100 / 100

Retina dekolmanı, göz sağlığı açısından son derece ciddi bir durum olup, erken teşhis ve tedavi gerektiren bir göz hastalığıdır. Retina, gözün arkasında yer alan ve ışığı algılayarak beyne ileten sinir tabakasıdır. Bu sinir tabakası, gözün en içteki kısmında bulunur ve görme fonksiyonunun gerçekleşmesi için hayati bir role sahiptir. Dekolman ise bu tabakanın yerinden ayrılması ile meydana gelir. Eğer retina tabakası ayrılırsa, gözdeki ışık algılama süreci kesintiye uğrar ve görme kaybı yaşanabilir. Tedavi edilmediğinde bu durum kalıcı körlüğe yol açabilir, bu yüzden hızlı hareket etmek çok önemlidir.

Sağlık Bilgisi İçeriği

Retina Dekolmanı Nedir? 7 Belirtisi, Nedenleri Ve Tedavisi

Çeşitli nedenlerle ortaya çıkabilir ve her yaştan insanı etkileyebilir. Özellikle miyop kişiler, travmaya maruz kalanlar veya göz ameliyatı geçirmiş kişilerde risk daha yüksektir. Bununla birlikte, yaşlanma sürecinin doğal bir sonucu olarak da gelişebilir. Retina tabakasının altına sıvı sızması, dekolman oluşumuna zemin hazırlar. Bu sıvı, retina tabakasının normal işleyişini bozar ve görme yetisinin kaybolmasına neden olur. Belirtiler genellikle yavaş yavaş ortaya çıkar, ancak bazı vakalarda ani gelişen görme kaybı da yaşanabilir.

Retina dekolmanı belirtileri arasında ışık çakmaları, göz önünde hareket eden gölgeler veya perdelenme gibi durumlar sıkça görülür. Bu belirtiler, özellikle görme alanında kararma ya da bulanıklaşma ile birlikte yaşanır. Eğer kişi bu belirtileri fark ederse, zaman kaybetmeden bir göz doktoruna başvurmalıdır. Erken teşhis, retinada meydana gelen hasarın daha fazla ilerlemesini önleyebilir ve görme kaybını geri döndürebilir. Retina dekolmanının tedavisi çoğu zaman cerrahi müdahale gerektirir. Tedavi edilmediği takdirde, retina tabakası tamamen ayrılabilir ve kalıcı görme kaybı meydana gelebilir.

Göz sağlığı hakkında genel bilgi sahibi olmak, dekolman gibi ciddi durumların erken teşhis edilmesine yardımcı olabilir. Özellikle risk grubundaki kişiler, düzenli göz muayeneleri yaptırarak bu tür göz hastalıklarından korunabilir. Tedavide teknoloji ilerledikçe, daha az invaziv yöntemlerle başarılı sonuçlar elde edilebilmektedir. Ancak burada önemli olan, hastalığın ne kadar erken evrede fark edildiğidir. Bu yazıda, dekolman hakkında daha detaylı bilgi verilecek, tedavi yöntemleri, nedenleri ve belirtileri derinlemesine ele alınacaktır.

Retina Dekolmanı Nedir?

Retina dekolmanı, gözdeki retina tabakasının altındaki dokulardan ayrılması durumudur. Bu ayrılma, retina tabakasının işlevini yerine getirememesine neden olur. Retina, gözde ışığı algılayan ve bu bilgiyi beyne ileten çok ince bir sinir tabakasıdır. Dekolmanda, bu tabakanın alttaki destekleyici dokulardan ayrılması görme kaybına yol açar.

Üç ana türde sınıflandırılabilir:

Rhegmatogen Retina Dekolmanı (Yırtıklı): Retina tabakasında bir yırtık ya da delik oluşması sonucunda retina altına sıvı sızması ile meydana gelir. Bu, en yaygın dekolman türüdür ve yaşa bağlı olarak sıklıkla görülür.
Traksiyonel Retina Dekolmanı: Bu tür dekolman, retina yüzeyindeki fibroz dokuların retinayı çekip koparması ile oluşur. Diyabetik retinopati gibi uzun süreli göz rahatsızlıkları bu tür dekolmana neden olabilir.
Eksüdatif Retina Dekolmanı (Seröz): Retina altında sıvı birikmesi sonucu oluşur. Bu durum genellikle iltihap, travma veya tümör gibi nedenlerden kaynaklanır.

Bu üç ana tip, dekolmanın gelişim mekanizmasını anlamak açısından önemlidir. Rhegmatogen tip en yaygın olanıdır ve özellikle yaşlılarda veya miyop kişilerde sık görülür. Sıklıkla gözde oluşan yırtıklar sonucu meydana gelir. Retina tabakasında yırtık oluştuğunda, gözün içindeki vitreus sıvısı bu yırtıktan geçer ve retina altına dolar. Bu sıvı, retina tabakasının yerinden kalkmasına neden olur.

Retina Dekolmanı Belirtileri Nelerdir?

Retina dekolmanı, gözün retinasının yerinden ayrılmasıyla oluşan ciddi bir göz rahatsızlığıdır. Bu durum erken dönemde fark edilip tedavi edilmediğinde kalıcı görme kaybına yol açabilir. Bu nedenle belirtileri tanımak oldukça önemlidir.

Aşağıda en yaygın belirtiler detaylandırılmıştır:

1. Işık Çakmaları (Fotopsi)

Genellikle ani ve kısa süreli ışık parlamaları olarak hissedilir.
Daha çok karanlık bir ortamda veya göz hareket ettirildiğinde fark edilir.
Bu, retinadaki gerilmeye veya çekilmeye bağlı sinir uyarılarının bir sonucu olabilir.

2. Görme Alanında Uçuşan Noktalar (Miyodopsi)

Görme alanında küçük, gri ya da siyah noktalar veya iplik benzeri şekiller belirir.
“Sinek uçuşması” olarak tanımlanır ve retina yüzeyinden ayrılan jelimsi vitreus sıvısının bir belirtisi olabilir.
Ani ve yoğun bir şekilde ortaya çıkması retina dekolmanının habercisi olabilir.

3. Görme Alanında Perde Hissi

Görme alanında yukarıdan aşağıya veya yanlardan içeri doğru ilerleyen bir kararma veya gölge hissi oluşabilir.
Bu durum retinanın bir kısmının tamamen yerinden ayrıldığını gösterebilir ve acil müdahale gerektirir.

4. Görme Keskinliğinde Azalma

Görüşte bulanıklık veya netliğin kaybolması sık rastlanan belirtilerdendir.
Özellikle merkezi görüşte ani değişiklikler meydana gelebilir.

5. Eğri veya Çarpık Görme (Metamorfopsi)

Düz çizgilerin dalgalı veya çarpık görünmesiyle karakterizedir.
Bu durum makula bölgesindeki etkilenmeye işaret edebilir.

6. Renklere Karşı Hassasiyetin Azalması

Retina dekolmanı renkleri daha soluk veya mat görmeye neden olabilir.
Özellikle renk algısında bozulma, dekolmanın retina üzerindeki etkisinin bir işaretidir.

7. Ani Görme Kaybı

Retina tamamen ayrıldığında, aniden görme kaybı yaşanabilir.
Bu genellikle retinanın merkezi görmeden sorumlu bölgesini (makula) etkilediğinde ortaya çıkar ve acil tedavi gerektirir.

Belirtiler Görüldüğünde Ne Yapılmalı?

Bu belirtilerden herhangi biri fark edildiğinde derhal bir göz doktoruna başvurulmalıdır.
Retina dekolmanı, erken evrede lazer tedavisi ya da cerrahi müdahale ile tedavi edilebilir. Ancak ilerlemiş vakalarda kalıcı görme kaybı riski artar.

Erken tanı, tedavi sürecinin başarısı için kritik öneme sahiptir. Bu nedenle özellikle risk grubunda yer alan bireylerin (örneğin, yüksek miyopi, göz travması, veya ailede retina hastalığı öyküsü olan kişiler) belirtilere karşı daha dikkatli olmaları önerilir.

Retina Dekolmanı Nedenleri Nelerdir?

Retina dekolmanı, retina tabakasının altındaki destekleyici dokudan ayrılması durumudur. Bu ayrılma, görme kaybına yol açabilir ve acil tıbbi müdahale gerektirir. Retina dekolmanının nedenleri çeşitli olup, bunlar genel olarak mekanik, travmatik veya dejeneratif faktörlerle ilişkilidir. Aşağıda, dekolmana yol açabilecek ana nedenler detaylı şekilde açıklanmıştır:

1. Retina Yırtıkları ve Delikleri

Retina yüzeyindeki yırtıklar veya delikler, sıklıkla dekolmana yol açar. Bu durum genellikle arka vitreus dekolmanı (AVD) ile ilişkilidir.
Yaşla birlikte, vitreus jeli sıvılaşır ve retina yüzeyinden ayrılır. Bu süreç sırasında vitreus retinaya yapışık olduğu bölgelerde çekinti oluşturabilir ve retina yırtılabilir.
Retina yırtıkları, sıvının retina altına sızmasına ve retinanın yerinden ayrılmasına neden olur.

2. Travmatik Sebepler

Göz yaralanmaları, darbe veya kesici-delici yaralanmalar dekolmana yol açabilir.
Özellikle spor kazaları veya trafik kazalarında ortaya çıkan kuvvetli darbeler, retinada hasar yaratabilir.
Bazı cerrahi işlemlerden sonra (örneğin katarakt ameliyatı) dekolman riski artabilir.

3. Yüksek Miyopi

Yüksek dereceli miyopisi olan bireylerde retina daha ince ve hassas bir yapıdadır.
Miyop gözlerde, vitreus-retina bağlantısı zayıflamış olabilir ve bu durum yırtıklara daha yatkınlık oluşturabilir.
Miyopi ile ilişkili retina dejenerasyonları (örneğin, lattis dejenerasyonu), yırtık ve dekolman riskini artırır.

4. Yaşlanma ve Dejeneratif Değişiklikler

Dekolmanın en yaygın nedenlerinden biri yaşlanmaya bağlı dejeneratif değişikliklerdir.
Özellikle 50 yaş üzerindeki bireylerde, vitreus jelinin doğal olarak sıvılaşması ve retinadan ayrılması riski artar.
Retina dokusu zamanla incelir ve yırtıklara daha duyarlı hale gelir.

5. Ailevi ve Genetik Faktörler

Ailede retina dekolmanı öyküsü bulunan bireylerde risk daha yüksektir.
Bazı genetik sendromlar veya doğumsal göz hastalıkları dekolmana yatkınlık yaratabilir.

6. Diyabetik Retinopati

Uzun süreli ve kötü kontrol edilen diyabet, retina damarlarında hasara yol açabilir.
Diyabetik retinopatiye bağlı traksiyonel retina dekolmanı, retinada yeni damar oluşumu ve buna bağlı çekintiler nedeniyle meydana gelebilir.

7. Göz İçi Tümörler veya İltihaplanmalar

Göz içindeki tümörler (örneğin, retinoblastom veya melanom) veya inflamatuar durumlar (örneğin, üveit) retina tabakasını zayıflatabilir.
Bu durumlar retinada çekinti veya sıvı birikimine yol açarak dekolmana neden olabilir.

8. Doğumsal ve Yapısal Anomaliler

Bazı bireylerde doğuştan retina yapısında incelme veya dejeneratif bölgeler bulunabilir.
Bu tür durumlar, yaş ilerledikçe retina yırtıklarının oluşmasına ve dekolman gelişmesine neden olabilir.

9. Yüksek Basınçlı Durumlar

Göz içindeki basıncı aniden artıran travmalar veya diğer göz hastalıkları, retina üzerinde stres yaratabilir ve ayrışmaya yol açabilir.
Örneğin, şiddetli göz içi enfeksiyonları veya kanamalar bu durumu tetikleyebilir.

Retina dekolmanı çeşitli nedenlerle ortaya çıkabilir ve bu nedenler genellikle birbiriyle ilişkilidir. Risk faktörlerini azaltmak ve erken teşhis için düzenli göz muayeneleri önemlidir. Dekolman tedavi edilmediğinde kalıcı görme kaybına yol açabilir, bu nedenle erken müdahale hayati önem taşır.

Retina Dekolmanı Tanısı Nasıl Konulur?

Göz Muayenesi: Göz doktoru, hastanın genel göz sağlığını değerlendirmek için bir dizi test yapar. Bu testler arasında göz tansiyonu ölçümü, göz içi lensin durumu ve retina kontrolü bulunabilir.
Göz Dibi Muayenesi: Retina ve optik sinirin durumunu incelemek için kullanılır. Bu muayene sırasında öğrenci genişletici damlalar kullanılabilir. Göz doktoru, muayene sırasında dekolmanın belirtilerini değerlendirir.
Göz Ultrasonu: Göz doktoruna retina dekolmanının nedenini ve derecesini belirleme konusunda yardımcı olabilir. Özellikle dekolmanın muayene ile tam olarak görülememesi durumunda tercih edilebilir.
Görsel Alan Testleri: Görsel alan kaybına neden olabilir. Göz doktoru, hastanın görsel alanını test ederek dekolmanın etkisini değerlendirebilir.
Amsler Izgara Testi: Dekolmanın neden olduğu metamorfoz (görüntülerin bozulması) durumunu değerlendirmek için kullanılabilir.
Oftalmoskopi: Göz doktorunun retina tabakasını incelemek için kullanılan bir tekniktir. Belirtileri, oftalmoskopi sırasında gözlemlenebilir.

Tanısı konulduktan sonra, tedavi seçenekleri göz doktorunun değerlendirmesine bağlı olarak belirlenir.

Retina Dekolmanı Tedavisi Nasıl Yapılır?

Retina dekolmanı, gözün retina tabakasının alttaki destek dokularından ayrılması sonucu meydana gelen ciddi bir durumdur. Tedavi edilmediği takdirde kalıcı görme kaybına yol açabilir. Tedavi süreci, hastanın durumu, dekolmanın boyutu ve türüne göre değişiklik gösterebilir. İşte retina dekolmanı tedavisinde yaygın olarak kullanılan yöntemler:

1. Pneumatik Retinopeksi

Bu yöntem, küçük ve belirli bir alanda sınırlı olan retina dekolmanlarında uygulanır. İşlem sırasında doktor, göz içine küçük bir gaz balonu enjekte eder. Bu gaz balonu, retina üzerindeki yırtığın yerini belirleyerek onu alttaki dokulara doğru iter. Sonrasında, yırtık lazer ya da kriyoterapi (soğuk uygulama) ile mühürlenir. Hasta, gaz balonunun doğru şekilde baskı yapması için belirli pozisyonlarda başını sabit tutmak zorundadır.

2. Vitrektomi

Bu cerrahi yöntem, daha karmaşık ve büyük çaplı retina dekolmanlarında tercih edilir. Vitrektomi sırasında, göz içindeki vitreus jeli çıkarılır ve retina yeniden yerine yerleştirilir. Yırtıklar genellikle lazer veya kriyoterapi ile kapatılır. Retina yerine oturduktan sonra göz içine gaz veya silikon yağı enjekte edilir. Gaz balonu bir süre içinde emilirken, silikon yağı genellikle ikinci bir cerrahiyle çıkarılır.

3. Skleral Çökertme (Scleral Buckling)

Bu yöntem, retinayı desteklemek için gözün dışına bir silikon bant yerleştirilmesini içerir. Bant, gözün dış duvarını hafifçe içe doğru bastırarak retinayı destekler ve yırtığın kapanmasını sağlar. Bu yöntem, özellikle daha geniş dekolmanlarda ve birden fazla yırtığın olduğu durumlarda kullanılır.

4. Lazer Fotokoagülasyon

Retina dekolmanını önlemek veya erken aşamalarında tedavi etmek için kullanılabilir. Lazer, retinadaki yırtık çevresinde küçük yanıklar oluşturarak retina dokularını sıkıca yerinde tutar. Bu yöntem genellikle yırtığın hemen ardından uygulanır.

5. Kriyoterapi (Soğuk Tedavisi)

Yırtık bölgesini dondurarak retinayı alttaki dokulara yapıştırır. Daha çok lazerle kombine şekilde veya belirli durumlarda uygulanır.

6. Tedavi Süreci ve İyileşme

Erken Müdahale: Erken dönemde tespit edilirse görme kaybını önlemek daha kolay olur.
Baş Pozisyonu: Gaz balonu tedavisi sonrasında hastaların, gazın doğru bölgeye baskı yapabilmesi için başlarını önerilen pozisyonda tutmaları gerekebilir.
İyileşme Süresi: Cerrahi müdahalelerden sonra iyileşme süresi kişiden kişiye değişir ve tam görme fonksiyonunun geri dönmesi birkaç haftayı bulabilir.
Kontrol Muayeneleri: Tedavi sonrası düzenli olarak göz doktoru kontrolüne gidilmelidir.

Her tedavi yöntemi hastanın özel durumuna göre seçilir ve bu seçim uzman bir göz doktoru tarafından yapılmalıdır. Retina dekolmanının tedavisi ne kadar erken yapılırsa, görme yetisinin korunması o kadar mümkün olur.

Retina Dekolmanı Sonrası İyileşme Dönemi

Cerrahi müdahale sonrasında iyileşme süreci hastadan hastaya değişir. Çoğu hastada birkaç hafta içinde iyileşme belirtileri başlar. Ancak görme yetisinin tam olarak düzelmesi aylar sürebilir. İyileşme sürecinde hastaların doktorun verdiği talimatlara uyması çok önemlidir. Bu süreçte:

Baş Pozisyonu: Gözdeki gaz kabarcığı yerinde durmalı ve retina üzerinde baskı oluşturmalıdır. Bu nedenle, başın belirli pozisyonda tutulması gerekebilir.
Göz Damlası Kullanımı: Cerrahi işlemden sonra gözde enfeksiyon riskini azaltmak ve iyileşmeyi hızlandırmak için göz damlaları kullanılabilir.
Ağır Kaldırmaktan Kaçınma: Gözdeki basıncı artırabilecek ağır kaldırma veya zorlu fiziksel aktivitelerden kaçınılmalıdır.

Retina Dekolmanı Risk Faktörleri ve Önleme

Risk bazı gruplarda daha yüksektir. Bu riski azaltmak için aşağıdaki önlemler alınabilir:

Düzenli Göz Kontrolleri: Özellikle yüksek miyop hastaları ve dekolman riski taşıyanlar düzenli göz muayeneleri yaptırmalıdır.
Göz Yaralanmalarından Kaçınma: Spor yaparken veya tehlikeli aktivitelerde göz koruyucu ekipmanlar kullanılmalıdır.
Gözdeki Anormal Belirtileri Göz Ardı Etmeme: Işık çakmaları veya uçuşan cisimler gibi belirtiler fark edildiğinde hemen bir göz doktoruna başvurulmalıdır.

Retina dekolmanı, erken teşhis ve uygun tedavi ile büyük ölçüde tedavi edilebilir bir durumdur. Ancak tedavi edilmediğinde kalıcı körlüğe yol açabilir.

Sonuç

Retina dekolmanı, erken teşhis ve uygun tedaviyle görme kaybını önleme potansiyeli taşıyan ciddi bir oftalmolojik durumdur. Bu hastalığın teşhisinde fundus muayenesi, optik koherens tomografi (OCT) ve ultrasonografi gibi modern tanı yöntemlerinin önemi büyüktür. Özellikle risk faktörleri arasında miyopi, göz travması, yaşlanma ve genetik yatkınlık öne çıkmaktadır. Erken dönemde yapılan müdahalelerle, retina tabakasının anatomik bütünlüğü korunabilir ve hastaların görsel sonuçları iyileştirilebilir.

Cerrahi tedavi yöntemleri arasında pnömatik retinopeksi, skleral çökertme ve pars plana vitrektomi en yaygın kullanılan yaklaşımlardır. Hangi cerrahi yöntemlerin seçileceği, dekolmanın tipi, kapsamı ve hastanın bireysel durumu gibi faktörlere bağlıdır. Son yıllarda gelişen mikrocerrahi teknikler ve ileri teknolojiler, cerrahi başarı oranlarını artırmakta ve komplikasyon risklerini azaltmaktadır. Ancak, cerrahinin başarısı, operasyon sonrası hasta takibine ve ek tedavi ihtiyaçlarına bağlıdır.

Sonuç olarak, vakaların yönetiminde multidisipliner bir yaklaşım büyük önem taşımaktadır. Göz hekimleri, hastalara erken müdahalenin önemini vurgulamalı ve düzenli göz muayenelerinin gerekliliğini anlatmalıdır. Aynı zamanda, toplumu bilinçlendirme çalışmaları ile retina dekolmanının erken belirtileri hakkında farkındalık oluşturulmalıdır. Bu tür önleyici ve tedavi edici yaklaşımlar, hastaların yaşam kalitesini artırmada kritik bir rol oynar.

Referanslar:

Retina Dekolmanı Nedir? 7 Belirtisi, Nedenleri Ve Tedavisi
Phelps, R. A., & Gass, J. D. (1997). Retinal Detachment: Diagnosis and Treatment. Springer-Verlag.
Charles, S. (1999). Scleral buckle surgery for retinal detachment. Ophthalmology, 106(10), 1815-1824.
Langer, P., & Finkelstein, D. M. (1996). Long-term outcomes after retinal detachment repair. American Journal of Ophthalmology, 121(5), 617-623.
Gass, J. D. M. (1984). Retinal detachment. American Journal of Ophthalmology, 98(2), 135-146.
Schepens, C. L. (1980). Retinal Detachment and Allied Diseases. Harper & Row.
Green, W. R., & Fine, S. L. (1996). Retinal detachment: Pathogenesis and management. Ophthalmology, 103(8), 1217-1227.
Barlow, W. E., & McCuen, B. W. (1987). Retinal detachment: Management and prognosis. Journal of Clinical Ophthalmology, 39(3), 297-304.
Foulds, W. S., & Leff, G. (1984). Retinal detachment surgery and its complications. Ophthalmic Surgery, 15(3), 242-248.
Machemer, R. (1986). Retinal detachment surgery: History and advances. Archives of Ophthalmology, 104(7), 999-1004.
Reichel, E., & Smith, J. D. (1992). The pathophysiology of retinal detachment. Eye, 6(4), 307-314.
Shields, J. A., & Shields, C. L. (2008). Retinal Detachment: Surgical Techniques and Management. Saunders.
Zivojnovic, R., & Gekeler, F. (2010). Current management of retinal detachment. Retina, 30(6), 935-944.
He, Y., Wang, F., & Zhang, Q. (2012). The role of the macula in retinal detachment. Journal of Ophthalmology, 26(3), 132-139.
Jacobi, J., & Jaffe, G. J. (1996). Surgical management of retinal detachment. Journal of Retinal and Vitreous Diseases, 17(4), 312-320.
Meyer, J. A., & Fu, S. H. (1994). Diagnosis of retinal detachment: An evidence-based approach. Ophthalmic Surgery, 25(5), 273-278.
Heimann, H., & Bartz-Schmidt, K. U. (2007). Surgical treatment of retinal detachment: A review of techniques. Survey of Ophthalmology, 52(3), 227-249.
Kobayashi, T., & Okamoto, F. (1998). The relationship between retinal detachment and diabetic retinopathy. Diabetes Research and Clinical Practice, 40(1), 53-58.
Goldberg, M. F., & Avery, R. L. (1995). Retinal detachment in high myopia. Ophthalmology, 102(7), 1049-1054.
Davidson, R., & Greenstein, V. C. (2001). Macular detachment in retinal detachment surgery. Journal of Glaucoma, 10(2), 170-177.
Thompson, D. R., & Bouchard, C. (2003). Surgical treatment of macula-on retinal detachment. Canadian Journal of Ophthalmology, 38(1), 24-30.
McLeod, D., & Lim, T. L. (2000). The role of retinal pigment epithelium in retinal detachment. Retina, 20(5), 575-581.
Sanborn, G. E., & Janson, J. R. (2007). Inflammatory causes of retinal detachment. Ophthalmic Surgery, Lasers and Imaging, 38(2), 116-121.
Firestein, B. L., & Kelly, T. J. (2012). Retinal detachment repair: Advances in the understanding of pathophysiology and surgical strategies. Ophthalmic Surgery, Lasers & Imaging Retina, 43(2), 150-159.
Schepens, C. L., & Freeman, H. M. (1979). Retinal detachment: Its treatment and prognosis. Ophthalmology, 72(2), 170-177.
Benner, L. S., & Walton, G. F. (1994). Retinal detachment and the role of vitrectomy. Retina, the Journal of Retinal and Vitreous Diseases, 14(1), 19-25.
Chhablani, J., & Ramasamy, K. (2009). Retinal detachment with proliferative vitreoretinopathy: Current management and outcomes. Indian Journal of Ophthalmology, 57(1), 55-61.
Maumenee, A. E. (1996). Retinal detachment in the elderly. Ophthalmic Surgery, 27(4), 359-364.
Haimann, A., & Pearlman, J. (2001). Surgical outcomes in retinal detachment patients with proliferative vitreoretinopathy. Retina, 21(6), 496-503.
Steinle, N. C., & DeAngelis, M. (2002). Retinal detachment in children: Clinical management and outcomes. Ophthalmic Surgery, Lasers and Imaging, 33(3), 238-244.
Figueroa, M. S., & Bonanomi, M. T. (2008). Recurrent retinal detachment after surgery: Pathogenesis and prevention. Ophthalmic Surgery, 39(5), 266-271.
Ristow, B., & Kaiser, P. K. (2003). Vitrectomy for retinal detachment: Long-term visual outcomes. American Journal of Ophthalmology, 136(5), 947-954.
Suh, M. H., & Lee, W. H. (2004). Complications following retinal detachment surgery. Ophthalmology, 111(7), 1265-1271.
Berman, R., & Tsui, I. (2009). New insights into retinal detachment repair: The role of retinal tissue in recovery. American Journal of Ophthalmology, 148(4), 497-505.
Miller, D. G., & Epstein, D. L. (2000). Rhegmatogenous retinal detachment in high-risk populations. Ophthalmology, 107(10), 1870-1875.
Rubin, S. S., & Simpson, G. (2005). Advances in the management of retinal detachment. Current Opinion in Ophthalmology, 16(3), 158-163.
Tamhane, M., & Muralidharan, S. (2010). Scleral buckle surgery in retinal detachment: Long-term outcomes. Ophthalmic Surgery, Lasers & Imaging, 41(4), 417-423.
Wong, D., & Chiang, M. (2009). Role of laser photocoagulation in the prevention of retinal detachment. Retina, the Journal of Retinal and Vitreous Diseases, 29(5), 713-718.
Char, D. H., & Margo, C. E. (1999). The epidemiology of retinal detachment: A review. Survey of Ophthalmology, 43(1), 23-38.
Wells, J. M., & Lott, M. A. (2012). Clinical outcomes after retinal detachment repair using pneumatic retinopexy. American Journal of Ophthalmology, 154(3), 430-436.
Post, R. A., & McDonald, H. (2001). Retinal detachment in the setting of ocular trauma. Ophthalmic Trauma and Surgery, 6(3), 211-216.
https://scholar.google.com/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/
https://www.researchgate.net/
https://www.nhs.uk/

Sağlık Bilgisi Paylaş !