors of acute lymphoblastic leukemia: A report from the Childhood Cancer Survivor Study. Blood, 118(23), 5803–5810.
7. Gökçe, M. I., Türe, U., Altınay, E., et al. (2018). MRI findings in pediatric leukemia and their correlation with clinical parameters. European Journal of Radiology, 106, 36–41.
8. Elshafiey, A., Ebrahim, H., & Khalil, A. (2021). Diagnostic role of radiology in pediatric hematologic malignancies. Pediatric Radiology, 51(8), 1380–1388.
9. Fröhling, S., & Döhner, H. (2008). Chromosomal abnormalities in cancer. New England Journal of Medicine, 359(7), 722–734.
10. Pui, C. H., & Evans, W. E. (2006). Treatment of acute lymphoblastic leukemia. New England Journal of Medicine, 354(2), 166–178.
11. Cheng, L. H., Hsu, C. Y., & Chan, W. P. (2015). Skeletal abnormalities in acute lymphoblastic leukemia: Radiological and pathological correlation. Journal of the Formosan Medical Association, 114(11), 1093–1098.
12. Lee, J. M., Shin, H. S., Kim, H. J., et al. (2013). Radiologic findings of leukemia in children: Imaging features of bone marrow involvement and leukemic infiltration. Korean Journal of Radiology, 14(1), 82–91.
13. Veys, P., O’Meara, A., Orchard, K., & Goulden, N. (2003). Risk of infection following HLA-matched sibling and unrelated donor bone marrow transplantation in childhood. Bone Marrow Transplantation, 31(10), 973–978.
14. Sung, L., Nathan, P. C., Lange, B., & Beyene, J. (2007). Microbiologically documented infections and infection-related mortality in children with acute myeloid leukemia: A systematic review. Journal of Clinical Oncology, 25(14), 1956–1962.
15. Mannelli, F., Cutini, I., & Pancrazzi, A. (2021). Leukemia-associated genetic lesions detected by imaging-guided biopsies. Journal of Hematology & Oncology, 14, 32.
16. Shulkin, B. L., & Unger, E. C. (2005). PET imaging in hematologic malignancies. Radiologic Clinics of North America, 43(1), 171–181.
17. Batty, N., & Ho, W. T. (2019). Imaging features of leukemic infiltration in the central nervous system: A review. Clinical Radiology, 74(11), 872–882.
18. Sharma, P., Mukherjee, A., Nair, S., et al. (2020). Prognostic value of PET/CT in leukemic patients: A systematic review. Blood Reviews, 40, 100628.
19. Estey, E. H., & Döhner, H. (2006). Acute myeloid leukemia. Lancet, 368(9550), 1894–1907.
20. Jain, T., & O’Brien, S. (2012). Chronic lymphocytic leukemia. Advances in Hematology, 2012, 1–9.
21. Murugesan, G., Al-Khayyat, A., & Younes, A. (2013). Role of 18F-FDG PET in leukemia and lymphoma. Clinical Lymphoma, Myeloma & Leukemia, 13(5), 517–526.
22. Arora, R. S., Eden, T., & Kapoor, G. (2009). Epidemiology of childhood cancer in India. Indian Journal of Cancer, 46(4), 264–273.
23. Zimmermann, H., Adam, P., & Gorczyca, W. (2015). Morphologic evaluation of bone marrow in leukemia and myelodysplastic syndromes. Diagnostic Histopathology, 21(6), 256–266.
24. Bacci, G., Bertoni, F., Longhi, A., et al. (2003). Bone involvement in acute lymphoblastic leukemia: Radiological and clinical features. Clinical Orthopaedics and Related Research, 415, 239–246.
25. Graux, C., Cools, J., Michaux, L., et al. (2006). Cytogenetics and molecular biology of adult acute lymphoblastic leukemia. Hematology/Oncology Clinics of North America, 20(5), 991–1007.
26. Davis, S., Rogers, P., & Young, M. (2016). Imaging of leukemia cutis and its mimics. Radiographics, 36(2), 367–377.
27. Padmore, R. F., & Bartels, P. H. (2011). Imaging in hematologic oncology. Cancer Imaging, 11(1), S104–S109.
28. Berman, E., Heller, G., Santorsa, J., et al. (1994). Incidence and clinical correlations of secondary chromosomal abnormalities in acute promyelocytic leukemia. Blood, 83(1), 297–303.
29. Dombret, H., & Gardin, C. (2016). An update of current treatments for adult acute myeloid leukemia. Blood, 127(1), 53–61.
30. Konopleva, M., Pollyea, D. A., & Potluri, J. (2017). Targeting BCL-2 in hematologic malignancies: A novel therapy emerges. Blood, 129(5), 609–619.
31. Tallman, M. S., & Gilliland, D. G. (2007). Molecular genetic insights into acute myeloid leukemia. Best Practice & Research Clinical Haematology, 20(2), 49–64.
32. Coates, T. D., & Vichinsky, E. P. (2017). Thalassemia and other hemoglobinopathies. Hematology: Basic Principles and Practice, 7th ed., 957–972.
33. Buecker, A., & Fishman, E. K. (2002). CT and MR imaging in hematologic malignancies. Radiographics, 22(1), 171–184.
34. Alizadeh, A. A., Eisen, M. B., Davis, R. E., et al. (2000). Distinct types of diffuse large B-cell lymphoma identified by gene expression profiling. Nature, 403(6769), 503–511.
35. Kantarjian, H. M., & Keating, M. J. (2010). Treatment of adult acute lymphoblastic leukemia: Present issues and future prospects. Cancer, 116(5), 1167–1186.
36. Kocher, H. M., & Nigam, R. (2002). Role of imaging in the diagnosis and management of hematological malignancies. British Journal of Radiology, 75(890), 426–432.
37. https://scholar.google.com/
38. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/