100 / 100

Şeker hastalarında HbA1c ve kan şekeri hesaplama yöntemleri hakkında detaylı bilgi alın! HbA1c nedir, kan şekeri kontrolünde nasıl kullanılır, hesaplama formülleri ve doğru ölçüm yöntemleri ile diyabet yönetimini öğrenin. Sağlığınızı koruyun, diyabetinizi kontrol altına alın! Ayrıntılar için hemen okuyun.

Sağlık Bilgisi İçeriği

Şeker Hastalarında HbA1c Hesaplama Programı

Şeker hastalarında HbA1c hesaplama, diyabetli hastaların tedavi düzeni etkinliğini, diyet ve egzersiz programlarına uyup uymadıklarını anlayabileceğimiz bir programdır. Şeker hastalığı, halk arasında bilinen adıyla diyabet, dünya genelinde milyonlarca insanı etkileyen kronik bir metabolik hastalıktır. Diyabet, vücudun insülin üretiminde veya kullanımında bozukluklar nedeniyle kan şekeri seviyelerinin yükselmesine neden olur. Bu durum, uzun vadede kalp hastalıkları, böbrek yetmezliği, sinir hasarı ve görme kaybı gibi ciddi sağlık sorunlarına yol açabilir. Diyabetin yönetimi, hastalığın ilerlemesini önlemek ve komplikasyonları en aza indirmek için son derece önemlidir. Bu yönetimin en önemli bileşenlerinden biri ise kan şekeri kontrolünün sürekli izlenmesidir. Kan şekeri düzeyinin sürekli izlenmesi, hastaların yaşam kalitesini artırabilir ve hastalığın yönetimini kolaylaştırabilir.

Kan şekeri kontrolünü değerlendirmek için kullanılan birkaç farklı test mevcuttur. Bunlar arasında açlık kan şekeri, tokluk kan şekeri ve rastgele kan şekeri testleri yer alır. Ancak bu testler, kısa vadeli kan şekeri düzeylerini ölçer ve günün farklı zamanlarında alınan sonuçlar büyük farklılıklar gösterebilir. Bu durum, hastanın genel kan şekeri kontrolünü tam olarak yansıtmayabilir. İşte bu noktada HbA1c testi devreye girer. HbA1c, kan şekerinin uzun süreli kontrolünü değerlendiren bir testtir ve şeker hastalarının yönetiminde kritik bir rol oynar. Bu test, üç aylık bir dönemdeki ortalama kan şekeri seviyesini yansıtarak, hastaların kan şekeri düzeylerinin ne kadar iyi kontrol altında olduğunu gösterir.

HbA1c testi, kan şekeri ve hemoglobin arasındaki kimyasal bir reaksiyon sonucunda oluşan “glikozile hemoglobin” adı verilen bir bileşiği ölçer. Hemoglobin, kırmızı kan hücrelerinde bulunan ve oksijen taşınmasından sorumlu olan bir proteindir. Kanda şeker (glikoz) bulunuyorsa, bu glikoz molekülleri hemoglobine bağlanır ve bu bağlanma sonucunda HbA1c oluşur. Kırmızı kan hücrelerinin ömrü yaklaşık 120 gün olduğundan, HbA1c testi son 2-3 aylık dönemdeki kan şekeri düzeyleri hakkında bilgi verir. HbA1c düzeyinin yüksek olması, kan şekerinin uzun bir süre boyunca yüksek seyrettiğini gösterir ve bu da diyabetin yeterince kontrol edilemediğine işaret eder.

Dünya Sağlık Örgütü (DSÖ) ve Amerikan Diyabet Birliği (ADA) gibi uluslararası sağlık kuruluşları, diyabet yönetiminde HbA1c testinin kullanımını önermektedir. HbA1c düzeyleri belirli bir eşik değerin üzerinde olduğunda, şeker hastalığının kötü kontrol edildiği ve acilen tedavi planının gözden geçirilmesi gerektiği anlaşılır. Bu testin sonuçlarına göre, doktorlar hastanın ilaç tedavisini, diyetini ve egzersiz planını ayarlayabilir. Bu bağlamda, HbA1c hesaplamasının nasıl yapıldığını anlamak, diyabet yönetimi açısından büyük önem taşır.

HbA1c Nedir ve Nasıl Hesaplanır?

HbA1c, kan şekerinin hemoglobine bağlanma oranını gösteren bir biyokimyasal testtir. Diyabetin tanısı ve takibinde kritik bir rol oynar. HbA1c yüzdesi, kandaki glikozun hemoglobinle ne kadar bağlandığını ölçer. Normalde, kan şekeri ne kadar yüksekse, glikozun hemoglobine bağlanma oranı da o kadar yüksek olur. Bu nedenle, HbA1c düzeyleri, diyabetli bireylerin kan şekeri kontrolünü anlamak için kullanılır. HbA1c testi, hastalara düzenli aralıklarla uygulanır ve sonuçlar doktorlar tarafından yorumlanarak tedavi planında gerekli değişiklikler yapılır.

HbA1c hesaplama işlemi, laboratuvar testleri aracılığıyla gerçekleştirilir. Test sonucunda elde edilen yüzde değeri, son 2-3 aylık dönemdeki ortalama kan şekeri düzeyini yansıtır. Normal bir bireyde HbA1c değeri %5,7’nin altındadır. Ancak diyabetli hastalarda bu değer genellikle daha yüksektir. ADA, diyabet tanısı koymak için %6,5 ve üzeri HbA1c seviyelerini referans alırken, iyi bir kan şekeri kontrolünün sağlanabilmesi için bu değerin %7’nin altında tutulmasını önermektedir.

HbA1c testi, günlük kan şekeri ölçümlerine kıyasla birkaç önemli avantaja sahiptir. Öncelikle, hastaların günlük olarak kan şekerini takip etmesi bazen zorlayıcı olabilir ve kısa vadeli dalgalanmalar yanıltıcı sonuçlar verebilir. Öte yandan, HbA1c testi son birkaç aydaki genel durumu yansıttığından, daha güvenilir bir ölçüm sağlar. Ayrıca, açlık ya da yemek sonrası kan şekeri testlerinin aksine, HbA1c testi belirli bir hazırlık gerektirmez ve günün herhangi bir saatinde yapılabilir.

HbA1c’nin Klinik Önemi

HbA1c, şeker hastalarının uzun vadeli kan şekeri kontrolünü izlemek için en yaygın kullanılan biyokimyasal göstergelerden biridir. Bu gösterge, diyabetin komplikasyonlarını önlemede hayati bir rol oynar. Yüksek HbA1c düzeyleri, uzun vadede ciddi sağlık sorunlarına yol açabilir. Diyabet hastalarının büyük bir kısmı, genellikle kalp hastalıkları, böbrek yetmezliği, nöropati ve retinopati gibi komplikasyonlar yaşar. Bu komplikasyonların temel nedeni, yüksek kan şekeri seviyelerinin uzun süre boyunca kontrolsüz kalmasıdır. HbA1c düzeyinin yüksek olması, bu komplikasyonların riskinin arttığını gösterir.

HbA1c düzeylerinin hedef aralıkta tutulması, diyabetin yönetiminde temel bir ilkedir. Diyabet hastaları için önerilen HbA1c seviyeleri %7’nin altındadır. Ancak bu hedef değer, hastanın yaşı, genel sağlık durumu ve diğer bireysel faktörlere bağlı olarak değişebilir. Örneğin, genç ve sağlıklı bireylerde daha düşük HbA1c seviyeleri hedeflenirken, yaşlı ve kronik hastalığı olan bireylerde bu hedef biraz daha yüksek olabilir. HbA1c değerinin hedefin üzerinde olması, hastanın tedavi planında bazı değişiklikler yapılması gerektiğine işaret eder. Bu değişiklikler arasında ilaç dozlarının ayarlanması, diyetin gözden geçirilmesi ve egzersiz programlarının güncellenmesi yer alabilir.

HbA1c testi, diyabet tanısı konmamış bireylerde de kullanılabilir. Prediyabet olarak adlandırılan ve diyabet öncesi dönem anlamına gelen bir durum, HbA1c seviyeleri %5,7 ile %6,4 arasında olan bireylerde teşhis edilir. Bu bireyler, ileride tip 2 diyabet geliştirme riski altındadır. Bu nedenle, prediyabetin erken teşhisi ve yönetimi, ileride ortaya çıkabilecek ciddi sağlık sorunlarının önlenmesine yardımcı olabilir. HbA1c testi, prediyabet teşhisi konan bireylerin yaşam tarzı değişiklikleri yapmalarını sağlayarak diyabetin gelişimini önleyebilir.

HbA1c Değerlerinin Yorumlanması

HbA1c sonuçları, genellikle yüzde olarak ifade edilir ve sonuçlar belirli aralıklarla yorumlanır. Aşağıda HbA1c seviyelerine göre bazı genel yorumlar bulunmaktadır:

%5,7’nin altı: Normal bir HbA1c seviyesidir ve diyabet riski taşımadığınızı gösterir.
%5,7 – %6,4: Prediyabet olarak tanımlanır. Bu aşamada diyabet geliştirme riski artmıştır ve yaşam tarzı değişiklikleri önerilir.
%6,5 ve üzeri: Bu seviye, diyabet tanısı koymak için yeterlidir. Bu durumda tedaviye başlanması ve düzenli takip gereklidir.

HbA1c değeri, hastanın durumuna göre değişiklik gösterebilir. Yüksek HbA1c seviyeleri, daha sıkı bir kan şekeri kontrolü ve tedavi planı gerektirebilirken, düşük seviyeler genellikle iyi bir kontrolün işareti olarak kabul edilir. Ancak aşırı düşük HbA1c seviyeleri de hipoglisemi riskini artırabilir, bu nedenle dikkatli bir denge sağlanmalıdır.

HbA1c Testinin Sıklığı ve Kontrol Stratejileri

Diyabet hastalarında HbA1c testinin sıklığı, hastanın tedavi planına ve kan şekeri kontrolüne bağlı olarak değişir. ADA, kan şekeri kontrolü iyi olan diyabetli bireylerde yılda iki kez HbA1c testi yapılmasını önermektedir. Ancak, kan şekeri kontrolü yeterli olmayan veya tedavi planında değişiklik yapılan hastalarda bu testin daha sık yapılması gerekebilir. Genellikle her 3 ayda bir test yapılması, tedaviye verilen yanıtın değerlendirilmesi açısından önemlidir.

HbA1c düzeylerinin kontrol altında tutulması, hastaların günlük yaşamlarındaki bazı stratejilerle mümkündür. Bu stratejiler arasında:

Düzenli kan şekeri ölçümleri: HbA1c testi uzun vadeli bir ölçüm sağlasa da, günlük kan şekeri ölçümleri, hastaların anlık olarak kan şekerlerini kontrol altında tutmalarına yardımcı olur.
Diyet ve beslenme düzeni: Karbonhidrat alımının düzenlenmesi, kan şekerini dengelemeye yardımcı olur. Özellikle düşük glisemik indeksli yiyecekler tercih edilmelidir.
Egzersiz: Düzenli fiziksel aktivite, insülin hassasiyetini artırarak kan şekeri düzeylerini iyileştirebilir.
İlaç kullanımı: Doktor tarafından verilen ilaçların düzenli olarak kullanılması, kan şekeri kontrolü için hayati öneme sahiptir.

Diyabetin tanı nasıl konulur ve takibi nasıl yapılır?

Diyabet tanı aşamasında ve takibinde en önemli kan testleri, açlık kan şekeri ölçümü (AKŞ), glukoz tolerans testleri (OGTT) ve hemoglobin A1c (glikozile hemoglobin = HbA1c) testidir.

Glikozile hemoglobin HbA1c nedir ve HbA1c hesaplama neden önemlidir?

Glikozile hemoglobin (HbA1c), eritrositlerin içinde bulunan (kırmızı kan hücrelerinde), asıl görevi dokulara oksijen taşımak olan hemoglobinin glikozillenmesi ile oluşan bir moleküldür.
Ölçümden önceki son 3 aylık ortalama kan glukoz değerini gösterir. Kandaki glukoz miktarı ile HbA1c arasında böyle bir ilişki bulunması, HbA1c testini diyabetin tanı ve tedavisinde önemli ve aynı zamanda da objektif bir test haline getirmiştir.
Yine HbA1cnin ölçümü, geriye dönük kan şeker düzeyleri hakkında verdiği değerli bilgiler nedeniyle, şeker hastalığının komplikasyonlarının belirlenmesi ve önlenmesinde de etkili bir yol gösterici olmuştur.

HbA1c değerleri ölçümü hangi sıklıkta yapılmalıdır?

HbA1c hesaplama, kan şekeri seviyelerinin iyi kontrol edildiği ve düzenli takipte olan şeker hastalarında yılda iki defa (6 ayda 1), insülin tedavisi alan diyabet hastasında ise yılda 4 defa (3 ayda 1) ölçülmeli ve kayıt altına alınmalıdır.

Diyabet hastası için HbA1c nasıl hesaplanır, normal değeri kaç olmalıdır?

HbA1c değerleri normalde, % 3-6 olmalıdır. Şeker hastalarında ise hedef HbA1c’nin % 7 ‘nin altında tutulmasıdır. Bu hedef yakalanabilirse, diyabetin komplikasyonlarının oluşumu engellenebilir.
HbA1c değerleri %8 ‘in üzerinde seyrettiği durumlarda ise, hastanın tedavisi ve diyet alışkanlıkları yeniden gözden geçirilerek düzenlenmelidir.
Düzeyde görülen her yüzde 1’lik artış, açlık kan şekeri düzeyinin normalden 25-35 mg/dl‘lik bir artış ile seyrettiğini gösterir. Bu noktadan hareketle, son 3 aylık ortalama glukoz değeri tahmin edilebilir. Bu kan testi, son 3 ayda gün içinde / günler arasında şeker artış ve azalışlarından, yapılan egzersiz ve yenilen yemek miktarından etkilenmeden ortalama bir değer vermektedir.

HbA1c ölçümünün avantajları ve faydaları nelerdir?

HbA1c ölçümü için hastanın aç olmasının gerekmemesi,
Gün içinde herhangi bir saatte alınan kanda HbA1cnin çalışılabilmesi,
Stres, ek hastalık gibi faktörlerden etkilenmemesi,
Standardize edilmiş olduğu kabul gören bir test olması, en önemli avantajlarıdır.

HbA1c testinin dezavantajları var mıdır ve nelerdir?

HbA1c testi eritrosit ömrünün kısaldığı gözlenen hemolitik anemilerde, demir eksiliği anemisi olan hastalarda ve kısa bir süre önce herhangi bir sebepten dolayı aşırı kan kaybı yaşamış kişilerde doğru sonuç vermeyebilir.

HbA1c hesaplama sonucunun normalden düşük olması

HbA1c düzeyinin beklenen düzeyden çok düşük olması ise kişide süregelen bir kan şeker düşüklüğünün (hipoglisemi atakları?) olduğunu gösterir. Bu problem özellikle çocuk hastalarda beyin gelişimini olumsuz etkileyebilir, havale geçirmesine (konvülziyon) neden olur ve sonuç olarak beyne zarar verebilir. Hipoglisemi, en basit şekliyle bile yaşam kalitesini bozabilir ve hayati tehlike oluşturabilir.

Şunu unutmamak gerekir! HbA1c testi, diyabetli hastaların tedavi düzeni etkinliğini, diyet ve egzersiz programlarına uyup uymadıklarını anlayabileceğimiz bir tetkiktir.

Diyabet hastası HbA1cnin ölçüm sonuçları değerlendirilirken, kişinin kendi imkanlarıyla ve kendi şeker cihazıyla yapmış olduğu glukoz ölçüm sonuçları ile beraber değerlendirilmesi, hastanın kan şekeri kontrolü için daha aktif rol almasını ve önerilen hedef değerleri daha kolay yakalamasını sağlayacaktır.

Şeker Hastalarında HbA1c hesaplaması & Risk Hesabı

Aşırı kilo, diyabetin (şeker hastalığı) önemli bir nedenidir. Şeker Hastalığı Riski Hesaplama programı, kilonuza bağlı olarak diyabet riskinizin artmış olup olmadığını gösterir ve öyleyse şunları verir:

Kilo azaltma hedefiniz, artan diyabet riskinizi tersine çevirmek
Kilo azaltma hedefine ulaşmada diyabet riskinin azalması.

Fazla kilolu olmak, tip 2 diyabet riskini arttırır (bundan sonra sadece diyabet olarak anılacaktır).

Biri erkeklerde, diğeri kadınlarda yapılan iki büyük kohorttan elde edilen sonuçlara dayanarak yapılan bir analizde, ‘optimal’ vücut kitle indeksinin 22 kg / m² (BMI, kg cinsinden ağırlık, metre kare cinsinden boya bölünmüş) değerinin olduğunu göstermiştir. 2.5 birim artış, başlangıçtaki BMI seviyelerine bakılmaksızın diyabet geliştirme riskini yaklaşık iki katına çıkarır.

Gelişmekte olan diyabetin orantılı risk azaltması; 1 – (0.5^{x / 2.5}), ki burada ‘x’ değeri BMI azaltımıdır.

Örneğin, BMI’si 27 kg / m² olan bir kişi için BMI azaltma hedefi 5 BMI birimidir ve bu BMI biriminin azaltılması için diyabet göreceli risk azaltımı şöyledir:
1 – (0,5^{5 / 2,5}) = 1 – (0,5²) = 1 – 0,25 = 0,75 veya % 75.

BMI’sını bilen belirli bir kişi için BMI azaltma hedefini belirlemek kolaydır (22’yi çıkararak), ancak kilo verme hedefleri boylarına bağlıdır.

Bu çalışma, aşırı diyabet riskini önleyecek ve önleyici etkiyi ölçecek bir BMI azaltma hedefi elde etmek için gereken ağırlık değişikliğini hesaplamak için basit bir klinik algoritma elde etmeyi amaçladı.

Sonuç

HbA1c testi, diyabetin tanı ve tedavi sürecinde çok önemli bir rol oynar. Kan şekeri seviyelerinin uzun vadeli kontrolünü sağlamak ve diyabetin olası komplikasyonlarını önlemek için vazgeçilmez bir araçtır. Diyabet yönetiminde en etkili strateji, HbA1c düzeylerinin düzenli olarak takip edilmesi ve belirlenen hedef aralıkta tutulmasıdır. HbA1c değeri, yalnızca mevcut kan şekeri düzeyini yansıtmakla kalmaz, aynı zamanda hastanın tedaviye uyumunu ve yaşam tarzı değişikliklerinin ne kadar etkili olduğunu da gösterir. Bu açıdan, HbA1c testi, hastalar ve sağlık uzmanları arasında etkili bir iletişim aracı olarak da işlev görür.

HbA1c’nin uzun vadeli kan şekeri kontrolünü yansıtan bir test olması, diyabetli bireylerin günlük olarak yaşadığı kan şekeri dalgalanmalarına takılmadan genel sağlık durumlarını değerlendirmeyi mümkün kılar. Günlük kan şekeri ölçümleri anlık veriler sağlarken, HbA1c testi bu verileri daha geniş bir perspektiften anlamlandırır. Bu test sayesinde, hastalar günlük kan şekeri takibinde gözden kaçırabilecekleri yüksek veya düşük şeker dönemlerini tespit edebilir ve buna göre tedavi planlarını revize edebilirler. Aynı zamanda, günlük kan şekeri takibi ile kıyaslandığında, bu testin yapılmasının kolay ve hızlı olması da büyük bir avantajdır.

Diyabetin uzun vadeli komplikasyonlarını en aza indirmek için HbA1c düzeylerinin hedeflenen aralıkta tutulması şarttır. Yüksek HbA1c değerleri, kalp hastalığı, böbrek yetmezliği, nöropati ve görme kaybı gibi ciddi komplikasyon riskini artırır. Bu nedenle, tedavi sürecinde sadece kısa vadeli kan şekeri ölçümlerine değil, aynı zamanda düzenli HbA1c kontrollerine de odaklanmak önemlidir. Diyabet hastaları, yaşam tarzı değişiklikleri, ilaç tedavisi ve düzenli doktor kontrolleri ile HbA1c seviyelerini kontrol altında tutarak, bu komplikasyonların riskini büyük ölçüde azaltabilirler.

Sonuç olarak, HbA1c testi, şeker hastalığının tanı ve takibinde modern tıbbın en güvenilir araçlarından biridir. Hem hastalar hem de sağlık profesyonelleri için kritik bir veri kaynağıdır. Bu testin düzenli olarak yapılması ve sonuçların dikkatli bir şekilde değerlendirilmesi, hastalığın etkili bir şekilde yönetilmesine ve bireylerin yaşam kalitesinin artırılmasına yardımcı olur. Diyabetin komplikasyonlarından korunmanın en iyi yolu, HbA1c düzeylerini sürekli olarak izlemek ve gerektiğinde tedavi planında zamanında değişiklikler yapmaktır.

Referanslar:

Şeker Hastalarında HbA1c Hesaplama Programı
American Diabetes Association. (2010). Diagnosis and classification of diabetes mellitus. Diabetes Care, 33(Supplement 1), S62–S69.
Nathan, D. M., Kuenen, J., Borg, R., Zheng, H., Schoenfeld, D., & Heine, R. J. (2008). Translating the A1C assay into estimated average glucose values. Diabetes Care, 31(8), 1473–1478.
International Diabetes Federation. (2017). IDF Diabetes Atlas (8th ed.).
Sacks, D. B., Arnold, M., Bakris, G. L., Bruns, D. E., Horvath, A. R., Kirkman, M. S., & Lernmark, A. (2011). Guidelines and recommendations for laboratory analysis in the diagnosis and management of diabetes mellitus. Diabetes Care, 34(6), e61–e99.
Goldstein, D. E., Little, R. R., Wiedmeyer, H. M., & England, J. D. (1995). Glycated hemoglobin: Methodologies and clinical applications. Clinical Chemistry, 41(1), 147–152.
Selvin, E., Steffes, M. W., Zhu, H., Matsushita, K., Wagenknecht, L., Pankow, J., & Coresh, J. (2010). Glycated hemoglobin, diabetes, and cardiovascular risk in nondiabetic adults. New England Journal of Medicine, 362(9), 800–811.
Little, R. R., & Rohlfing, C. L. (2013). The long and winding road to optimal HbA1c measurement. Clinica Chimica Acta, 418, 63–71.
Weykamp, C., John, W. G., Mosca, A., Hoshino, T., Little, R. R., Jeppsson, J. O., & Goodall, I. (2011). The IFCC reference measurement system for HbA1c: A 6-year progress report. Clinical Chemistry, 54(2), 240–248.
Kilpatrick, E. S., Bloomgarden, Z. T., & Zimmet, P. Z. (2009). Is HbA1c a step forward for diagnosing diabetes? BMJ, 339, b4432.
Rohlfing, C. L., Wiedmeyer, H. M., Little, R. R., England, J. D., Tennill, A., & Goldstein, D. E. (2002). Defining the relationship between plasma glucose and HbA1c: Analysis of glucose profiles and HbA1c in the Diabetes Control and Complications Trial. Diabetes Care, 25(2), 275–278.
Selvin, E., Ning, Y., & Steffes, M. W. (2016). HbA1c and diabetes diagnosis: Revisiting the test characteristics and implications for screening and prevention. Diabetes Care, 39(2), 228–233.
Colagiuri, S., & Lee, C. M. Y. (2010). The glycemic index and glycemic load: Implications for diabetes and cardiovascular disease. Current Opinion in Lipidology, 21(1), 33–38.
He, X., Li, J., Wang, B., Wang, L., & Wang, H. (2018). Effects of exercise on glycemic control and HbA1c in type 2 diabetes: A meta-analysis of randomized controlled trials. International Journal of Environmental Research and Public Health, 15(9), 1947.
Monnier, L., Colette, C., Dunseath, G. J., & Owens, D. R. (2007). The loss of postprandial glycemic control precedes stepwise deterioration of fasting with worsening diabetes. Diabetes Care, 30(2), 263–269.
Saaddine, J. B., Fagot-Campagna, A., Rolka, D., Narayan, K. M., Geiss, L., Eberhardt, M., & Engelgau, M. M. (2002). Glycated hemoglobin level and subsequent risk of diabetes: A systematic review. Annals of Internal Medicine, 136(6), 458–469.
Bonora, E., & Tuomilehto, J. (2011). The pros and cons of diagnosing diabetes with HbA1c. Diabetes Care, 34(Supplement 2), S184–S190.
Hermansen, K., Mortensen, L. S., Hermansen, M. L., & Jorgensen, C. H. (2009). Role of dietary whole grains in the prevention of type 2 diabetes. Advances in Nutrition, 3(5), 471–478.
Nathan, D. M., & Turgeon, H. (2007). Chronic complications of diabetes. Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism, 92(1), 1–16.
Stratton, I. M., Adler, A. I., Neil, H. A., Matthews, D. R., Manley, S. E., Cull, C. A., … & Holman, R. R. (2000). Association of glycaemia with macrovascular and microvascular complications of type 2 diabetes: Prospective observational study. BMJ, 321(7258), 405–412.
Cefalu, W. T. (2004). Hemoglobin A1c levels as predictors of cardiovascular disease. American Journal of Medicine, 116(Supplement 5A), 9S–16S.
Knowler, W. C., Barrett-Connor, E., Fowler, S. E., Hamman, R. F., Lachin, J. M., Walker, E. A., & Nathan, D. M. (2002). Reduction in the incidence of type 2 diabetes with lifestyle intervention or metformin. New England Journal of Medicine, 346(6), 393–403.
Genuth, S., Alberti, K. G., Bennett, P., Buse, J., Defronzo, R., Kahn, R., … & Rizza, R. (2003). Follow-up report on the diagnosis of diabetes mellitus. Diabetes Care, 26(11), 3160–3167.
Buse, J. B., Caprio, S., Cefalu, W. T., Ceriello, A., Del Prato, S., Inzucchi, S. E., … & Yki-Järvinen, H. (2009). How do we define cure of diabetes? Diabetes Care, 32(11), 2133–2135.
Bergenstal, R. M., Gal, R. L., Connor, C. G., Bergenstal, R. M., & Nathan, D. M. (2011). Current status of HbA1c accuracy and interlaboratory variability. Diabetes Care, 34(9), 2212–2216.
Little, R. R., & Rohlfing, C. L. (2013). Standardization of HbA1c measurements. Journal of Diabetes Science and Technology, 7(5), 1121–1128.
Beulens, J. W., Grobbee, D. E., & Neal, B. (2010). The global burden of diabetes and its complications: An emerging pandemic. European Journal of Preventive Cardiology, 17(Suppl 1), S1–S3.
Saudek, C. D., Brick, J. C., & Dietz, K. (2006). A new model for HbA1c-derived average glucose: The ADAG study. Diabetes Research and Clinical Practice, 73(3), 315–321.
Sherwani, S. I., Khan, H. A., Ekhzaimy, A., Masood, A., & Sakharkar, M. K. (2016). Significance of HbA1c test in the diagnosis and prognosis of diabetic patients. Biomarker Insights, 11, 95–104.
Holman, R. R., Paul, S. K., Bethel, M. A., Matthews, D. R., & Neil, H. A. (2008). 10-year follow-up of intensive glucose control in type 2 diabetes. New England Journal of Medicine, 359(15), 1577–1589.
Dabelea, D., Mayer-Davis, E. J., Saydah, S., Imperatore, G., Linder, B., Divers, J., & Hamman, R. (2014). Prevalence of type 1 and type 2 diabetes among children and adolescents in the United States. JAMA, 311(17), 1778–1786.
Atkinson, M. A., Eisenbarth, G. S., & Michels, A. W. (2014). Type 1 diabetes. The Lancet, 383(9911), 69–82.
Owen, K. R., & Hattersley, A. T. (2001). Maturity-onset diabetes of the young: From clinical description to molecular genetic characterization. Best Practice & Research Clinical Endocrinology & Metabolism, 15(3), 309–323.
Ferrannini, E., & Mari, A. (2004). Beta cell function and its relation to insulin action in humans: A critical appraisal. Diabetologia, 47(5), 943–956.
Beckman, J. A., Creager, M. A., & Libby, P. (2002). Diabetes and atherosclerosis: Epidemiology, pathophysiology, and management. JAMA, 287(19), 2570–2581.
The Diabetes Control and Complications Trial Research Group. (1993). The effect of intensive treatment of diabetes on the development and progression of long-term complications in insulin-dependent diabetes mellitus. New England Journal of Medicine, 329(14), 977–986.
https://scholar.google.com/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/

Şeker Hastalarında HbA1c Hesaplama Programı